Πριν από δύο Κυριακές, ο κύριος Γκρι κρατούσε ενθουσιασμένος τη μεγάλη έκδοση της Alia Vox με το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Μέντελσον σε όργανα εποχής, έξοχα ερμηνευμένο από τον σπουδαίο Καταλανό Ζορντί Σαβάλ και το μουσικό του σύνολο, Le Concert des Nations.
Τώρα, έχει κάτι ακόμα που μόλις κυκλοφόρησε από την ίδια εταιρεία και τους ίδιους συντελεστές – συν τη χορωδία La Capella Reial de Catalunya: δύο θρησκευτικά έργα του Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ (1634-1704) που σχετίζονται με τη γιορτή των Χριστουγέννων.
Ο δίσκος τιτλοφορείται «Noël Baroque au temps de Louis XIV», δηλαδή «μπαρόκ Χριστούγεννα στην εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄», και περιλαμβάνει δύο χριστουγεννιάτικες ωδές (Premier Noël: Une Jenne Pucelle και Deuxième Noël), το εκπληκτικό ορχηστρικό ιντερλούδιο «Νύχτα» (Nuit, από το In Nativitatem Domini), το δραματικό, όσο και αιθέριο, μίνι ορατόριο «Pastorale sur la Naissance de Notre Seigneur Jesus Christ» για σολίστ, δύο φλάουτα, δύο βιόλες και μπάσο κοντίνουο, ηθοποιούς και χορωδία και, τέλος, την αριστουργηματική Λειτουργία του Μεσονυκτίου (Messe de Minuit), επίσης θρησκευτικό έργο των Χριστουγέννων.
Ο Σαρπαντιέ είχε γεννηθεί μάλλον στο Παρίσι από γονείς καλλιεργημένους· δοκίμασε να σπουδάσει νομικά, αλλά εγκατέλειψε χάριν της μουσικής. Πέρασε τρία χρόνια στη Ρώμη πλάι σε σημαντικούς δασκάλους της μουσικής, για να σταδιοδρομήσει στο Παρίσι του λεγόμενου «βασιλιά Ηλιου», προστατευόμενος της Μαρίας της Λωρραίνης, δούκισσας της Γκιζ (γνωστή και ως «Δεσποινίς ντε Γκιζ»), η οποία του ανέθεσε να συνθέσει πλήθος θρησκευτικών έργων για σολίστ και χορωδία. Η Ντε Γκιζ τού παρήγγειλε και τη σύνθεση του ποιμενικού χριστουγεννιάτικου ορατορίου, το 1684.
Στην αυλή της παρέμεινε έως τον θάνατό της το 1688, οπότε και ανέλαβε μουσικός διευθυντής των Ιησουιτών. Για την ιησουιτική εκκλησία του Αγίου Λουδοβίκου ο Σαρπαντιέ συνέθεσε ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του έως σήμερα (πέρα από τη δοξολογία του, το Te Deum), τη Λειτουργία του Μεσονυκτίου, το 1694.
Το ποιμενικό ορατόριο κινείται στο πλαίσιο μιας παράδοσης έργων στα οποία πρωταγωνιστούν βουκολικές φιγούρες μέσα σε ένα ανάλογο περιβάλλον. Εδώ, οι βοσκοί και τα πρόβατα λειτουργούν αλληγορικά, υποδηλώνοντας την παρομοίωση του Χριστού ως καλού ποιμένα.
Σε όλα αυτά τα έργα, εκτενή και σύντομα, ο Σαρπαντιέ ξεδιπλώνει ένα μοναδικό εκφραστικό ταλέντο. Οχι μόνο στις μελωδικές του γραμμές, μα και στις λεπτών αποχρώσεων ενορχηστρώσεις και στα φωνητικά σχήματα, που μοιάζουν να μην είναι του κόσμου τούτου.
Σε όλα αυτά τα έργα, εκτενή και σύντομα, ο Σαρπαντιέ ξεδιπλώνει ένα μοναδικό εκφραστικό ταλέντο.
Η φινέτσα της γαλλικής σχολής συνδυάζεται με την ιταλική πληθωρικότητα στην οποία εντρύφησε ο Σαρπαντιέ. Η δε επεξεργασία του Σαβάλ και των μουσικών του φέρει όλα εκείνα τα στοιχεία της σχολαστικής μελέτης της εποχής αλλά και των έντονων ηχοχρωμάτων που χαρακτηρίζουν τις ερμηνείες της σχολής του Σαβάλ.
