Η είσοδος στην οδό Ερμού, σαν μια πύλη στον ναό του εμπορίου, γίνεται ανάμεσα σε δύο κτίρια της δεκαετίας του ’60, που καταλαμβάνουν τις δύο γωνίες με την πλατεία Συντάγματος. Δυστυχώς, η πιο κεντρική και ιστορική πλατεία της Αθήνας δεν έχει αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και οπωσδήποτε έχει ρηχό ιστορικό βάθος, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Αρκεί να σκεφτούμε πως από το 1957 ώς το 1963 είχε κατεδαφιστεί το σύνολο, σχεδόν, των κτιρίων, τα περισσότερα του 19ου αιώνα, που περιστοίχιζαν την πλατεία. Κάθε ένα από αυτά αξίζει ειδικής μνείας και εκτενούς αναφοράς. Σήμερα, την αφορμή να μιλήσουμε για την πλατεία Συντάγματος μας δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία από το αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης.
Είναι μια λήψη που μνημονεύει τις τελευταίες μέρες του ιστορικού Μεγάρου Κορομηλά, που βρισκόταν στη γωνία Ερμού και πλατείας Συντάγματος. Το κτίριο, μαζί με το εξ αριστερών παρακείμενο, κατεδαφίστηκαν μαζί το 1963. Για πολύ καιρό έμεινε αδόμητο το σκάμμα που προέκυψε και αργότερα (με αποπεράτωση στη δεκαετία του 1970) ανεγέρθηκε το μέγαρο του υπουργείου Οικονομικών, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Γιάννη Κανετάκη, Δημήτρη Κατζουράκη και Γρηγόρη Τσαμπέρη.
Σχέδια για την ανοικοδόμηση αυτού του μεγάλου μετώπου επί της πλατείας Συντάγματος, μεταξύ Μητροπόλεως και Ερμού, υπήρχαν ήδη από τη δεκαετία του 1930, όταν υπήρχε η πρόβλεψη να ανεγερθεί ξενοδοχείο. Τα σχέδια δεν προχώρησαν, μεσολάβησε και ο πόλεμος, και εντέλει η κατεδάφιση έγινε το 1963.
Στη φωτογραφία βλέπουμε το ιστορικό Μέγαρο Κορομηλά, χτισμένο το 1853, από τα πρώτα μέγαρα της πλατείας, με διάρκεια ζωής άνω του αιώνα. Ηταν ένα αυστηρό, αλλά κομψό, νεοκλασικό κτίριο με τοξοστοιχία στο ισόγειο και κεντρικό αέτωμα στη στέψη, έργο του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου (1810-1875). Ο Κάλκος ήταν ονομαστός στην εποχή και συνδέεται με πολλά δημόσια και ιδιωτικά μέγαρα, όπως το Δημαρχείο στην αρχική μορφή του, το παλιό Βρεφοκομείο στην Πειραιώς, το Βαρβάκειο στην Αθηνάς, το μέγαρο Κουτσογιάννη στην οδό Δεληγιώργη και Αγησιλάου κ.ά. Το Μέγαρο Κορομηλά, χτισμένο για λογαριασμό του εκδότη Ανδρέα Κορομηλά (1811-1858), στέγασε γραφεία, ξενοδοχεία και καταστήματα, αλλά η πιο γνωστή χρήση του ήταν ως στέγη του ονομαστού ζαχαροπλαστείου και τεϊοποτείου «Ζαβορίτη». Ο «Ζαβορίτης» μαζί με τον «Ζαχαράτο» (γωνία Σταδίου και πλατεία Συντάγματος) ήταν δύο διάσημα «Ζ» της πλατείας.
Η πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία από το αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης μάς δίνει πληροφορίες για την Αθήνα του 1960. Παρατηρούμε τη φθορά που είχε επέλθει στα αιωνόβια εκείνη την εποχή κτίρια της οθωνικής Αθήνας και την αδυναμία/απροθυμία για την αποκατάστασή τους. Το πνεύμα της μοντέρνας μεταπολεμικής εποχής κάλπαζε. Η πρόσοψη του Μεγάρου Κορομηλά έχει μεταβληθεί σε πίνακα αναρτήσεως επιγραφών, όλες όμως πολύ ενδιαφέρουσες. Διακρίνουμε την κομψή γραμματοσειρά της ονομασίας «Ζαβορίτης» αλλά και όλες τις διαφημίσεις. Οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι ζυθοποιίες και βεβαίως οι αεροπορικές εταιρείες όριζαν ένα κλίμα εποχής λίγο πριν τους τίτλους του τέλους για το ιστορικό Μέγαρο Κορομηλά.
