Υπάρχω ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2024)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Ερμηνείες: Χρήστος Μάστορας, Ασημένια Βουλιώτη, Κλέλια Ρένεση
Η πολυαναμενόμενη κινηματογραφική βιογραφία του Στέλιου Καζαντζίδη, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, κυκλοφορεί εδώ και μερικές μέρες στις αίθουσες. Ο Χρήστος Μάστορας υποδύεται τον σπουδαίο Ελληνα ερμηνευτή, με την ιστορία να ξεκινάει όταν εκείνος, παιδάκι ακόμα, βλέπει τον πατέρα του να δολοφονείται και παίρνει τον δρόμο της προσφυγιάς μαζί με τη μητέρα του. Καθώς μεγαλώνει, η αγάπη για το τραγούδι δεν κρύβεται και σύντομα ο νεαρός Στέλιος θα αρχίσει τις ζωντανές εμφανίσεις και θα κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο. Η μετέπειτα διαδρομή, γεμάτη δόξα, γυναίκες που τον σημάδεψαν, μεγάλες διαμάχες και πολύ… ψάρεμα συνθέτουν όσα παρακολουθούμε σε ένα χορταστικό φιλμ, που φτάνει την αφήγησή του μέχρι το σημείο που ο Καζαντζίδης φεύγει για την Αμερική.
Η Κατερίνα Μπέη («Ευτυχία», «Φόνισσα») υπογράφει το σενάριο, το οποίο αφηγείται τη ζωή του Καζαντζίδη επί της ουσίας σε φλας μπακ, καθώς εκείνος την εξιστορεί σε έναν νεαρό δημοσιογράφο σε κατοπινές δεκαετίες. Η αφήγηση βέβαια εδώ είναι γραμμική, ακολουθώντας την ακαδημαϊκή νόρμα, όπως κάνει άλλωστε και ολόκληρο το φιλμ του Τσεμπερόπουλου· ο Ελληνας κινηματογραφιστής αποφεύγει τα ρίσκα, το ίδιο όμως και τα περισσότερα από τα κλισέ και (κυρίως) τις παγίδες του είδους, παραδίδοντας τελικά ένα καλοφτιαγμένο σύνολο, με προσοχή στις λεπτομέρειες και άφθονο υλικό που θα ικανοποιήσει τους πιστούς θαυμαστές ενός –περισσότερο και από καλλιτέχνη– λαϊκού ήρωα. Ο τρόπος για να το επιτύχει αυτό είναι φυσικά να γεμίσει την ταινία του με τραγούδια, όλα εκείνα τα εμβληματικά λαϊκά άσματα που έχουν ακουστεί και τραγουδηθεί από εκατομμύρια Ελληνες όπου γης. Το κάνει δε όχι επαναλαμβανόμενα, αλλά με ποικιλία: σε ζωντανή εμφάνιση, στο στούντιο, στο ραδιόφωνο ή α καπέλα στη βάρκα, καθώς ο Στέλιος τραγουδά στα ψάρια «για να τα καλοπιάσει». Κάπως έτσι ταιριάζει και η επιλογή του πρωτόπειρου στο σινεμά Χρήστου Μάστορα, μια και ο δημοφιλής μουσικός καταφέρνει να σταθεί αξιοπρεπώς τόσο απέναντι στα τραγούδια όσο και στον ίδιο τον χαρακτήρα, πράγμα διόλου εύκολο.
Παρακολουθούμε τη διαδρομή του τραγουδιστή, γεμάτη δόξα, τις γυναίκες που τον σημάδεψαν και τις μεγάλες διαμάχες μέχρι το σημείο που φεύγει για την Αμερική.
Σίγουρα υπάρχουν και ελλείψεις: ο οικουμενικός Καζαντζίδης μένει κάπως στην άκρη για να περιγραφεί σε πιο προσωπικό επίπεδο ο «Στέλιος», ενώ μερικά κομμάτια της ιστορίας φαντάζουν κάπως ωραιοποιημένα, ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις του με στελέχη της βιομηχανίας. Αυτά ωστόσο αποτελούν μάλλον λεπτομέρειες μπροστά σε ένα δύσκολο εγχείρημα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό στέφεται (ευτυχώς) από επιτυχία.
