Στις 12 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 18 χρόνια από τον θάνατο της Αλις Κολτρέιν, κορυφαίας αρπίστριας, συνθέτριας, επικεφαλής γκρουπ της σπιρίτσουαλ τζαζ. Από τότε που έφυγε από αναπνευστική ανεπάρκεια στα 69 της βρίσκεται θαμμένη στο νεκροταφείο Pinelawn Memorial Park του χωριού Φαρμινγκντέιλ της Νέας Υόρκης, δίπλα στον αγαπημένο της σύζυγο Τζον Κολτρέιν, που έφυγε μόλις στα 40 του (1967) από καρκίνο ήπατος, τέσσερις μήνες μετά τη γέννηση του τρίτου τους γιου, Οράν.
Μπορεί να έπαιζε πιάνο από τα ’50s στo Ντιτρόιτ, ωστόσο ορόσημο ήταν η γνωριμία της με τον Τζον το 1963 και ο γάμος τους και το κοινό πνευματικό – μουσικό ταξίδι τους (1965-1967). Τέλη 1965 η Αλις (πιάνο) αντικαθιστά τον Μακόι Τάινερ στο κλασικό κουαρτέτο του Κολτρέιν, ενώ συνυπέγραψε με τον Τζον το «Cosmic Music» που κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά τον θάνατό του. Αυτό και τα άλμπουμ της «A Monastic Trio», «Huntington Ashram Monastery», «Ptah The El Daoud», «Journey in Satchidananda», «Universal Consciousness» δημιουργήθηκαν στο γαλήνιο, καταπράσινο περιβάλλον στο διώροφο σπίτι-ράντσο 3,5 στρεμμάτων, στο προάστιο Ντιξ Χιλς της Νέας Υόρκης, που κατέφυγαν το 1964 για να μεγαλώσουν την οικογένειά τους και να «γεννήσουν» μερικά αριστουργήματά τους. Στον πρώτο όροφο βρισκόταν το δωμάτιο που ο Τζον συνέλαβε και ολοκλήρωσε τις συνθέσεις του «A Love Supreme» και στο ισόγειο το στούντιο ηχογράφησης που η Αλις δημιούργησε μερικά προσωπικά, εμβληματικά της άλμπουμ.
Για πρώτη φορά σε δίσκο η κορυφαία συναυλία της συνθέ- τριας και αρπίστριας στο Carnegie Hall τo 1971, στο πλαίσιο του έτους αφιερωμένου σε αυτήν (2024).
Το 2024, «Ετος Αλις Κολτρέιν», γιορτάστηκε το δημιουργικό, πνευματικό έργο της με ενδιαφέρουσες δράσεις (συναυλίες, προγράμματα ενημέρωσης για την εκπαίδευση, συζητήσεις, χορευτική παραγωγή κ.ά.), πολλές εκ των οποίων υπογράφηκαν από τον δεύτερο γιο τους, σαξοφωνίστα Ραβί Κολτρέιν και θα συνεχιστούν και το 2025. Στο πλαίσιο του εορτασμού από το «Σπίτι της οικογένειας» επανεκδόθηκε από Verve και Ume το δισκογραφικό ντεμπoύτο της «Monastic Trio» (Impulse!, 1968), φόρος τιμής «στον μυστικιστή Ohnedaruth, γνωστό ως Τζον Κολτρέιν» ηχογραφημένο το 1968 στο στούντιο του σπιτιού και κυκλοφόρησε η εκπληκτική έκδοση διπλού δίσκου βινυλίου της Αλις «The Carnegie Hall Concert» (Impulse!, 2024), πρώτη παρουσίαση της συναρπαστικής συναυλίας ενός από τα μεγαλύτερα γκρουπ που εμφανίστηκαν ποτέ στο Carnegie Hall. Πρόκειται για ηχογράφηση συναυλίας σε φιλανθρωπικό γκαλά που διοργάνωσαν στις 21.2.1971 οι οπαδοί του Ινδού γκουρού της γιόγκα, θρησκευτικού δασκάλου Σουάμι Σατσιντανάντα ως στήριξη του παραρτήματος του Integral Yoga Institute στο Σαν Φρανσίσκο. Τον Σατσιντανάντα, γκουρού – καθοδηγητή της, η Αλις τον γνώρισε εκείνη την εποχή, λίγο πριν μετακομίσει με τα παιδιά της από το «Σπίτι» στη Νότια Καλιφόρνια (1972) ασκώντας τις ινδικές θρησκευτικές τελετουργίες. Εξαιρετικά δημοφιλής στη Δύση, καθήμενος σε στάση λωτού, άνοιξε το Φεστιβάλ Γούντστοκ (Αύγουστος 1969) με ομιλία του μαγνητίζοντας τα πλήθη, ενώ προσγειώθηκε στη σκηνή κατευθείαν με ελικόπτερο. Η φωνή του ακούγεται στη δεύτερη πλευρά του θαυμάσιου έκτου άλμπουμ της «Alice Coltrane with Strings “World Galaxy”» (Impulse!, 1972, ηχογράφηση: 15, 16.11.1971, Νέα Υόρκη, επανέκδοση: Endless Happiness, 2024) να μεταφέρει ψήγματα της θρησκευτικής κοσμοθεωρίας του για την αγάπη, εισάγοντάς μας στην ανεπανάληπτη, αστρική διασκευή της Αλις στο «A Love Supreme» του συζύγου της. Ενας δίσκος με την ίδια (συνθέσεις, ενορχηστρώσεις, διασκευές, άρπα, πιάνο, όργανο, ταμπουρά), τους Φρανκ Λόου (σαξόφωνο), Ρέτζι Γουόρκμαν (κοντραμπάσο), Μπεν Ρίλεϊ (ντραμς), Ελάιν Τζόουνς (τύμπανα), Λέροϊ Τζένκινς (βιολί, έξοχο σόλο στο «A Love Supreme») και 15μελή ορχήστρα εγχόρδων υπό τον Ντέιβιντ Σάκσον. Περιλαμβάνει επίσης διασκευή της Αλις στο «My Favorite Things» που είχε παίξει ο Τζον και τρεις υπέροχες πρωτότυπες διαστημικές συνθέσεις της.
Το σπουδαίο «The Carnegie Hall Concert» με υποδειγματική ηχογράφηση, αναλυτικό κείμενο της συγγραφέως, παραγωγού Λόρεν ντου Γκραφ, υποψήφιας για Βραβείο Γκράμι 2024 καλύτερου ένθετου σε άλμπουμ για τον δίσκο αυτό, αποτελεί πραγματικό κόσμημα. Ηταν η πρώτη συναυλία της Αλις Κολτρέιν (πιάνο, άρπα, κρουστά) ως επικεφαλής συγκροτήματος. Δίπλα της οι τζαζ γίγαντες, σαξοφωνίστες Φάροου Σάντερς, Αρτσι Σεπ, κοντραμπασίστες Τζίμι Γκάρισον, Σέσιλ ΜακΜπι, ντράμερ Εντ Μπλάκγουελ, Κλίφορντ Τζάρβις, οι Κιούμαρ Κράμερ (αρμόνιο) και Τούλσι (ταμπουράς). Εμπεριέχονται δύο συνθέσεις της Aλις Κολτρέιν σε 15λεπτες εκδοχές η καθεμία, που εμφανίστηκαν αρχικά στο υπερβατικό άλμπουμ της «Journey in Satchidananda» (Impulse!, 1971) σε διάρκεια 6,5 λεπτών η καθεμία (ομώνυμη και «Shiva-Loka») και δύο κομμάτια του Τζον Κολτρέιν: «Africa» σε εκρηκτική free jazz, modal ημίωρη εκδοχή (ακούστηκε πρώτη φορά στο άλμπουμ «Africa/Brass» το 1961 σε 16λεπτη διάρκεια) και το 21λεπτο «Leo» (πρώτη φορά 10λεπτο στο «Infinity» του Κολτρέιν το 1972). Κορυφαία στιγμή της δημιουργικότητας της Αλις Κολτρέιν που αντανακλούσε την άποψή της για τη μουσική, συμπυκνωμένη στα λόγια της: «Η μουσική είναι στην καρδιά σου, στην ψυχή σου, στο πνεύμα σου» και εισπράχτηκε από τους θεατές που την αποθέωναν.
