Ομολογώ ότι στην αρχή ήμουν δύσθυμος. Η εκδήλωση ήταν στις 6 το απόγευμα, πού να τρέχω στην Πειραιώς, πού να βρίσκω να παρκάρω… Γιατί να μη γυρίσω σπίτι, να βγάλω βόλτα τον σκύλο, να μαγειρέψω, να διαβάσω λίγο από το βιβλίο που πιάνω μόνο κάθε Κυριακή απόγευμα; Ασε δε που το θέμα είναι «κουλτουριάρικο». «Ελάτε να ανακαλύψουμε το μαγικό σύμπαν του χαρτιού και των ιδιαίτερων τεχνών και τεχνικών του, εμπνεόμενοι από τον Διόνυσο και τον Απόλλωνα, αρχετυπικές μορφές που εκφράζουν τη δίνη των αντιθέσεων στις πηγές της καλλιτεχνικής δημιουργίας», έλεγε το ενημερωτικό της Κατερίνας Ευαγγελάτου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. «Ξανασκέψου το, ξεκουνήσου»… Το αποφάσισα, εντέλει!
Στο κτίριο της χαρτοποιίας Περράκη –«η οικογένειά μου ασχολείται με το χαρτί εδώ και 150 χρόνια», είπε η Αριάδνη Περράκη– είχαν συγκεντρωθεί περί τα 20 άτομα. Μία λογοθεραπεύτρια, ένα δημόσιος υπάλληλος, μία υπάλληλος σε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, μία δασολόγος, ένας υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων ήταν ορισμένοι, τους οποίους τόλμησα να ρωτήσω.
Η θεατρολόγος Ελλη Γαβριήλ μας παρουσίασε το πλαίσιο του θέματος: «Στον Φοίβο και τον Βάκχο αναγνωρίζει ο Νίτσε τις τρομερές αντίρροπες δυνάμεις που οδηγούν στη γέννηση της τραγωδίας. Από τη μια, η απολλώνια αρμονία, το μέτρο, ο λόγος και το κάλλος του ονείρου, από την άλλη, η διονυσιακή μέθη, η έκσταση και η ενστικτώδης παραφορά. Μπορεί να νοηθεί η καλλιτεχνική διαδικασία χωρίς τη σύγκρουση αλλά και την άρρηκτη σχέση τάξης και αναρχίας, μεθόδου και ελευθερίας, δομής και αυθορμητισμού;».
Οι αδαείς με την τέχνη του χαρτιού πήραμε τη μέθοδο από τον εικαστικό Στρατή Ταβλαρίδη, που μας έδειξε πώς να χαράζουμε το χαρτί για να φτιάξουμε σχήματα και μορφές, και βάλαμε τον αυθορμητισμό. Εγώ πάνω σε ειδικό χαρτί με τα ειδικά λεπίδια, που μοιάζουν με χειρουργικά σύνεργα, προσπάθησα να φτιάξω τις μορφές του Οιδίποδα (ο Απόλλωνας μέσω των χρησμών του κινεί τη δράση στην ομώνυμη τραγωδία) και της Αγαύης (οιστρηλατημένη από τον Διόνυσο σκοτώνει τον γιο της στις «Βάκχες»). Η διπλανή μου τα κατάφερε καλύτερα, αλλά έχει σημασία το αποτέλεσμα της προσπάθειας;
Στις γειτονιές της Αθήνας καθημερινά οργανώνονται διάφορα εργαστήρια τέχνης, που μπορούν να ανοίξουν ένα παράθυρο δημιουργικότητας και φυγής από τη ρουτίνα μας. Η σειρά εργαστηρίων Open Plan του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου πραγματοποιείται τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες για τέταρτη συνεχή χρονιά με φετινές θεματικές τη μόδα, την κεραμική, τον χορό και το χαρτί.
Πού θα βρεθεί ο χρόνος, είναι η δικαιολογία πολλών. Εχει ισχυρά ερείσματα, αλλά παραμένει δικαιολογία. Χρειάζεται οργάνωση για να συνδυαστούν οι καθημερινές υποχρεώσεις με τις δόσεις χαλάρωσης. «Είμαστε όλοι σαν σφουγγάρια στην τέχνη. Φτάνει να παρακινηθούμε», μου έλεγε η χορογράφος Σεσίλ Μικρούτσικου, που οργανώνει το εργαστήρι χορού. «Ελα, και θα δεις στην πράξη τι εννοώ».
Η τέχνη είναι ανοιχτή για όλους μας, χωρίς στερεότυπα – άκου «κουλτουριάρικο» το θέμα του χαρτιού! Ανακαλύψτε τις δικές σας κλίσεις, και χαρείτε το. Και εάν επιτακτικά κάποιοι στο σπίτι ρωτούν «τι θα φάμε σήμερα», υπάρχει και το ντελίβερι!
