Κωνσταντίνος Τσάβαλος, Αντώνης Βαβαγιάννης
Μixtape. Ενα μουσικό κόμικ – 24 ροκ ιστορίες
εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 160
Πρόλογος: Αλέξης Καλοφωλιάς
Ιστορίες κραιπάλης ή απίστευτης βλακείας. Αλλά και ιστορίες έμπνευσης, σύγκρουσης με το κατεστημένο και άλλες, απλώς ξεκαρδιστικές ή εξόχως συγκινητικές. Από όλα φαίνεται πως έχει η μακρά παράδοση της ροκ και ποπ κουλτούρας, η οποία, αν και συνήθως μεταδίδεται από στόμα σε στόμα (κατά κανόνα με διάθεση εύθυμη και χαλαρή, αλλά ενίοτε και με τον ασυνείδητο ίσως στόχο να εξανθρωπιστούν τα είδωλά της), συχνά αποτυπώνεται και σε μουσικές βιογραφίες ή πραγματείες, δημοσιογραφικά άρθρα και συνεντεύξεις και άλλες ανεκδοτολογικές καταγραφές.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κωνσταντίνος Τσάβαλος («Ντοπαμίνη») και ο κομίστας, μουσικός και δάσκαλος Αντώνης Βαβαγιάννης («Κουραφέλκυθρα») αποφάσισαν να μεταγράψουν 24 αξιομνημόνευτες αλλά και αξιοπερίεργες ροκ ιστορίες, σε ένα κόμικ που φέρει τον τίτλο «Mixtape» πιθανότατα όχι μόνο ως τεκμήριο της προσεκτικής διαδικασίας επιλογής που ακολουθήθηκε εδώ, αλλά και σαν αναφορά σε μία από τις πιο απολαυστικές για έναν μουσικόφιλο δραστηριότητες: την ανθολόγηση σημαντικών ή, κυρίως, αγαπημένων τραγουδιών.
Από πού εμπνεύστηκε ο Μάικλ Τζάκσον την ιδέα για τα «ναπολεόντεια» τζάκετ που συχνά φορούσε και ποιον ομότεχνό του είχε ξυπνήσει μέσα στη νύχτα για να του ζητήσει σχετικές πληροφορίες; Πώς εμπνεύστηκε ο Αντι Γουόρχολ το εξώφυλλο των Velvet Underground με την μπανάνα και τι περιπέτειες είχαν ζήσει οι Last Drive σε μια περιοδεία τους στην Ανατολική Γερμανία; Κυκλοφορούσε όντως ο Ντέιβιντ Μπόουι με μια ελληνική εφημερίδα στο χέρι ώστε να μην τον αναγνωρίζουν οι Νεοϋορκέζοι; Αναφέρεται σε κάποιο κυριολεκτικό σκοτάδι, κάποιου πάσχοντος προσώπου ο στίχος «Hello darkness my old friend» των Σάιμον και Γκαρφάνκελ; Και πόσο έξαλλο, τέλος πάντων, ήταν το πολυήμερο πάρτι που ο Μπίλι Αϊντολ είχε διοργανώσει για τα 34α γενέθλιά του στην Μπανγκόκ;
Η λίστα των ιστοριών καλύπτει σχεδόν όλες τις δεκαετίες και αρκετά υποείδη του ροκ και ποπ ιδιώματος. Διαβάζουμε ακόμα για το κακό προαίσθημα που είχε ο Captain Beefheart τη νύχτα που δολοφονήθηκε ο Τζον Λένον, για την αυτοσχέδια συναυλία που έδωσε ο Αντριαν Μπόρλαντ των The Sound στη Νέα Μηχανιώνα το 1998, για τις κραιπάλες του Νικ Κέιβ στην οδό Πατησίων λίγο πριν το ιστορικό λάιβ στο γήπεδο του Σπόρτινγκ το 1982, αλλά και για την αγκράφα στη ζώνη του Τζόνι Κας που τον έσωσε από το θανάσιμο χτύπημα μιας νευρικής στρουθοκαμήλου, για την αλλαγή που έκανε τελευταία στιγμή στη διαθήκη της η Τζάνις Τζόπλιν, για τους φόβους των Ρώσων τελωνειακών για τα «σκουπίδια» των Garbage κ.ά.
Κάθε ιστορία ακολουθείται από βασικές πληροφορίες για τους πρωταγωνιστές της. Οχι όμως ότι το ζητούμενο εδώ είναι τόσο η «επιμόρφωση» του κοινού. Τα κείμενα του Κωνσταντίνου Τσάβαλου, συνοπτικά και περιεκτικά όπως οφείλουν να είναι οι ωραίες εξιστορήσεις, τα σχέδια του Αντώνη Βαβαγιάννη, με γραμμές ναΐφ που κρατούν τα στοιχειώδη και αναδεικνύουν το αστείον του πράγματος, φέρνουν λίγο πιο κοντά στον αναγνώστη πρόσωπα που όσο και αν περιβάλλονται από τον ίδιο τους τον μύθο, δεν παύουν να έχουν τις γελοίες ή ένδοξες, αλλά πάντως ανθρώπινες πλευρές τους.
