Η χρονιά που φεύγει δεν ήταν σε καμία περίπτωση μουσικά αδιάφορη. Πέρα από την κυριαρχία της Τέιλορ Σουίφτ σε επίπεδο εμπορικό και συναυλιακό, δεν ήταν λίγοι οι δίσκοι που κίνησαν το ενδιαφέρον του κοινού, προκάλεσαν συζητήσεις, δημιούργησαν τάσεις και σύστησαν καλλιτέχνες. Παρόλο που η ακρόασή τους στην εποχή της αποσπασματικής προσοχής και των πλατφορμών μοιάζει κάτι που ανήκει στο παρελθόν, εξακολουθούν να βγαίνουν άλμπουμ που επάξια κερδίζουν την προσοχή του κοινού. Ξεχωρίσαμε δέκα από αυτά, σε μια χρονιά που είχαμε επίσης σημαντικές κυκλοφορίες από ιστορικά ονόματα, όπως τους Πολ Γουέλερ («66»), Ντέιβιντ Γκίλμουρ («Luck And Strange»), Τζον Κέιλ («POPtical Illusion»), αλλά και μια νέα γενιά γυναικείας ποπ να σαρώνει τα πάντα.
«Wall οf Eyes»
Ελεύθεροι από το βάρος του ονόματος Radiohead και των προσδοκιών που αυτό φέρει, οι Τομ Γιορκ και Τζόνι Γκρίνγουντ σχημάτισαν το 2018 τους The Smile, βάζοντας στην παρέα τους και τον ντράμερ Τομ Σκίνερ. Το «Wall οf Eyes», που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο, μας χαρίζει οκτώ συνθέσεις – διαμάντια, με εξαιρετική παραγωγή και το γνωστό φαλτσέτο του Τομ Γιορκ να δημιουργεί μια ονειρική αίσθηση.
«Romance»
Ηδη από την εισαγωγή με το ομότιτλο «Romance» προετοιμαζόμαστε για ένα άλμπουμ με πολύ δυνατά κομμάτια και η συνέχεια δεν απογοητεύει. Ακολουθεί το εκρηκτικό «Starbuster», που μπλέκει στοιχεία από trip hop, hip hop, punk rock και δικαίως συγκαταλέγεται σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Οι Ιρλανδοί Fontaines D.C. είναι στην καλύτερη στιγμή τους κι αναμένουμε να τους (ξανα)δούμε ζωντανά το καλοκαίρι του 2025 στη χώρα μας.
«Songs of a lost world»
Ενα ανέλπιστο δώρο έκαναν οι Cure στους θαυμαστές τους στην εκπνοή του 2024, δεκαέξι χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία. Το άλμπουμ «Songs of a lost world» δεν έχει απλώς νοσταλγική αξία ως το νέο υλικό μιας μπάντας που έχουμε αγαπήσει πολύ στο παρελθόν. Είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά, με υπέροχες ατμοσφαιρικές γκοθ συνθέσεις και την κρυστάλλινη φωνή του Ρόμπερτ Σμιθ, που μοιάζει να μην την αγγίζει ο χρόνος.
«Hit me hard and soft»
Στον κόσμο της ποπ η Μπίλι Αϊλις επανήλθε με το «Hit me hard and soft», δίσκο που έγραψε με τον μόνιμο συνεργάτη της και εξαιρετικό παραγωγό, τον αδερφό της Finneas, και κυκλοφόρησε την άνοιξη, τέσσερα χρόνια μετά την προηγούμενη δουλειά της. Από το άλμπουμ ξεχωρίζουν το παιχνιδιάρικο «Lunch», το ατμοσφαιρικό «Blue» και φυσικά το «Birds of a feather» που έχει ήδη γίνει ένα από τα κλασικά της δισκογραφίας της 23χρονης και αγαπημένο των ραδιοφώνων.
«Dance, no one’s watching»
Αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Βάλε τον δίσκο να παίζει και χόρεψε, δεν σε βλέπει κανείς ή, επίσης, απελευθερώσου σαν να μη σε βλέπει κανείς. Το αυτοσχεδιαστικό τζαζ κουιντέτο από το Λονδίνο, –Ezra Collective– μπλέκει αφρικανικούς ρυθμούς, λάτιν, ρέγκε, σόουλ, χιπ χοπ και τζαζ, τα δίνει όλα σε αυτό το πληθωρικό άλμπουμ με δεκαεννέα συνθέσεις, ορχηστρικές και μη, που όταν όμως ρίχνει ρυθμούς γίνεται ακόμη πιο απολαυστικό.
«Lives Οutgrown»
Μια από τις απρόσμενες εκπλήξεις του 2024 ήταν η δισκογραφική επιστροφή της Μπεθ Γκίμπονς, με το σόλο άλμπουμ «Lives οutgrown», που ήρθε στο χρονικό ορόσημο των τριάντα χρόνων από το ντεμπούτο της με τους Portishead. Στο νέο αυτό άλμπουμ απολαμβάνουμε σκοτεινές, ατμοσφαιρικές συνθέσεις ενορχηστρωμένες με ακουστικές κιθάρες και έγχορδα, ενώ καταπιάνεται με θέματα όπως η θνητότητα και το πέρασμα του χρόνου, ζητήματα που την απασχολούσαν λίγο πριν από τα 60 της, τα οποία κλείνει στις 4 Ιανουαρίου 2025.
«Brat»
Σε όποια λίστα κι αν κοιτάξει κανείς, το έκτο άλμπουμ της 32χρονης Βρετανίδας Charli XCX είναι μέσα στα καλύτερα της χρονιάς, μια και το πολιτιστικό αποτύπωμα που έχει αφήσει στην ποπ κουλτούρα από το καλοκαίρι που κυκλοφόρησε είναι αδιαμφισβήτητο. Κομμάτια με εκρηκτική ενέργεια, που μπλέκουν τέκνο, dance, ρέιβ στοιχεία, σε ένα άλμπουμ ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής με εξαιρετική παραγωγή, που λάτρεψε η Γενιά Ζ, οι Δημοκρατικοί και ο Μπαράκ Ομπάμα.
«Wild God»
Ο Νικ Κέιβ παρέα με τον Γουόρεν Ελις μάς παραδίδουν δέκα συνθέσεις, όλες σε στίχους του Κέιβ, δημιουργώντας ένα άλμπουμ ταυτόχρονα μυσταγωγικό και εμψυχωτικό, στοιχειωμένο από την ανάμνηση του πόνου και θεραπευτικό. Δέκα κομμάτια για τη χαρά που μπορεί να ακολουθήσει μετά το πένθος, για την παραδοξότητα του να συνεχίζεις σε έναν κόσμο που δεν βγάζει νόημα.
«Cowboy Carter»
Ισως το άλμπουμ που συζητήθηκε και δίχασε περισσότερο μέσα στο 2024. Ο όγδοος προσωπικός δίσκος της Μπιγιονσέ περιλαμβάνει 27 κομμάτια που κινούνται στα μονοπάτια της κάντρι, όχι όμως αποκλειστικά. Περιλαμβάνει συμμετοχές από θρυλικά ονόματα του είδους, όπως η Ντόλι Πάρτον και ο Γουίλι Νέλσον, έχει μια διασκευή κομματιού των Μπιτλς με σαφές αντιρατσιστικό μήνυμα, συστήνει στο ευρύ κοινό νέα ταλαντούχα ονόματα, μπλέκει μουσικά είδη.
«My Method Actor»
Στα φρέσκα ονόματα της χρονιάς, η 29χρονη μουσικός Nilüfer Yanya από τη Βρετανία, με καταγωγή από Ιρλανδία, Μπαρμπέιντος και Τουρκία, κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο στη Ninja Tune το τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ της. Πρόκειται για έναν κιθαριστικό δίσκο, η αισθητική του οποίου μοιάζει να φέρνει στο σήμερα τη γυναικεία ανεξάρτητη ροκ σκηνή της δεκαετίας του ’90, που μας κάνει να ανυπομονούμε για τα επόμενα βήματά της.
_______________________________________________________________________
Κεντρική φωτό: Το «Brat» είναι το έκτο άλμπουμ της Charli XCX, που εκτός από τα καλύτερα της χρονιάς άφησε και ένα πολιτικό αποτύπωμα, καθώς με τον τρόπο του συμμετείχε στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. [Photo by Danny Moloshok/Invision for Marriott International/A.P. Images]
