Megalopolis ★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024), 138΄
Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ερμηνείες: Ανταμ Ντράιβερ, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Νάταλι Εμάνουελ
Το μεγαλεπήβολο κινηματογραφικό όραμα του Φράνσις Φορντ Κόπολα φτάνει στις ελληνικές αίθουσες, μετά την πανελλήνια «πρώτη» της ταινίας στις «Νύχτες Πρεμιέρας» τον περασμένο Οκτώβριο. Ο σπουδαίος κινηματογραφιστής μεταφέρει μια ιστορία εμπνευσμένη από την αρχαία Ρώμη στη σύγχρονη Αμερική. Στην πόλη της Νέας Ρώμης, ο ιδιοφυής αρχιτέκτονας και δαμαστής του χρόνου Καίσαρ Κατιλίνας (Ανταμ Ντράιβερ) οραματίζεται μια ουτοπική Πολιτεία, γεμάτη από τεχνολογικά θαύματα «ζωντανής αρχιτεκτονικής».
Απέναντί του θα σταθεί ο συντηρητικός δήμαρχος της πόλης, Φραγκλίνος Κικέρωνας (Τζιανκάρλο Εσπόζιτο), ενώ ανάμεσα στους δύο άνδρες βρίσκεται η Ιουλία (Νάταλι Εμάνουελ), κόρη του δημάρχου και ερωτευμένη με τον Κατιλίνα.
Εκτός από κινηματογραφικό, το όραμα του Κόπολα είναι και… καθολικό, καθώς η ταινία του αφορά ουσιαστικά τα πάντα, από τη φιλοσοφία της ηθικής μέχρι τη μοίρα του ανθρώπινου γένους, το οποίο καλείται να συναδελφωθεί και να χρησιμοποιήσει τις νοητικές του ικανότητες για αγαθούς σκοπούς.
Ολος αυτός ο διδακτισμός δεν μπορεί φυσικά να περάσει απαρατήρητος, ούτε και οι αρκετά ευθείες αναφορές σε υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις των σύγχρονων ΗΠΑ. Πολύ ιδιαίτερος –και άνισος– είναι όμως και ο οπτικός σχεδιασμός της ταινίας, ο οποίος κινείται ανάμεσα σε κάποιες υπέροχα φιλοτεχνημένες σεκάνς και άλλες που αγγίζουν τα όρια του κιτς ή φλερτάρουν με την αισθητική των b-movies.
Bird ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 119΄
Σκηνοθεσία: Αντρεα Αρνολντ
Ερμηνείες: Μπάρι Κίγκαν, Φραντς Ρογκόφσκι
Η Αντρεα Αρνολντ («Fish Tank»), μία από τις πιο σημαντικές «φωνές» του σύγχρονου βρετανικού σινεμά, επιστρέφει με ένα γλυκόπικρο φιλμ που ρίχνει μια ενδιαφέρουσα ματιά στο κοινωνικό περιθώριο. Εκεί, στο βόρειο Κεντ, η 12χρονη Μπέιλι ζει μαζί με τον νεαρό πατέρα της (Μπάρι Κίγκαν) και τον αδελφό της σε μια κατάληψη. Καθώς ο μπαμπάς της ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από την ίδια, εκείνη, που βρίσκεται στο κατώφλι της εφηβείας, περνάει το καλοκαίρι αναζητώντας αλλού την περιπέτεια. Κάπου εκεί θα γνωρίσει τον Μπερντ (Πουλί), έναν μυστηριώδη εκκεντρικό άνδρα, με τον οποίο θα γίνουν φίλοι και η ζωή της οικογένειας θα αρχίσει να αλλάζει. Ο κοινωνικός ρεαλισμός του Κεν Λόουτς αποκτά εδώ ακόμα πιο σύγχρονο πρόσημο για να περιγράψει μια εργατική τάξη, η οποία δεν μπαίνει καν στον κόπο να δουλέψει, αλλά ψάχνει διάφορους εναλλακτικούς –και εξωφρενικούς– τρόπους να βγάλει χρήματα. Φυσικά στο επίκεντρο βρίσκεται η παιδική οπτική, η οποία χρησιμοποιεί τη φαντασία για να ξεφύγει από την πραγματικότητα που επιβάλλει μια πρόωρη ενηλικίωση. Στον αντίποδα οι νεαροί γονείς φέρονται σαν παιδιά, ανίκανοι να αναλάβουν πραγματικές ευθύνες. Ολος αυτός ο πολύχρωμος καμβάς παρουσιάζεται μέσα από ένα φιλμ με γρήγορους ρυθμούς, εξαιρετικές μουσικές επιλογές, αλλά και κάπως τραβηγμένη διάρκεια, που οδηγεί σε μια σχετική «κοιλιά» προς το τέλος της ιστορίας.
Η Επιστροφή ★★
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2024), 116΄
Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι
Ερμηνείες: Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός
Η καταληκτική ραψωδία της «Οδύσσειας» μεταφέρεται στον κινηματογράφο, σε ένα φιλμ που γυρίστηκε εν μέρει και στη χώρα μας. Επειτα από 20 χρόνια πολέμου και περιπλανήσεων, ο ταλαιπωρημένος Οδυσσέας (Ρέιφ Φάινς) ξεβράζεται στις ακτές της Ιθάκης. Μη αναγνωρίσιμος και ο ίδιος, θα βρει την πατρίδα του σε ανάλογη κατάσταση, με τους μνηστήρες να έχουν κάνει κατάληψη στο παλάτι, απαιτώντας μια απόφαση από την όλο και πιο απελπισμένη Πηνελόπη (Ζιλιέτ Μπινός). Το ενδιαφέρον πρώτο κομμάτι του φιλμ, με έναν πιο «φιλοσοφημένο» Οδυσσέα έπειτα από όσα έχει περάσει, ολισθαίνει προς τον ακαδημαϊσμό και μια (αποτυχημένα) αμερικανική προσέγγιση στο δεύτερο μέρος του. Εκεί κάποιες μάλλον αμήχανες σκηνές δράσης δεν βοηθούν να αναδειχθεί περισσότερο η αφοσιωμένη ερμηνεία του Ρέιφ Φάινς.
Heretic ★★½
ΘΡΙΛΕΡ (2024), 111΄
Σκηνοθεσία: Σκοτ Μπεκ, Μπράιαν Γουντς
Ερμηνείες: Χιου Γκραντ, Σόφι Θάτσερ
Οι σεναριογράφοι της μεγάλης επιτυχίας «Ενα ήσυχο μέρος», Σκοτ Μπεκ και Μπράιαν Γουντς, υπογράφουν ένα θρίλερ με θέμα τη θρησκεία και τη σφραγίδα της Α24 στην παραγωγή. Δύο νεαρές κοπέλες που ανήκουν στο δόγμα των Μορμόνων, χτυπούν την πόρτα ενός άνδρα προκειμένου να τον προσηλυτίσουν. Ενώ μοιάζει αρχικά θετικός στην ιδέα, στη συνέχεια θα τις παρασύρει σε ένα τρομακτικό παιχνίδι με φιλοσοφικές προεκτάσεις και διακύβευμα την ίδια τη ζωή τους. Τα ερωτήματα γύρω από τη φύση και τον διαχρονικό ρόλο της θρησκείας έχουν εδώ το περισσότερο ενδιαφέρον και αποτελούν, μαζί με την ερμηνεία του Χιου Γκραντ, το βασικότερο ατού, ενός κατά τα άλλα μάλλον συμβατικού θρίλερ που αντλεί από τα κλισέ του τρόμου και χάνει κάπως τον προσανατολισμό του όσο πλησιάζει στο φινάλε.
Ρισελιέ ★★★
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2023), 90΄
Σκηνοθεσία: Πιερ-Φιλίπ Σεβινί
Ερμηνείες: Αριάν Καστεγιάνος, Νέλσον Κορονάδο
Ο κοινωνικός ρεαλισμός μεταφέρεται σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σιτηρών του Καναδά, εκεί όπου η ισπανόφωνη Αριάν εργάζεται ως διερμηνέας για τους (φθηνούς) εποχικούς εργάτες από τη Βενεζουέλα. Οταν οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας θα οδηγήσουν την κατάσταση στα άκρα, εκείνη θα πάρει προσωπικό ρίσκο προκειμένου να βοηθήσει τους συναδέλφους της. Η εργασιακή εκμετάλλευση στον βωμό του αυξανόμενου κέρδους βρίσκεται στο επίκεντρο ενός καλοφτιαγμένου, ανθρώπινου φιλμ, που προβάλλει τις αρετές της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης.
