LIU CIXIN
Περιπλανώμενη Γη
μτφρ.: Θωμάς Μαστακούρης
εκδ. Selini, 2024, σελ. 619
Αν και το κοινό της επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα είναι πιστό και παραδοσιακά «δυναμικό», από ηλικιακής τουλάχιστον άποψης, οι μεταφράσεις κειμένων που έρχονται από μικρότερες γλώσσες ή από μη αγγλόφωνες χώρες, σπανίζουν.
Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί η μετάφραση ενός μεγάλου μέρους του ογκώδους έργου του Κινέζου Λιου Τσισίν, που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Selini, σε μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη.
Ο Τσισίν είναι, όχι άδικα, ο πιο γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας στην Κίνα. Στη Δύση το όνομά του έγινε ευρύτερα γνωστό το 2015, όταν απέσπασε το μεγαλύτερο βραβείο του είδους του, το Hugo, για το «Πρόβλημα των τριών σωμάτων», το οποίο έφερε το 2024 στον συγγραφέα την παγκόσμια αναγνώριση με την τηλεοπτική μεταφορά του απ’ την πλατφόρμα του Netflix.
Πρόσφατα οι ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησαν το βιβλίο του «Περιπλανώμενη Γη», μια συλλογή διηγημάτων που ανήκει στο πρώιμο έργο του κι αποτελεί ουσιαστικά μια καλή εισαγωγή στη θεματολογία και τους κόσμους που ανέπτυξε ο συγγραφέας στην τριλογία της «Ανάμνησης του παρελθόντος της Γης», μέρος της οποίας είναι και το «Πρόβλημα των τριών σωμάτων».
Πειραματισμοί
Ανάμεσα στα πολλά θέματα του βιβλίου κυριαρχούν τα διαστημικά ταξίδια και η εξωγήινη ζωή. Μπορεί στον νου να έρχονται πολλά κλισέ της επιστημονικής φαντασίας, αλλά συναντάται και έντονος πειραματισμός. Το αφηγηματικό στυλ του Τσισίν είναι προσιτό και οι σελίδες γυρίζουν γρήγορα.
Ο μαξιμαλισμός των ιστοριών είναι δεδομένος, καθώς τα όρια του χωροχρόνου διαρρηγνύονται συστηματικά. Αυτή όμως η διεύρυνση του ορίζοντα στα συμπαντικά του όρια είναι κι ένα απ’ τα κύρια προνόμια του είδους. Ο αναγνώστης που αγαπάει την κλασική επιστημονική φαντασία του Αρθουρ Κλαρκ και του Ισαάκ Ασίμοφ, εδώ θα βρει απάγκιο.
Στα έντεκα διηγήματα –ουσιαστικά μικρές νουβέλες τα περισσότερα– της «Περιπλανώμενης Γης» ο Τσισίν γράφει μεγαλειώδη έπη τσέπης και το κάνει πειστικά. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τους Δυτικούς συναδέλφους του.
Περιγράφει με αξιοσημείωτη ικανότητα το επέκεινα και το ξένο για να μιλήσει για το παρόν και το οικείο. Θίγει υπαρξιακά, ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα μ’ έναν αξιανάγνωστο τρόπο, κι αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η καλής ποιότητας επιστημονική φαντασία δεν είναι ένα «φθηνό» είδος, αλλά έχει να προσφέρει συγκινήσεις και πολλές αφορμές για συζητήσεις. Ιδίως σήμερα που η ζωή μοιάζει όλο και πιο συχνά με έργο προχειρογραμμένης επιστημονικής φαντασίας.
