Η ταινία «κράχτης» της φετινής εορταστικής περιόδου, αλλά και σημαντικός ανταγωνιστής για τα προσεχή Οσκαρ, βρίσκεται από την περασμένη Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες, για να στείλει το κοινό στον παραμυθένιο κόσμο του Μάγου του Οζ. Το κλασικό μιούζικαλ «Wicked», που μετράει πάνω από δύο δεκαετίες παρουσίας στις θεατρικές σκηνές, μεταφέρεται στην οθόνη από τον Τζον Μ. Τσου, ο οποίος εξαργυρώνει επιτυχίες σαν τα «Crazy Rich Asians» και «In the Hights», παίρνοντας την ευκαιρία να ενορχηστρώσει μια πραγματική χολιγουντιανή υπερπαραγωγή.
«Το είδα για πρώτη φορά πριν γίνει επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης παράστασης στο Σαν Φρανσίσκο, όταν ήμουν στη σχολή κινηματογράφου. Δεν ήταν ακόμη πλήρως ολοκληρωμένο, αλλά ερωτεύτηκα αμέσως το μιούζικαλ και ήξερα ότι κάποια μέρα θα γινόταν και μια σπουδαία ταινία – αν και τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι εγώ θα ήμουν αυτός που θα το ζωντάνευε στη μεγάλη οθόνη. Λάτρευα τον “Μάγο του Οζ” και την ιστορία της Ντόροθι, της Κακιάς Μάγισσας της Δύσης και της Καλής Μάγισσας. Οταν όμως είδα το “Wicked” ανακάλυψα την ιστορία της Κακιάς Μάγισσας, που ίσως τελικά να μην ήταν τόσο κακιά – μια ιδέα που με γοήτευσε. Και φυσικά λάτρεψα τα τραγούδια του ιδιοφυούς Στίβεν Σουάρτς, όπως το “Defying Gravity” και το “Popular”, που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα στο μυαλό μου τα τελευταία 20 χρόνια», παραδέχεται ο ασιατικής καταγωγής Αμερικανός σκηνοθέτης.
Εδώ παρακολουθούμε την ιστορία δύο νεαρών μαγισσών, οι οποίες συναντιούνται στο Πανεπιστήμιο Σιζ της φανταστικής χώρας του Οζ: από τη μια της σταθερά περιφρονημένης, λόγω του πράσινου δέρματός της, Ελφάμπα (Σίνθια Ερίβο) και από την άλλη της πολύ δημοφιλούς Γκαλίντα (Αριάνα Γκράντε). Οι δυο τους θα αναπτύξουν μια παράξενη φιλία, την οποία θα κληθούν να υπερασπιστούν όταν βρεθούν αντιμέτωπες με τις ανώτερες δυνάμεις του κόσμου τους. Ποιες είναι όμως οι προκλήσεις της «μετάφρασης» ενός τέτοιου κόσμου από τη θεατρική σκηνή στη μεγάλη οθόνη; «Εχω κάνει διασκευές στο παρελθόν, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το “Wicked”, όπου χτίζεις ένα ολόκληρο σύμπαν. Και το μέσο κάνει τη διαφορά. Στη σκηνή όλα πρέπει να κατευθύνονται προς το κοινό, ακόμη και το πιο μακρινό. Στον κινηματογράφο όμως βρίσκεσαι κυριολεκτικά μια ανάσα από τον χαρακτήρα και μπορείς να δεις στα μάτια του αν εννοεί αυτό που λέει. Επίσης, η κάμερα μπορεί να δείξει μια μάγισσα να πετάει μπροστά από ένα κάστρο 10.000 πόδια ψηλά, δημιουργώντας μια αίσθηση ιλίγγου που δεν είναι εφικτή στο θέατρο».
Τεράστιο μπάτζετ
Φυσικά το τεράστιο μπάτζετ έπαιξε τον ρόλο του: «Φροντίσαμε κάθε λεπτομέρεια, όχι μόνο με ψηφιακά εφέ αλλά και με πραγματικά σκηνικά, όπως ένα τεράστιο τρένο 16 τόνων που όντως κινείται ή φυτεύοντας 9 εκατ. τουλίπες σε διάφορα χρώματα. Δημιουργήσαμε τη Σμαραγδένια Πόλη και τα χωριά των Μάντσκιν με σπίτια και μαγαζιά στα οποία μπορούσες να μπεις. Ηταν μια μοναδική ευκαιρία για μένα. Είναι από αυτού του είδους τις ταινίες που με έκαναν να ερωτευτώ τον κινηματογράφο ήταν χάρη σε φιλμ όπως “Ο Λόρενς της Αραβίας”, “E.T.” ή “Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών”, γιατί σε μεταφέρουν με τη μαγεία της μεγάλης οθόνης, να κάθεσαι στο σκοτάδι με αγνώστους και να βυθίζεσαι στην οπτική μιας άλλης ζωής – που σε αυτή την περίπτωση είναι συναρπαστική», σημειώνει φανερά ικανοποιημένος ο σκηνοθέτης.
Φροντίσαμε κάθε λεπτομέρεια όχι μόνο με ψηφιακά εφέ, αλλά και με πραγματικά σκηνικά, όπως ένα τεράστιο τρένο 16 τόνων ή φυτεύοντας 9 εκατ. τουλίπες σε διάφορα χρώματα.
Μέρος της λάμψης της ταινίας του, πολύ μεγάλο μάλιστα, αποτελούν προφανώς οι δύο πρωταγωνίστριες: η βραβευμένη με Emmy, Grammy και Tony Σίνθια Ερίβο, όπως και η Αριάνα Γκράντε, μία από τις δύο – τρεις δημοφιλέστερες ποπ σταρ του καιρού μας. «Από την αρχή ξέραμε ότι αυτοί ήταν οι κεντρικοί ρόλοι, και η αλήθεια είναι ότι κάθε ηθοποιός που βρισκόταν στη σωστή ηλικία και είχε το ταλέντο ήθελε αυτούς τους ρόλους. Στην αρχή σκέφθηκα ότι ίσως έπρεπε να βρούμε κάποιον καινούργιο, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολοι ρόλοι που απαιτούσαν μεγάλη δεξιοτεχνία, καθώς πρέπει να συνδυαστούν το τραγούδι και η υποκριτική με απόλυτη αρμονία, αλλά και μια ειδική χημεία. Η Σίνθια δεν είναι μόνο μια καταπληκτική τραγουδίστρια, αλλά και μια καλλιτέχνιδα με μια συχνότητα στη φωνή της που αγγίζει την καρδιά σου. Και έχει μια ευαισθησία με τον χαρακτήρα της Κακιάς Μάγισσας που κάνει το κοινό να τη νιώθει μοναδική. Από την άλλη, η Αριάνα, την οποία νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, μας έδειξε κάτι εντελώς καινούργιο. Είπε μάλιστα ότι η Γκαλίντα της μοιάζει περισσότερο από την ίδια την Αριάνα Γκράντε», λέει σχετικά ο Τζον Μ. Τσου.
Η μουσική
Η ταινία του είναι γεμάτη από μουσικές και τραγούδια, τη γενική εποπτεία των οποίων έχει ο «θεατρικός» Στίβεν Σουάρτς. «Νιώθω τυχερός που στην καριέρα μου έχω συνεργαστεί με τους καλύτερους: τον Λιν-Μανουέλ Μιράντα στο “In the Heights” και τώρα τον Στίβεν Σουάρτς. Οταν ανέλαβα το έργο, περάσαμε τους πρώτους έξι μήνες –για ώρες κάθε φορά– απλώς εξετάζοντας κάθε σελίδα των τραγουδιών και του λιμπρέτου της θεατρικής παράστασης, συζητώντας γιατί υπήρχαν ορισμένες γραμμές και θέματα. Θα ήθελα να είχαμε ηχογραφήσει αυτές τις στιγμές, γιατί ήταν σαν ένα μάθημα εξαιρετικής αφήγησης. Δεν έλεγα πολλά, κυρίως απορροφούσα και έκανα ερωτήσεις. Ο Στίβεν δεν είναι μόνο μουσικός, αλλά και αφηγητής, και απολαμβάνω να συνεργάζομαι με κάποιον σαν κι αυτόν που αγαπάει αυτό που κάνει και είναι συνεχώς δημιουργικός. Μερικές φορές νομίζεις ότι ξέρεις τι είναι η ταινία, αλλά καθώς τη δημιουργείς και όλοι εργάζονται πάνω σε αυτήν, η ίδια η ταινία αρχίζει να σου λέει τι χρειάζεται να είναι. Εκεί είναι που οι σπουδαίοι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι ανταποκρίνονται σε αυτό που φαίνεται να ζητάει».
