Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια ★★★
ΔΡΑΜΑ (2019), 100΄
Σκηνοθεσία: Τεόνα Σ. Μιτέβσκα
Ερμηνείες: Ζορίτσα Νούτσεβα, Λαμπίνα Μιτέβσκα
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε το βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βερολίνου φιλμ της Τεόνα Σ. Μιτέβσκα, το οποίο μας στέλνει στην επαρχιακή κοινωνική πραγματικότητα της Βόρειας Μακεδονίας. Την ημέρα των Θεοφανίων μια νεαρή γυναίκα, κατά παράβαση των εθίμων, βουτάει στα νερά και πιάνει τον σταυρό. Εξοργισμένη, η πλειονότητα της τοπικής κοινωνίας στρέφεται εναντίον της απαιτώντας να παραδώσει το ιερό σύμβολο, με την ίδια να αρνείται και να καταφεύγει τελικά στο αστυνομικό τμήμα, όπου θα περάσει μια μεγάλη περιπέτεια. Η Ζορίτσα Νούτσεβα ερμηνεύει όμορφα την κοπέλα η οποία αποφασίζει να αντισταθεί στα στερεότυπα (σεξιστικά, θρησκευτικά κ.ο.κ.), καταφέρνοντας να αποκαλύψει την υποκρισία του περιγύρου της. Με ρεαλιστική απλότητα αλλά και απρόσμενη τρυφερότητα –και χιούμορ–, το φιλμ αποτελεί παράδειγμα φτωχών μέσων, που όμως οδηγούν σε άρτιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα.
Το τρένο των παιδιών ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 106΄
Σκηνοθεσία: Κριστίνα Κομεντσίνι
Ερμηνείες: Μπάρμπαρα Ρόντσι, Σερένα Ρόσι
Οι ιταλικές παραγωγές συνεχίζουν να προσγειώνονται στην πλατφόρμα του Netflix με μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν την επαύριον του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρωταγωνιστής είναι ο Αμερίγο, ένα επτάχρονο αγόρι που μεγαλώνει μόνο με τη μητέρα του στην πάμπτωχη και μισοκατεστραμμένη Νάπολη, παλεύοντας να εξασφαλίσει την καθημερινή επιβίωση.
Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας οργανώνει μια ειδική δράση, στο πλαίσιο της οποίας εκατοντάδες παιδιά μετεγκαθίστανται από τον ιταλικό Νότο στον πιο εύρωστο Βορρά, προκειμένου να τα φροντίσουν εκεί προσωρινά άλλες οικογένειες. Αν και απρόθυμος αρχικά, ο μικρός Αμερίγο θα βρει στον Βορρά απρόσμενη στοργή, καθώς και το καλλιτεχνικό κάλεσμα που θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή του.
Η μεταπολεμική Νάπολη της ανέχειας, της πείνας αλλά και της διαχρονικής ζωντάνιας παρουσιάζεται σε πρώτο πλάνο ως το «βασίλειο» του άτακτου Αμερίγο και των υπόλοιπων χαμινιών που αλητεύουν στα σοκάκια της.
Οι απελπισμένες μητέρες τους, πολλές από αυτές χήρες μετά τον πόλεμο, καλούνται να πνίξουν τα συναισθήματα και να ξεπεράσουν τους φόβους τους (π.χ. για τους κομμουνιστές που θα τους… κλέψουν τα παιδιά) και να τα στείλουν μακριά για να τα σώσουν.
Οι αξίες της συμπόνιας και της αλληλεγγύης συναντούν εδώ νεορεαλιστικές αναφορές σε ένα καλοφτιαγμένο φιλμ, δίχως ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά με επιτυχημένη ατμόσφαιρα και καλές κεντρικές ερμηνείες.
