Ενα από τα πολλά φαινόμενα των αλλαγών στη σύγχρονη Αθήνα είναι αυτό της ανακατασκευής των μεταπολεμικών κτιρίων. Είναι μια εξέλιξη που είχε ήδη αργήσει. Είχε αναχαιτισθεί στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης την περασμένη δεκαετία, αλλά τα τελευταία χρόνια προσφέρονται διαρκώς νέα παραδείγματα. Η γήρανση των οικοδομών που ανήκαν στο πρώτο κύμα της ανασυγκρότησης, 1948-1957, ήταν δεδομένη ήδη από το 2000, αλλά έπρεπε πρώτα να ωριμάσει η ιδέα για τη δυνατότητα ανακαίνισης, εκσυγχρονισμού και αποκατάστασης των ιστορικά νωπών κτιρίων της πρωτεύουσας. Επρεπε, επίσης, να υπάρξει ένα σταθερό οικονομικό κλίμα που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να ορίζει μια προοπτική της κοινωνίας.
Οι επισημάνσεις αυτές διατυπώνονται καθώς μια σειρά κτιρίων γραφείων, τουρισμού και κατοικιών αυτής της περιόδου, αλλάζουν χρήση, μετασκευάζονται (ορισμένα με επιτυχία και άλλα όχι) και κερδίζουν παράταση ζωής προσφέροντας στην πόλη εκσυγχρονισμένες υπηρεσίες. Το θέμα είναι τεράστιο, θα το χαρακτήριζε κανείς αχανές και δαιδαλώδες, καθώς αφορά ένα πυκνό πλέγμα κοινωνικών λειτουργιών. Αλλά, προς το παρόν, θα εστιάσουμε σε εκείνα τα πρώτα μεταπολεμικά κτίρια της δεκαετίας του ’50 που έφερναν ένα νέο αέρα στην Αθήνα. Δημιουργούσαν υποδομές για τον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών και συχνά τα κτίρια αυτά έφερναν την υπογραφή κορυφαίων αρχιτεκτόνων της εποχής, όπως του Εμμανουήλ Βουρέκα, του Σπύρου Στάικου και πολλών ακόμη, οι οποίοι σχεδίαζαν τα μέγαρα των νέων Αθηνών στις κεντρικές λεωφόρους. Συχνά, επέλεγαν τη μορφολογία του συρμού για να ντύσουν τις προσόψεις. Αυτή του κλασικότροπου μοντερνισμού που αγαπούσε τότε η μεγαλοαστική τάξη της πρωτεύουσας.
Αυτήν την περίοδο, στην οδό Σταδίου 54 και στη γωνία με την οδό Εμμανουήλ Μπενάκη, ένα κτίριο αυτής της γενιάς μετατρέπεται σε ξενοδοχείο. Και πιο πάνω, στην πλατεία Κολοκοτρώνη, ανασκευάζεται από τη Eurobank ένα από τα πιο γνωστά κτίρια της Αθήνας του ’50, το παλιό ξενοδοχείο «Ατενέ Παλάς» («Αθήναιον Μέλαθρον»), έργο του Εμμανουήλ Βουρέκα.
Το κτίριο αυτό, σε αξιοζήλευτη γωνία προβολής, στην καρδιά της αστικής Αθήνας, είχε προκαλέσει τον θαυμασμό της κοινωνίας όταν είχε ανοίξει ως ξενοδοχείο πολυτελείας το 1953. Εξέφραζε τότε τη ζητούμενη πολυτέλεια και υπηρετούσε την εθνική ανάγκη τουριστικής αναγέννησης. Εκεί, στο ίδιο σημείο είχε χτιστεί ήδη από το 1907 το πρώτο κτίριο που έκανε εφαρμογή της νέας οικοδομικής τεχνολογίας του μπετόν αρμέ χάρη στον μηχανικό Ηλία Αγγελόπουλο. Ηταν το μέγαρο Αφεντούλη, με εκλεκτικιστική πρόσοψη σε σχέδια Α. Μπαλάνου, που κατά καιρούς στέγασε τα ξενοδοχεία «Ιλιον Παλάς» και «Σπλέντιτ». Αυτό το κτίριο ενσωματώθηκε στο νέο ξενοδοχείο του 1953, επεκτάθηκε και εκσυγχρονίστηκε.
Εχει επίσης ενδιαφέρον ότι ένα παλιό κτίριο γραφείων (Σταδίου και Εμμ. Μπενάκη) μετατρέπεται τώρα σε ξενοδοχείο και ότι ένα παλιό ξενοδοχείο («Ατενέ Παλάς») μετατρέπεται τώρα σε γραφεία. Είναι οι κύκλοι ζωής μέσα στην Αθήνα. Είναι μεγάλος ο αριθμός των κτιρίων της ιδίας περιόδου που αναμένουν επενδυτικό ενδιαφέρον. Είναι κτίρια ήδη 70 ετών και άνω και ανήκουν στην ιστορία της πρωτεύουσας.
