Megalopolis ★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024), 138΄
Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ερμηνείες: Ανταμ Ντράιβερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Νάταλι Εμάνουελ
Το πολυαναμενόμενο magnum opus του Φράνσις Φορντ Κόπολα –όπως ο ίδιος το έχει ονομάσει– φτάνει και στις ελληνικές αίθουσες. Ο βετεράνος κινηματογραφιστής πραγματοποιεί ένα καλλιτεχνικό όνειρο που ξεκίνησε τέσσερις δεκαετίες πριν, μεταφέροντας μια ιστορία εμπνευσμένη από την αρχαία Ρώμη στη σύγχρονη Αμερική. Στην πόλη της Νέας Ρώμης ο ιδιοφυής αρχιτέκτονας και δαμαστής του χρόνου, Καίσαρ Κατιλίνας (Ανταμ Ντράιβερ), οραματίζεται μια ουτοπική πολιτεία γεμάτη από τεχνολογικά θαύματα ζωντανής αρχιτεκτονικής. Απέναντί του θα σταθεί ο συντηρητικός δήμαρχος της πόλης, Φραγκλίνος Κικέρωνας (Τζιανκάρλο Εσπόζιτο), ενώ ανάμεσα στους δύο άνδρες βρίσκεται η Ιουλία (Νάταλι Εμάνουελ), κόρη του δημάρχου και ερωτευμένη με τον Κατιλίνα.
Ο 85χρονος κινηματογραφιστής έχει χαρακτηρίσει την ταινία του «μικρό καλλιτεχνικό φιλμ με μεγάλο μπάτζετ».
Ο Κόπολα αντλεί σχεδόν από παντού: την αρχαία γραμματεία, την πιο μοντέρνα φιλοσοφία, αλλά και τη σύγχρονη πραγματικότητα, προκειμένου να κατασκευάσει έναν μύθο για το παρελθόν, το παρόν και (κυρίως) το μέλλον του κόσμου. Εξ ορισμού φιλόδοξο, το όραμά του γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο λόγω της απόφασης –ή της ανάγκης– να χρησιμοποιηθούν μάλλον ασυνήθιστες μέθοδοι τόσο στη φωτογραφία όσο και στη διαχείριση των ειδικών εφέ, του animation και γενικώς της εικονοποιίας της ταινίας. Το αποτέλεσμα είναι καταφανώς άνισο: από τη μια κάποιες υπέροχα στημένες και σκηνοθετημένες σκηνές και από την άλλη μερικές απολύτως δυσλειτουργικές, που φλερτάρουν επικίνδυνα με τα όρια του κιτς.
Το σενάριο
Εκείνο βέβαια που μετράει εξίσου εδώ είναι το σενάριο, το οποίο υπογράφει ο ίδιος ο Κόπολα – αν και όπως έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις του υπάρχουν και άλλοι που έχουν συμβάλει σ’ αυτό. Εκεί εμφανίζονται μια σειρά από σχηματικούς, κατά βάση, χαρακτήρες, από τον ζάπλουτο τραπεζίτη Κράσσο μέχρι την αδίστακτη δημοσιογράφο Γουάου Πλάτινουμ και τον ανοικονόμητο πλεϊμπόι Γάιο Πουλχέριο, που αποτελεί ευδιάκριτη καρικατούρα του Ντόναλντ Τραμπ. Ολοι αυτοί έχουν τις στιγμές τους, ωστόσο παράλληλα συμβάλλουν στο γενικότερο κλίμα διδακτισμού που διαπνέει ολόκληρη την αφήγηση, μέσα (και) από την απευθείας παράθεση Ρωμαίων συγγραφέων.
Ο ίδιος ο 85χρονος Κόπολα έχει χαρακτηρίσει την ταινία του ως ένα «μικρό καλλιτεχνικό φιλμ με μεγάλο μπάτζετ», περιγραφή που δεν μοιάζει καθόλου ξένη με όσα βλέπουμε στην οθόνη. Απλώς για τα καλλιτεχνικά πρότζεκτ συχνά η στενότητα πόρων μπορεί να αποτελεί και ευλογία…
