Είναι από τις περιπτώσεις που νομίζει κανείς πως αυτό το εστιατόριο μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί, ακόμα κι αν μόλις άνοιξε. Από αυτά που μπαίνεις μέσα και νιώθεις μια οικειότητα, σαν να έχεις ξανακαθίσει σε εκείνη τη γωνία, σαν να ξέρεις ήδη τη μυρωδιά του. Ενα τέτοιο μέρος είναι το Hafu, το εστιατόριο του Σωτήρη Κοντιζά που άνοιξε λίγα μέτρα από την πλατεία Κλαυθμώνος και λίγα βήματα από το έτερο εστιατόριό του, το Tanpopo.
Το Hafu έκανε αίσθηση όταν άνοιξε τον Ιούνιο, ύστερα από την πολύκροτη αποχώρηση του Κοντιζά από το εστιατόριο του Συντάγματος με το οποίο είχε ταυτιστεί για χρόνια. Ο σεφ επέλεξε να σερβίρει εκείνο το μενού μέσα από το οποίο τον γνωρίσαμε, παρόλο που πολλοί περίμεναν ένα νέο κεφάλαιο. Οι γνώμες, φυσικά, διίστανται: οι μεν χαίρονται που επέστρεψε με αυτή την πολύ προσωπική του κουζίνα, την οποία δύσκολα κατατάσσεις κάπου, ενώ οι δε ανυπομονούσαν για κάτι διαφορετικό, ίσως ένα καινούργιο έργο, να παρουσιάσει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Προσωπικά πάντως χάρηκα πολύ με την επιλογή του.
Είχα ξεχάσει πόσο μου είχε λείψει η μαγειρική του Κοντιζά. Το φαγητό του έχει μια σταθερή ένταση, είναι καθαρό, κάθε πιάτο έχει λίγα, δυνατά υλικά και συνήθως περιλαμβάνει και μια έκπληξη. Σε άλλα πιάτα υπάρχει κάτι τραγανό που δεν περιμένεις να είναι εκεί, σε άλλα ένα υλικό που ακούγεται αταίριαστο, όπως τα φασολάκια με συκωτάκια πουλιών. Το μενού αυτό, ελληνοϊαπωνικό και διεθνές, έχει ρυθμό και κάτι που αρέσει σε όλους. Hafu είναι ένας ιαπωνικός όρος που αναφέρεται σε ανθρώπους μεικτής καταγωγής, μισοί Ιάπωνες, μισοί μη Ιάπωνες. Οπως και ο ίδιος ο Σωτήρης. Οπως και το μενού, για το οποίο όπως λένε οι υπεύθυνοι, είναι από εκείνα που «αξίζει να έχουν πάντα ένα εστιατόριο», και συμφωνώ απολύτως.
Μου άρεσε και ο χώρος: οι ξύλινες επιφάνειες, το φως που μπαίνει από τα μεγάλα παράθυρα, ο μαλακός φωτισμός εντός, τα άνετα καθίσματα. Στη γειτονιά γύρω από την πλατεία Αγίων Θεοδώρων δεν υπάρχει κανένας χώρος που να μην είναι επιχείρηση εστίασης, πέρα από τον ίδιο το ναό, και μετά το άνοιγμα του Hafu δεν υπάρχουν πια άδεια μαγαζιά. Εκεί, στο ίδιο σημείο στη στοά της Δραγατσανίου, υπήρχε παλιά ένα άλλο αγαπημένο μου μαγαζί, το Δυο Γουλιές Δυο Μπουκιές, το καφέ της Τάνιας και του Νίκου. Μετά την καραντίνα, έφυγαν οι δυο τους για την Παλαιόχωρα Χανίων και το κλείσιμό του με είχε στεναχωρήσει. Να που τώρα κάθομαι πάλι στο ίδιο παράθυρο, κοιτάζω το σχετικά αλλαγμένο τοπίο και τρώω με τον γιο μου soba noodles με ταχίνι και πέστροφα, το αφράτο Hafu Cod Burger και το Hafu Fried Chicken. Για τον μικρό πήραμε το πιάτο ημέρας, χειροποίητα noodles με πετεινό. Για εμάς, alkaline pasta με σάλτσα ντομάτας· ίσως το πιάτο είχε λίγο παραπάνω μαυροπίπερο, ή απλώς δεν ήταν έτοιμη η στοματική μου κοιλότητα για τέτοια κάψα. Δροσίστηκα με ένα ποτήρι ροζέ, Pink της Αλεξάνδρας Μανουσάκη. Το σέρβις φιλικό, ευγενικό, χωρίς ίχνος αμηχανίας απέναντι σε ένα νήπιο, που του πέφτουν μαρκαδόροι στο πάτωμα. Τα σουπλά, από μαλακό χαρτί, έγιναν ο καμβάς μας, με τη ζωγραφική πέρασε η ώρα μας όσο περιμέναμε τα πρώτα πιάτα: γαρίδες σε φύλλο ρυζιού, φασολάκια και «χιόνι» από συκωτάκια – εκείνο το πολύ τολμηρό πιάτο που ανέκαθεν είχε φανατικούς και που χάρηκα που ξαναείδα –, και καμένα λάχανα με καρύδια, μια σαλάτα κλείσιμο ματιού στην αλλαγή εποχής.
Κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι ένα τέτοιο εστιατόριο δεν είναι για οικογενειακές εξόδους. Για εμάς, όμως, ένα δείπνο Παρασκευής, λίγο μετά τις 6.30, λίγο πριν αρχίσει η βραδινή φούρια που προκαλεί δυσαρέσκεια σε πολλούς πελάτες με μεγάλες προσδοκίες, ήταν ό,τι καλύτερο. Υστερα από μια κουραστική εβδομάδα, αυτό ακριβώς χρειαζόμασταν: ένα όμορφο μέρος, ένα οικείο πιάτο, λίγη φροντίδα, και τα βρήκαμε όλα. Πολλή περιποίηση, ωραία διάθεση, ατμόσφαιρα σιγανή, το ιδανικό κλείσιμο της εβδομάδας. Δεν χρειάζεται να είναι Σάββατο βράδυ για να το πεις «έξοδο». Μπορεί να είναι Παρασκευή απόγευμα, με ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο, εύρυθμο σέρβις, πάρκινγκ λίγα μέτρα μακριά, και φαγητό που είχε λείψει από τα εστιατόρια της Αθήνας. Μου είχε λείψει η καθαρή μαγειρική του Κοντιζά.
HAFU: Δραγατσανίου 8, Αθήνα, 2152155550
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.
