Η πορεία του Κυριάκου Κυριακίδη (1937-2024) υπήρξε συνυφασμένη με τα στάδια αστικοποίησης της μεταπολεμικής Ελλάδας. Η εκδημία του προκάλεσε θλίψη στην αρχιτεκτονική κοινότητα και επανέφερε στο προσκήνιο σκέψεις για την ηρωική γενιά, που μετά το 1960 συνέβαλε στη βελτίωση του δομημένου περιβάλλοντος.
Η αρχιτεκτονική δράση του άφησε ισχυρό αποτύπωμα υψηλής ποιότητας, καθώς από το γραφείο του –φυτώριο αρχιτεκτόνων επί σειράν ετών– και σε συνεργασία με τη συνοδοιπόρο του Αντέλα Παΐζη-Κυριακίδη, εκπονήθηκαν μελέτες για κατοικίες, γραφεία και νοσοκομεία. Ο Κυριάκος Κυριακίδης ταυτίστηκε εν πολλοίς με την εξειδίκευση της αρχιτεκτονικής νοσοκομειακών μονάδων: Λητώ (Νέα Φιλοθέη) και Ηρα (Χολαργός), Ιασώ (Μαρούσι), Ιασώ General (Μεσογείων), Ιασώ Μακεδονίας, Ιασώ Θεσσαλίας (σε συνεργασία με το γραφείο SPARCH / Σακελλαρίδου – Παπανικολάου), Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (σε συνεργασία με το γραφείο Τομπάζη), κ.ά φέρουν τη σφραγίδα του. Αλλά η παραγωγή του υπήρξε πλούσια σε όλες τις τυπολογίες. Κτίρια γραφείων όπως της Glaxo στην Κηφισίας (σε συνεργασία με τους επίσης σημαντικούς αρχιτέκτονες Τάκη Εξαρχόπουλο και Γιώργο Αποστολάκο) αποτέλεσαν τομή για τη δεκαετία του 1990. Τραπεζικά υποκαταστήματα (για την Ιονική), ξενοδοχειακά συγκροτήματα (Ρόδος, Κως, Κηφισιά), κατοικίες εκτός Αθηνών (όπως στη Σκιάθο) και κυρίως επαναδιατύπωση της τυπολογίας της πολυκατοικίας, όπως σε περιπτώσεις κυρίως στα βόρεια προάστια της Αθήνας, όπου μελέτησε και επαύλεις. Η μονοκατοικία στο Κεφαλάρι (1972) είναι έργο της ώριμης νεότητας, που έδειξε έναν δρόμο προς τη σύνθεση της ελληνικής φύσης με τον δυναμισμό και τη λιτότητα του ελληνικού μοντερνισμού.
Προερχόμενος από τον αιγυπτιώτικο ελληνισμό (γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1937), με πατέρα Κύπριο, ο Κυριακίδης συνέθεσε στο βλέμμα του εκδοχές μιας διεθνοποιημένης ελληνικής ταυτότητας με αίσθηση μέτρου και αρμονίας των όγκων. Υπήρξε ένας άνθρωπος ανοικτών οριζόντων και αποτέλεσε κομμάτι μιας γραμμής αρχιτεκτονικής σκέψης από τον Κωνσταντινίδη ως τον Τομπάζη με αναζητήσεις και στοχασμούς για τον τόπο με την ευρύτερη ερμηνεία του όρου. Συνέβαλε σταθερά στην ανανέωση του αρχιτεκτονικού τοπίου ήδη από τα πρώτα έργα του. Ηταν φανερό από τη δεκαετία του 1970 πως υπήρχε σκέψη, όραμα και πίστη.
