Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 είναι μια δυνατή ένδειξη του τι πρόκειται να ακολουθήσει στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αν και οι εξαιρέσεις τείνουν να γίνουν περισσότερες από τον κανόνα, αναφορικά με τα ταλέντα που ξεπροβάλλουν από αυτές τις διοργανώσεις.
Αυτές τις ημέρες, ολοκληρώνεται στη Χιλή η κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη σε αυτό το ηλικιακό επίπεδο, με την έξι φορές πρωταθλήτρια Αργεντινή να προκρίνεται στον τελικό με ήρωα τον Ματέο Σιλβέτι, ο οποίος μπαίνει πάντα ως αλλαγή και κατάφερε να σκοράρει στη φάση των «16», στα προημιτελικά και στον ημιτελικό με την Κολομβία.
Ο 19χρονος εξτρέμ είναι το πουλέν του Λιονέλ Μέσι, αφού γεννήθηκε στο Ροσάριο και μεγάλωσε στο τμήμα υποδομής της Νιούελς Ολντ Μπόις όπως ο Λέο, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του στην Ιντερ Μαϊάμι.
Στον τελικό της Κυριακής (19/10), η Αλμπισελέστε θα αντιμετωπίσει το Μαρόκο, τα πιτσιρίκια του οποίου πήραν παράδειγμα από τους Ανδρες που το 2022 έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Μουντιάλ και, για πρώτη φορά, πανηγυρίζουν πρόκριση σε τελικό, αποκλείοντας τη Γαλλία στα πέναλτι, με τον προπονητή Μοχαμέντ Ουαμπί να χρησιμοποιεί και τους τρεις (!) τερματοφύλακές του, με τον τρίτο Χακίμ Μεσμπαχί να αναδεικνύεται σε ήρωα στην ψυχοφθόρο διαδικασία από την άσπρη βούλα.
Και η Ισπανία; Οι Φούριας Ρόχας, με έναν παγκόσμιο τίτλο το 1999 (με τη γενιά των Τσάβι και Ικερ Κασίγιας), δύο δεύτερες θέσεις (1985, 2003) και μια τέταρτη (1995), είναι η πιο συνεπής ευρωπαϊκή ομάδα σε αυτό το επίπεδο, παρότι Πορτογαλία και Σερβία έχουν από δύο κούπες.
Φέτος, όμως, η χώρα που σε ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει σταθερά τους τίτλους σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, αποκλείστηκε στα προημιτελικά, δεχόμενη γκολ από την Κολομβία στα τελευταία λεπτά.
Αυτή η αναποδιά, όμως, δεν σπιλώνει σε καμία περίπτωση την υποδειγματική παραγωγική διαδικασία ταλέντου στη χώρα της Ιβηρικής, η οποία αποτυπώνεται ανάγλυφα τόσο στην εξαιρετική εθνική ανδρών, που κατέκτησε το τελευταίο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και θεωρείται εκ των φαβορί για το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, όσο και στη στήριξη του ντόπιου «προϊόντος» στη La Liga.
Επειδή εσχάτως το ταμείο είναι μείον, ειδικά στην περίπτωση της Μπαρτσελόνα, το ισπανικό πρωτάθλημα δεν ξοδεύει τα ίδια χρήματα με το παρελθόν, με αποτέλεσμα κάθε καλοκαίρι να είναι… έτη φωτός πίσω από την αγγλική Premier League σε μεταγραφικά έξοδα, ενίοτε και πίσω από άλλα μεγάλα πρωταθλήματα.
Αυτό το καλοκαίρι, για παράδειγμα, η La Liga με 692 εκατ. ευρώ σε μεταγραφές (εκ των οποίων τα 343 μόνο από Ρεάλ και Ατλέτικο), είναι μόλις τέταρτη στο Top-5, πίσω από το «αδηφάγο θηρίο» της Premier League (3,5 δισ. ευρώ!), την ιταλική Serie A (1,1 δισ. ευρώ), τη γερμανική Bundesliga (861,8 εκατ. ευρώ) και μπροστά μόνο από τη γαλλική Ligue 1 (644 εκατ. ευρώ), απλώς και μόνο επειδή η Παρί Σεν Ζερμέν επέλεξε να επενδύσει φρόνιμα και χωρίς σπατάλες («μόλις» 103 εκατ. ευρώ). Ε και;
Η Ισπανία καμαρώνει (και καλά κάνει) για την παραγωγή ταλέντου των φυτωρίων της, όπως αποτυπώνεται και σε σχετική μελέτη που αποκαλύπτει ότι η αξία των «δικών μας παιδιών» στη La Liga φτάνει το 1,4 δισ. ευρώ, 400 εκατ. ευρώ περισσότερα από την Premier League (1,07 δισ. ευρώ) και με τριπλάσια αξία σε σχέση με τα άλλα μέλη του Top-5, την Bundesliga (419 εκατ. ευρώ), τη Serie A (396) και τη Ligue 1 (322).
Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η Ισπανία προσέφυγε ακόμα περισσότερο στην… ιδία χρήση και δεν το μετανιώνει καθόλου. Κάθε χρόνος που περνάει, μάλιστα, η αξία του φυτωρίου της μεγαλώνει, την ώρα που μειώνεται στα υπόλοιπα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Την προηγούμενη πενταετία, τα έσοδα από πωλήσεις ποδοσφαιριστών του φυτωρίου αποτελούσαν μόλις το 27%, έναντι 73% των υπολοίπων. Αυτή η αναλογία άλλαξε θεαματικά το καλοκαίρι του 2025, αφού τα έσοδα των πωλήσεων από παίκτες του φυτωρίου αποτελούν πλέον το 45%, έναντι 55%.
Αυτό το 45% είναι 286,78 εκατ. ευρώ, ποσό-ρεκόρ που δείχνει το παρόν και το μέλλον, με Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα να διαθέτουν πιθανότατα τις μεγαλύτερες «φάμπρικες» παραγωγής ποδοσφαιριστών, έστω και αν αναλογικά είναι ελάχιστοι αυτοί που τελικά καταφέρνουν να παίξουν στην πρώτη ομάδα της «βασίλισσας» ή των «μπλαουγκράνα».
Τα τελευταία επτά χρόνια, τα έσοδα της La Liga από πωλήσεις παικτών του φυτωρίου ξεπέρασαν τρεις φορές τα 215 εκατ. ευρώ, άλλες τρεις τα 100 και μόλις μία έμειναν στα 68 εκατομμύρια. Τυχαίο; Κάθε άλλο.
Το ισπανικό είναι το πρωτάθλημα όπου περισσότερα λεπτά παίζουν οι ποδοσφαιριστές προερχόμενοι από το φυτώριο, με έναν μέσο όρο της τάξεως του 19,78% από τους 160 που συμμετείχαν πέρυσι στη La Liga.
Η Αθλέτικ Μπιλμπάο, η οποία στηρίζεται ως επί το πλείστον σε παίκτες από τη Λεθάμα, το φυτώριό της, αγγίζει το 60%, ενώ την ακολουθούν η Ρεάλ Σοσιεδάδ (47%), η Μπαρτσελόνα (45%) και η Εσπανιόλ (39%) με τη Θέλτα (38%).
Οι τρεις πρώτες ομάδες είναι εσχάτως οι κύριοι τροφοδότες της εθνικής ομάδας, αφού παίκτες-κλειδιά όπως οι Ουνάι Σιμόν, Αϊμερίκ Λαπόρτ, Μαρτίν Θουμπιμέντι, Μίκελ Μερίνο, Μίκελ Ογιαρθάμπαλ, Πέδρι, Λαμίν Γιαμάλ και Φεράν Τόρες, μεταξύ άλλων, ανήκαν ή ανήκουν σε αυτές. Επίσης τυχαίο; Κάθε άλλο… επίσης.
Κατ’ αντιστοιχία, ο πρωταγωνιστικός ρόλος των παικτών του φυτωρίου είναι περιορισμένο στο υπόλοιπο Top-5, με τη Ligue 1 στη δεύτερη θέση (13,50% από τα λεπτά συμμετοχής) και την Premier League μόλις στην τέταρτη (6,40%), αφού πλέον το αγγλικό πρωτάθλημα στηρίζεται στο ταλέντο που προέρχεται έξω από το Νησί.
Την τελευταία δεκαετία, η Ισπανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με περισσότερους τίτλους, σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Οι εθνικές της ομάδες έχουν επτά τρόπαια (έναντι έξι της Αγγλίας) και οι ομάδες της La Liga είκοσι κούπες, πέντε περισσότερες από αυτές της Premier. Τυχαίο; Εσείς τι λέτε;
Εξωτερική φωτογραφία: AP/Jose Breton
