Μικρά πράγματα σαν κι αυτά ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 98΄
Σκηνοθεσία: Τιμ Μίλαντς
Ερμηνείες: Κίλιαν Μέρφι, Αϊλίν Γουόλς, Εμιλι Γουότσον
Μερικούς μήνες μετά τη βράβευσή του με το Οσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου για τον «Οπενχάιμερ», ο Κίλιαν Μέρφι επιστρέφει με ένα πολύ πιο μικρού βεληνεκούς, αλλά και προσωπικό πρότζεκτ, στο οποίο είναι επίσης συμπαραγωγός.
Βρισκόμαστε σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, παραμονές Χριστουγέννων του 1985. Ο Μπιλ Φέρλονγκ (Μέρφι) δουλεύει σκληρά ως έμπορος κάρβουνου, προκειμένου να ζήσει την πολυμελή οικογένειά του.
Ο πρωταγωνιστής αρνείται να κλείσει τα μάτια στην κακοποίηση, η οποία δεν «φωνάζει», αλλά είναι φανερή όταν κάποιος παρατηρήσει όσα οι υπόλοιποι ηθελημένα αγνοούν.
Παραδίδοντας μια παραγγελία σε ένα τοπικό μοναστήρι, θα κάνει μια συνταρακτική ανακάλυψη, η οποία θα τον φέρει αντιμέτωπο τόσο με τη συνένοχη σιωπή της μικρής κοινότητας, όσο και με τα δικά του ψυχικά τραύματα από το παρελθόν.
Ο Βέλγος σκηνοθέτης Τιμ Μίλαντς μας βάζει γρήγορα στην ατμόσφαιρα του φιλμ, όπου κυριαρχεί μια παγερή, ασορτί με τον ιρλανδέζικο χειμώνα, μελαγχολία.
Αυτή, φυσικά, καθρεφτίζεται πρώτα από όλα στο πρόσωπο του Κίλιαν Μέρφι, με τον Ιρλανδό ηθοποιό να αποδίδει εξαιρετικά το εσωτερικό πάθος του ήρωά του.
Ο τελευταίος, άνθρωπος της εργατικής τάξης και στοργικός πατέρας, αρνείται να κλείσει τα μάτια στην κακοποίηση, η οποία δεν «φωνάζει», αλλά είναι φανερή όταν κάποιος παρατηρήσει ακριβώς τα «μικρά πράγματα σαν κι αυτά», που οι υπόλοιποι ηθελημένα αγνοούν.
Αλλωστε ολόκληρο το φιλμ, όπως και το ομώνυμο μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν (εκδ. Μεταίχμιο) στο οποίο βασίζεται, είναι ιδιαίτερα χαμηλότονο, στοιχείο στο οποίο συντελεί και η σχεδόν πλήρης απουσία μουσικής. Τόσο που ακόμη και η δραματική κορύφωση του φινάλε θα περνούσε σχεδόν… απαρατήρητη αν δεν υπήρχαν οι ερμηνείες δύο σπουδαίων ηθοποιών.
Σε μια καλοστημένη, υποβλητική σκηνή, ο χαρακτήρας του Μέρφι συναντά την ηγουμένη της Εμιλι Γουότσον: εκεί, μέσα σε –σκάρτα– 10 λεπτά περνάει από την οθόνη όλη η καταπιεστική φύση της Καθολικής Εκκλησίας, που καθόρισε επί αιώνες τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Τα φλας μπακ
Εδώ βέβαια συμβαίνουν και άλλα. Τα τακτικά φλας μπακ στις αναμνήσεις του πρωταγωνιστή δίνουν από τη μία βάθος στον χαρακτήρα και από την άλλη εξηγούν σε κάποιο βαθμό την τωρινή στάση του· παρ’ όλα αυτά, ο ρόλος τους θα μπορούσε να είναι (σεναριακά) ακόμη πιο ξεκάθαρος, αφού κάποια από όσα υπονοούνται (;) στις συγκεκριμένες σεκάνς μοιάζει τελικά να μένουν μετέωρα ακόμη και στο φινάλε.
