Η Μαρία Κοπανίτσα γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1956. Σπούδασε στο Κέμπριτζ. Εχουν εκδοθεί τα βιβλία της «Κυκνάνθρωποι – Ποιήματα και χαρακτικά» (εκδ. Εστία 1982), «Ιδρωσα να το πω» (εκδ. Πόλις 2019), «Επεσα στα τέσσερα» (εκδ. Πόλις 2022), και τώρα τα «Νύχια περλέ» (εκδ. Ποταμός 2024).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Ρωμαίους μεταφρασμένους στα αγγλικά, Κάτουλλο και Σουητώνιο, που είναι άκρως ενδιαφέροντες για τα μικρά καθημερινά που έχουν οι ζωές ανθρώπων. Μερικές φορές πρόκειται περί τεράτων. Εξ ου και το «Μίζερι» του Στίβεν Κινγκ. Σε καμιά εποχή δεν άλλαξαν οι άνθρωποι στις συνήθειές τους.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στη δική μου περίπτωση, ανακάλυψα πόσο πιο κατανοητή γίνεται σε εμένα η ποίηση όταν διαβάζεται δυνατά. Αυτό άλλωστε ισχύει και για τα θεατρικά έργα που έως πρόσφατα τα διάβαζα αντί να τα παρακολουθώ ζωντανά. Με την παράσταση το γραπτό κείμενο γίνεται κατανοητό.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Παιδί τα κόμικς μου απαγορεύονταν. Οταν βρέθηκα λοιπόν δύο καλοκαίρια στην κατασκήνωση της Αγροτικής Τραπέζης, εθίστηκα στα φωτορομάντζα που έβρισκα πεταμένα κάτω από το κρεβάτι μου στη σκηνή όπου κοιμόμασταν.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Προσωπικά μου αρέσουν οι βιβλιοθήκες ή τα δωμάτια με βιβλία γιατί διαλέγεις και παίρνεις!
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Δεν διαβάζω μυθιστορήματα γιατί δεν μπορώ εύκολα να συγκεντρωθώ.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Περιγραφές καταστάσεων. Η μοίρα των ανθρώπων δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Μου αρέσουν περιγραφές του Κάφκα στο «Κάστρο», όπως εκεί που η Φρίντα λέει του ήρωα Κ «τι με κοιτάς έτσι;» και ο Κ απαντάει: «τα ρούχα σας δεν είναι αυτό που περιμένει κανείς από μια ιδιοκτήτρια πανσιόν», και έτσι τελειώνει απότομα ένα τεράστιο, εν πολλοίς κωμικό, μυθιστόρημα. Το βλέπω έντονα στη φαντασία μου. Γιατί όχι στο σινεμά;
Ποια μεγάλα θέματα της ζωής θίγετε στις ιστορίες σας;
Οχι μεγάλα θέματα. Μικρά, προσωπικά μου. Αλλά βέβαια τα μικρά θέματα είναι και σημαντικά, ελπίζω για όλους, όπως η απέχθεια και ο φόβος που έχω για τον πόνο, τη στέρηση και τέτοια!
Πώς μια σειρά από διαφορετικά κείμενα μπορούν και αποδίδουν μια ολόκληρη ζωή;
Είναι αυτά που σε μία χρονική στιγμή με απασχολούσαν και βέβαια και με πόναγαν και με διασκέδαζαν. Ελπίζω πως τα μοιράζομαι με τους αναγνώστες, ιδίως επειδή τα διανθίζω.
