Ενα από τα πιο παλιά κινηματογραφικά κλισέ αναφέρει ότι οι Χρυσές Σφαίρες αποτελούν «προάγγελο» των Οσκαρ. Ακόμη και αν αφήσουμε στην άκρη ότι τα βραβεία της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ πέρασαν τα τελευταία χρόνια από σαράντα κύματα, συμπεριλαμβανομένου ενός περιποιημένου «cancel» λόγω του σκανδάλου με τη λίστα των ψηφοφόρων τους, είναι παρακινδυνευμένο να ισχυριστεί κανείς ότι οποιοσδήποτε νικητής της περασμένης Δευτέρας μοιάζει με ακλόνητο οσκαρικό φαβορί. Για την ακρίβεια, φέτος δεν φαίνεται να υπάρχουν και πολλά –ή καθόλου– τέτοια στον ορίζοντα.
Ο πιο μεγάλος νικητής των Χρυσών Σφαιρών ήταν το «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ με τέσσερα βραβεία, ανάμεσα στα οποία εκείνα της καλύτερης κωμωδίας/μιούζικαλ, καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και Β΄ γυναικείου ρόλου για τη Ζόι Σαλντάνα. Σημαντικές νίκες, αλλά όχι περισσότερο από εκείνες του «The Brutalist», το οποίο αναδείχθηκε ως καλύτερο δράμα και διακρίθηκε για τη σκηνοθεσία του Μπρέιντι Κόρμπετ, αλλά και την Α΄ ανδρική ερμηνεία του Εϊντριαν Μπρόντι. Ο τελευταίος αποτελεί ίσως το μόνο σχετικά «ασφαλές» οσκαρικό φαβορί, ωστόσο οι εκπλήξεις δεν αποκλείονται καθόλου.
Μια τέτοια άλλωστε ήταν και η πλήρης απουσία του «Anora», της κορυφαίας ίσως ταινίας της χρονιάς, από τους βραβευθέντες της Δευτέρας. Το φιλμ του Σον Μπέικερ, βραβευμένο με τον Χρυσό Φοίνικα, είναι μάλλον απίθανο να αγνοηθεί με αυτόν τον τρόπο στα Οσκαρ, εκεί όπου θα έχει και την ισχυρή υποψηφιότητα της πρωταγωνίστριας, Μάικι Μάντισον. Η τελευταία έχασε στην κατηγορία της από την Ντέμι Μουρ του πολυσυζητημένου «The Substance» –που κωμωδία/μιούζικαλ δύσκολα το λες– όπως και οι Νικόλ Κίντμαν («Babygirl») και Ατζελίνα Τζολί («Maria»), τις οποίες επίσης κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει. Το ίδιο ισχύει και για την εξαιρετική Φεράντα Τόρες του «I’m Still Here», η οποία αναπάντεχα επικράτησε στην κατηγορία της καλύτερης δραματικής γυναικείας ερμηνείας.
Για τη Μουρ, πάντως, αυτή δεν ήταν απλώς μια νίκη, αλλά η πρώτη της(!) βράβευση γενικώς σε μια καριέρα που μετράει πάνω από τέσσερις δεκαετίες. «Πριν από τριάντα χρόνια, ένας παραγωγός μού είπε ότι είμαι ηθοποιός “του ποπ κορν”. Από τότε πίστεψα ότι δεν θα κερδίσω ποτέ ένα τέτοιο βραβείο. Οτι μπορούσα να κάνω εμπορικά επιτυχημένες ταινίες, αλλά δεν θα αναγνωριζόμουν ποτέ (…) μέχρι που έφτασε στο γραφείο μου αυτό το μαγικό, τολμηρό, θαρραλέο, ρηξικέλευθο, θεοπάλαβο σενάριο», ανέφερε μεταξύ άλλων συγκινημένη η Αμερικανίδα ηθοποιός, η οποία πλέον μπαίνει και εκείνη για τα καλά στην οσκαρική κούρσα.
Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι ο φετινός δρόμος προς τα χρυσά αγαλματίδια είναι εξίσου δύσκολος και ανοιχτός για (σχεδόν) όλους. Τουλάχιστον τέσσερις ταινίες και πολύ περισσότεροι μεμονωμένοι ηθοποιοί-δημιουργοί πρόκειται να διεκδικήσουν ουσιαστικά επί ίσοις όροις τα κορυφαία κινηματογραφικά βραβεία, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα τελευταία χρόνια, όπου κάποια φαβορί έπαιζαν χωρίς αντίπαλο. Μέσα στις προσεχείς εβδομάδες, πάντως, το τοπίο ίσως ξεκαθαρίσει –ή περιπλεχθεί– περισσότερο με τις βραβεύσεις που σταδιακά θα πραγματοποιήσουν όλες οι ενώσεις των επαγγελματιών του Χόλιγουντ.
