Queer ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 136΄
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Ερμηνείες: Ντάνιελ Κρεγκ, Ντρου Στάρκι, Τζος Σβάρτσμαν
Ο Λούκα Γκουαντανίνο, από τις πιο σπουδαίες φωνές του σύγχρονου σινεμά, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να μεταφέρει στην οθόνη το ομώνυμο καλτ μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Μπάροουζ. Στην Πόλη του Μεξικού των αρχών της δεκαετίας του 1950, ο Αμερικανός Ουίλιαμ Λι (Ντάνιελ Κρεγκ) περνάει αργόσυρτα και μοναχικά τις μέρες του κυρίως πίνοντας και έχοντας λίγες επαφές με άλλους ομοεθνείς του. Η συνάντησή του ωστόσο με τον Γιουτζίν (Ντρου Στάρκι), έναν νεαρό φοιτητή και πρώην στρατιώτη, θα τον παρασύρει σε μια θυελλώδη σχέση γεμάτη καταχρήσεις και οργισμένα ξεσπάσματα που θα ωθήσει και τους δύο στα άκρα.
Ο Γκουαντανίνο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσει σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα του λογοτεχνικού του προτύπου.
Ο Γκουαντανίνο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσει σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα του λογοτεχνικού του προτύπου. Η φωτογραφία του μας μεταφέρει από τα εκτυφλωτικά εξωτερικά στα αποπνικτικά εσωτερικά του Μεξικού, γεμάτα από ιδρώτα και υποβόσκουσα λαγνεία. Το πρώτο κομμάτι του φιλμ, πνιγμένο στο αλκοόλ και στον ερωτισμό, προορίζεται να παρασύρει τον θεατή σε ένα ταξίδι αισθήσεων, δίχως η πλοκή να σημειώνει κάποια ιδιαίτερη πρόοδο.
Στη ζούγκλα
Στο δεύτερο κομμάτι, αντιθέτως, το ταξίδι γίνεται κυριολεκτικό, καθώς οι ήρωες αναχωρούν για μια σχεδόν παρανοϊκή αναζήτηση στις ζούγκλες της Λατινικής Αμερικής. Το βότανο που «δεν ανοίγει τους ορίζοντες αλλά δείχνει τον καθρέφτη» λειτουργεί ως αλληγορία για την αναζήτηση του εαυτού αλλά και της ανθρώπινης επαφής – επικοινωνίας. «”Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που βλέπει και αισθάνεται να μην είναι λυπημένος;” αναρωτιέται ο Ουίλιαμ Μπάροουζ. Διασκευάζοντας το δεύτερο μυθιστόρημά του, που δημοσιεύτηκε σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτή τη ζοφερή επίκληση της μεγάλης εικόνας της γενιάς των μπιτ», σημειώνει από την πλευρά του ο Γκουαντανίνο.
Η συγκεκριμένη επιδίωξη οδηγεί στα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια της ταινίας, στα οποία ο Ιταλός σκηνοθέτης επιλέγει να βαδίσει με τόλμη, δίχως να αποφεύγει και κάποιες υπερβολές – ευκολίες. Σταθερός του σύμμαχος σε όλη την πορεία παραμένει φυσικά ο Ντάνιελ Κρεγκ. Ο Βρετανός ηθοποιός, ταυτισμένος για πολλούς με το macho πρότυπο του Τζέιμς Μποντ, δεν διστάζει να αφεθεί στις απαιτήσεις του queer χαρακτήρα του και να γεμίσει την οθόνη με τα πάθη και την απελπισία του τελευταίου. Η ερμηνεία του είναι σαγηνευτική και αναμφίβολα ικανή να τον οδηγήσει στην τελετή των Οσκαρ, όπου θα (έπρεπε να) είναι και μεγάλο φαβορί.
