Η εφηβική μορφή της Ολίβιας Χάσεϊ (1951-2024) έχει μείνει στη μνήμη ως ένα αειθαλές πρόσωπο του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η πρόωρη απώλειά της έφερε στο προσκήνιο όχι μόνο τη δική της περίπτωση, που ήταν πράγματι ξεχωριστή, αλλά και όλο το κλίμα της διεθνούς κοινωνίας γύρω από τον κινηματογράφο, την αισθητική, τη λογοτεχνία, την ομορφιά, τα πρότυπα και την επικοινωνία, στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Υπήρξε ιδανική, για τα μέτρα της εποχής, Ιουλιέτα στην κινηματογραφική μεταφορά του σαιξπηρικού έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» από τον Φράνκο Τζεφιρέλι, το έτος 1968. Εκτοτε η πορεία της καθορίστηκε από την επιτυχία αυτή. Ο Τζεφιρέλι έκανε με τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» μια παγκόσμια επιτυχία προκαλώντας αίσθηση, προβάλλοντας δύο φρέσκα εφηβικά πρόσωπα: τον 18χρονο Λέοναρντ Ουάιτινγκ και τη 17χρονη Ολίβια Χάσεϊ. Η αθωότητα της μορφής τους στοίχειωσε τη φαντασία του κοινού και, επιπλέον, έφερε το κλασικό σαιξπηρικό έργο σε μια άλλη συνθήκη επικοινωνίας με ένα ευρύτατο ακροατήριο. Ο Τζεφιρέλι είχε ήδη κάνει μια τεράστια κινηματογραφική επιτυχία με το σαιξπηρικό «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» (1967) και πρωταγωνιστές την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, που έκαναν τότε θραύση. Φλωρεντίνος ο ίδιος, ο Φράνκο Τζεφιρέλι, τότε άνδρας στην ακμή του, ξετύλιξε τα σαιξπηρικά του δράματα στη γενέθλια πόλη του, η οποία μόλις πρόσφατα (1966) είχε γίνει πρωτοσέλιδο διεθνώς λόγω της καταστροφικής πλημμύρας που είχε σαρώσει την ιστορική πόλη. Ο ποταμός Αρνο είχε ξεχειλίσει και πολλά μνημεία και έργα τέχνης είχαν κατακλυσθεί από τα ορμητικά νερά.
Αλλά η μορφή της Ολίβιας Χάσεϊ έτσι όπως αναδύεται μέσα από τον κόσμο του Τζεφιρέλι έχει πολλά ακόμη να μας πει για το περιρρέον κλίμα. Στη δεκαετία του 1960, ιδίως μετά το 1965, υπήρχε μια σημαντική υποχώρηση της μονολιθικής πίστης στον μοντερνισμό. Νεορομαντικά κινήματα (όπως άλλωστε ήταν και τα παιδιά των λουλουδιών), σε απευθείας συνομιλία με τον αισθησιακό κόσμο της Αρ Νουβό του 1890, σφράγιζαν την ατμόσφαιρα στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος (από τον Σαίξπηρ μέχρι τον 19ο αιώνα) φωτίζονταν εκ νέου. Η Ολίβια Χάσεϊ εξέφρασε, ακουσίως ίσως, αυτό το νεορομαντικό πνεύμα της εποχής, αλλά και τις νέες, τότε, αντιλήψεις για τη νέα γενιά. Το πρόσωπο της Ολίβιας Χάσεϊ ταυτίστηκε με τη νεολαία της εποχής.
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΖΥΡΙΧΗ
Η καθημερινή ζωή
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έκθεση για την καθημερινή ζωή στον 19ο και τον 20ό αιώνα, που μπορεί να δει κανείς στο Εθνικό Μουσείο της Ζυρίχης. Τα εκθέματα προέρχονται από τα τελευταία 170 χρόνια και αφορούν την κοινωνική ζωή, την κατανάλωση, τις συνήθειες και τα προϊόντα. Εμφαση δίνεται και σε όλα τα εφήμερα στοιχεία της εμπορικής δραστηριότητας, από περιτυλίγματα και σακούλες έως διαφημίσεις και φωτογραφίες. Μια τομή στην ανθρωπογεωγραφία της κατανάλωσης.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
Γκαίτε
Εξέχων συγγραφέας, ο 74χρονος Βρετανός Α. Ν. Γουίλσον παρέδωσε και τη βιογραφία του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1749-1832) με τίτλο «Goethe: His Faustian Life». Εστιάζοντας στον «Φάουστ», ο Γουίλσον χτίζει την προσωπογραφία του Γκαίτε. Φθάνει ώς και στην επίδραση που είχε το έργο του στον Φρόιντ καθώς και στην εμμονή που είχε ο Χίτλερ με τις πτυχές τραγικού ηρωισμού στον «Φάουστ». Αν και ο Χίτλερ, όπως λέει ο Γουίλσον, είχε διαβάσει «λάθος» τον Γκαίτε.
ΛΟΝΔΙΝΟ
Ντέιβιντ Χόκνεΐ
Εως τις 23 Φεβρουαρίου παρατάθηκε η έκθεση έργων του Ντέιβιντ Χόκνεΐ στην γκαλερί Halcyon στην 148 New Bond Street. Με τίτλο «Ζώντας με χρώμα», η έκθεση –μια πραγματική έκρηξη χρωμάτων– μελετά την επίδραση του Πάμπλο Πικάσο πάνω στο έργο του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, με έναν τρόπο πλάγιο αλλά απολύτως εμφανή. Ο θάνατος του Πικάσο το 1973 προκάλεσε μια νέα πορεία για τον Χόκνεϊ, ο οποίος εγκαταστάθηκε τότε στο Παρίσι δημιουργώντας ένα νέο κεφάλαιο στη δημιουργική πορεία του.
ΡΕΜΑΓΚΕΝ
Στη ροή των υδάτων
Στο Μουσείο Αρπ του Ρεμάγκεν, στο Παλατινάτο της χώρας του Ρήνου, υπάρχει μια έκθεση με έργα τέχνης από διάφορες περιόδους (στη φωτογραφία, έργο του Πολ Σινιάκ) με θέμα το νερό. Παρουσιάζονται 50 έργα από τον 17ο έως τον 21ο αιώνα, που φωτίζουν τις αντιλήψεις για την παρουσία και τον συμβολισμό των υδάτων στη ροή του χρόνου. Ενας πίνακας του Κλοντ Μονέ έχει ως θέμα την πλημμύρα στον Σηκουάνα τον χειμώνα 1880-1881.
ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ
Γλυπτά της Ασίας
Η έκθεση με έργα τέχνης από την Ασία στο Rijksmuseum του Αμστερνταμ ολοκληρώνεται στις 12 Ιανουαρίου και αποτελεί ήδη σταθμό για την πρόσληψη της ιστορίας της τέχνης έξω από τον δυτικό κανόνα. Τα περισσότερα από τα εκθέματα, από την προϊστορία έως τη σύγχρονη τέχνη, παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ευρώπη και προέρχονται από την Ινδία, την Κίνα, την Ινδονησία, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ, το Πακιστάν, το Νεπάλ και την Κορέα.
