Εάν η διαφαινόμενη συμφωνία του Ράφα Μπενίτεθ με τον Παναθηναϊκό είχε ήδη ολοκληρωθεί και επίσημα, ο 65χρονος Μαδριλένος προπονητής θα έκανε ντεμπούτο την Κυριακή (19/10) με αντίπαλο έναν συμπατριώτη του, ο οποίος δεν έχει και τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις από το πρώτο του συναπάντημα με τον Μπενίτεθ, έστω και με διαφορετική ιδιότητα ο καθένας. Εξηγούμαστε.
Στις 16 Μαΐου του 1998, η Εξτρεμαδούρα του 38χρονου προπονητή Μπενίτεθ, η οποία είχε εξασφαλίσει και μαθηματικά την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, παραχώρησε ισοπαλία 2-2 στη Ρεάλ Χαέν του 34χρονου ποδοσφαιριστή Μανόλο Χιμένεθ, η οποία με αυτό το αποτέλεσμα υποβιβαζόταν στην τρίτη κατηγορία.
Ο νυν τεχνικός του Αρη είχε μια γεμάτη ποδοσφαιρική καριέρα που ολοκληρώθηκε (άδοξα) εκείνες τις ημέρες, αφήνοντας πίσω του 13 χρόνια στη Σεβίλλη και 15 συμμετοχές στην εθνική Ισπανίας.
Ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού, παρότι μόλις τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος, δεν είχε την ίδια τύχη, αφού στα 19 του χρόνια είχε υποστεί ρήξη έσω χιαστού στο γόνατο και η πολλά υποσχόμενη καριέρα του ως μέσου ολοκληρώθηκε πρόωρα, δίνοντας πάντως τη σκυτάλη σε μια λαμπρή σταδιοδρομία στους πάγκους.
Και, μπορεί το γόνατο να τον πρόδωσε στα πρώτα του βήματα, αλλά έκτοτε ο Ράφα έμαθε να μη γονατίζει ποτέ και να επιβάλλεται μέσω της δουλειάς του, η οποία του έχει αποφέρει περιουσία που ξεπερνάει τα 25 εκατ. ευρώ, έχοντας εργαστεί σε συλλόγους-θρύλους όπως η Λίβερπουλ, η Ιντερ, η Τσέλσι ή η Ναπολι.
Ο σύλλογος που σημάδεψε τη ζωή και την καριέρα του, όμως, ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Στα τμήματα υποδομής της «βασίλισσας» έκανε τα πρώτα του βήματα ως ποδοσφαιριστής, στο ίδιο φυτώριο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως προπονητής, θητεύοντας στο πλευρό του μέντορά του, Βιθέντε ντελ Μπόσκε, μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ, αλλά και πρωταθλητής Ευρώπης και Κόσμου με την κορυφαία γενιά που έβγαλε ποτέ η εθνική Ισπανίας.
Ο Ράφα κρατάει σε μια ξεχωριστή θέση της καρδιάς του τη Ρεάλ, παρότι έφυγε πληγωμένος από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» στη διάρκεια της σεζόν 2015-2016, όταν ο Ζινεντίν Ζιντάν τον διαδέχθηκε μετά από εντός έδρας συντριβή κόντρα στην Μπαρτσελόνα (0-4) και οδήγησε τη «βασίλισσα» σε τρεις διαδοχικές κατακτήσεις του Champions League.
Οι ακριβοπληρωμένοι σούπερ σταρ εκείνης της ομάδας καταλόγιζαν στον Μπενίτεθ ότι δεν είχε καριέρα ως ποδοσφαιριστής πρώτης γραμμής, όπως ο προκάτοχός του Κάρλο Αντσελότι, και ειρωνικά τον αποκαλούσαν μεταξύ τους «το δεκάρι».
Ο Μαδριλένος τεχνικός, όμως, απέδειξε ότι είναι «δεκάρι» στους πάγκους. Με τη Βαλένθια έγινε ο τελευταίος που οδήγησε στην κατάκτηση της La Liga, και μάλιστα εις διπλούν, μια ομάδα εκτός από την Αγία Τριάδα του ισπανικού ποδοσφαίρου (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο).
Οι «νυχτερίδες» κατέκτησαν υπό τις οδηγίες του τον τελευταίο ευρωπαϊκό τους τίτλο (Κύπελλο UEFA) και του άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της Λίβερπουλ, την οποία λίγους μήνες αργότερα οδήγησε στην κατάκτηση του πιο συναρπαστικού Champions League στην ιστορία της διοργάνωσης, με το αξέχαστο «θαύμα της Κωνσταντινούπολης» κόντρα στη Μίλαν.
Η ομιλία του στην ανάπαυλα, όταν το εις βάρος των «κόκκινων» 3-0 έγινε στη συνέχεια 3-3 για να επιτευχθεί ο θρίαμβος στα πέναλτι, υπάρχει αυτούσια στους τείχους μιας παμπ κοντά στο «Ανφιλντ», όπου λάτρευαν σαν Θεό (χωρίς εισαγωγικά) τον Ισπανό, τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί ο Γιούργκεν Κλοπ, αλλά και να αποφασίσει ο Ράφα να εργαστεί στην άσπονδη γειτόνισσα, Εβερτον.
Πήρε Μουντιάλ Συλλόγων με την Ιντερ, Europa League με την Τσέλσι, Κύπελλο με τη Νάπολι και επανάφερε τη Νιουκάστλ στην Premier League, εκεί δηλαδή όπου ανήκουν οι «καρακάξες» βάσει ιστορίας και πρεστίζ.
Αυτή η άνοδος, τη σεζόν 2016-2017, είναι η τελευταία καταγεγραμμένη επιτυχία του Μπενίτεθ, ο οποίος στη συνέχεια εργάστηκε για ενάμιση χρόνο στην Κίνα για λογαριασμό της Ντάλιαν Σάιντ, μέχρι που η ποδοσφαιρική «φούσκα» στον ασιατικό γίγαντα έσκασε και, σε συνδυασμό με την πανδημία του κορωνοϊού, τον οδήγησε πίσω στην Ευρώπη, ενώ προ διετίας κάθισε για οκτώ μήνες στον πάγκο της Θέλτα, χωρίς, η αλήθεια, είναι να πετύχει.
Αυτή η τελευταία, αρνητική εμπειρία αποτελεί κίνητρο και καύσιμο για τον πιο πετυχημένο προπονητή που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα για να δώσει απαντήσεις, αναλαμβάνοντας ένα πρότζεκτ με εξαιρετικές προοπτικές, σε συνδυασμό βεβαίως με την ανέγερση του νέου γηπέδου.
«Στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν πηγαίναμε με το μαστίγιο. Την ιστορία τη γράφουν οι ποδοσφαιριστές και δεν μας άφησαν να νικήσουμε», λέει με παράπονο για τη σελίδα του τεράστιου βιβλίου της καριέρας του που περισσότερο τον πόνεσε.
Από τότε, άλλωστε, που άρχισε να ασχολείται με την προπονητική, αφοσιώθηκε ψυχικά και σωματικά. Ευφυής τακτικά, με όπλα την πειθαρχία και την επιμονή στην λεπτομέρεια, ήταν από τους πιονέρους στη χρήση της τεχνολογίας για να κάνει ακόμα καλύτερα τη δουλειά του, όταν η πλειονότητα των συναδέλφων του δεν ήξεραν καλά καλά ούτε να ανοίξουν λάπτοπ.
Κορυφαίος προπονητής της Ευρώπης σύμφωνα με την UEFA το 2004 και το 2005, εξακολουθεί μια εικοσαετία αργότερα να σκέφτεται το ποδόσφαιρο τις περισσότερες ώρες της ημέρας, έστω και αν αυτό καταντάει κουραστικό για την οικογένειά του, η οποία αποτελείται από τη σύζυγό του, Μόντσε, και τις κόρες του, Κλάουντια και Αγκατα, οι οποίες έχουν μάθουν να συζούν με έναν μανιακό της μπάλας.
Ευέλικτος τακτικά, παρότι προτιμάει τη διάταξη 4-2-3-1 που τον οδήγησε στις πρώτες επιτυχίες της καριέρας του, θέλει η ομάδα του να πιέζει ψηλά, να έχει τον έλεγχο του ρυθμού μέσα από την κατοχή της μπάλας, αλλά δεν διστάζει να αφήνει τους ποδοσφαιριστές να αυτοσχεδιάζουν, για να μην περιορίζει το ταλέντο τους. Ακόμα και αν ο ίδιος δεν μπόρεσε, λόγω τραυματισμών, να παίξει ποτέ ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο.
Οπως παίρνει από τους παίκτες, θέλει να δίνει, κάτι που κάνει και έξω από τα γήπεδα. Βοήθησε τη σύζυγό του να ιδρύσει το «Montse Benítez Foundation», το οποίο υποστηρίζει σχολεία, δομές φροντίδας παιδιών και προγράμματα αθλητικής εκπαίδευσης για νέους.
«Η μεγαλύτερη επιτυχία δεν είναι οι τίτλοι, αλλά το να μπορείς να επιστρέφεις κάτι στην κοινωνία», επισημαίνει ο Ραφαέλ Μπενίτεθ Μαούδες, ο οποίος έχει 13 τίτλους στην καριέρα του και έχει συνεργαστεί με τον Σωτήρη Κυργιάκο στη Λίβερπουλ και τον Τάσο Δουβίκα στη Θέλτα. Εκτός απροόπτου, από εδώ και πέρα θα το κάνει με πολλούς περισσότερους Ελληνες και με το τριφύλλι στο στήθος…
