Η αγαπημένη του μουσική είναι το ροκ. Αμετανόητα θαυμαστής αυτών των ήχων, που είναι και μία επιβεβαίωση του εύρους των ενδιαφερόντων του. Αλλά και μία διάψευση ότι οι παίκτες (πρέπει να) είναι μόνο αθλητές. Αλλωστε, ο Χάρης Γιαννόπουλος δεν κάνει απλώς αυτό που ξέρει όσο λίγοι στο ελληνικό μπάσκετ, κοινώς να σκοράρει τρίποντα. Αλλά έχει κι άλλες πλευρές, όπως το ροκ αλλά και το «ράψιμο» ρούχων για εταιρεία που έχει με δύο παιδικούς φίλους του από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, με προϊόντα από 100% οργανικό βαμβάκι.
Ο διεθνής φόργουορντ του Αμαρουσίου μπορεί να κάνει και κάτι άλλο. Καθώς εκτός από το να δίνει, μπορεί και να παίρνει συνεντεύξεις από συναθλητές του.
Η πορτοκαλί μπάλα, ωστόσο, παραμένει η μετά τη σύζυγο και τον γιο του προτεραιότητά του, είτε μέσα είτε έξω από το παρκέ. Η μπασκετική «μουσική στα αυτιά» του θα είναι πάντα το ΝΒΑ, οι αγαπημένοι του Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και ο λατρεμένος του Στεφ Κάρι. Μονάχα που δεν θα κλείσει δα και τα αυτιά –και τα μάτια– του και στην Ευρωλίγκα. Ο άλλοτε παίκτης των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είναι και σχολιαστής της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης σε διαδικτυακή μπασκετική εκπομπή και η «Καθημερινή» τού ζήτησε τη γνώμη του για τη νέα σεζόν που αρχίζει την Τρίτη (30/9), με τον Παναθηναϊκό να υποδέχεται την Μπάγερν Μονάχου και τον Ολυμπιακό να αρχίζει τη δική του διαδρομή από τη Βιτόρια, κόντρα στην Μπασκόνια.
Δύο «ταχύτητες», εκπλήξεις και το παράδειγμα της «Φενέρ»
Ο Χάρης Γιαννόπουλος πιστεύει πως η φετινή Ευρωλίγκα «θα έχει πάρα πολλά upsets (σ.σ.: νίκες των «μικρών» επί των φαβορί) από τις άλλες χρονιές, κυρίως λόγω της συχνότητας των αγώνων και όχι απαραίτητα από το επίπεδο των “μικρομεσαίων” ομάδων ή του ανταγωνισμού. Τα περισσότερα ματς δεν αυξάνουν απλώς την κόπωση, αλλά μειώνουν και τις προπονήσεις των συλλόγων και δεν επιτρέπουν πάντα στους προπονητές να δουλεύουν μέσα στη σεζόν πράγματα και λεπτομέρειες, τουλάχιστον όσο περισσότερο θα επιθυμούσαν».
Ο 36χρονος φόργουορντ εξηγεί πως «στο δικό μου μυαλό είναι μία λίγκα δύο κατηγοριών, απλώς η πρώτη “ταχύτητα” φαίνεται μεγαλύτερη από τη δεύτερη και δεν είναι απαραίτητο να αναφέρουμε και ομάδες. Είναι πολλές οι ομάδες που είναι καλές, εκείνες που έχουν πολύ ατομικό ταλέντο, πολλούς χειριστές της μπάλας και παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο ένας εναντίον ενός. Συχνά το ατομικό ταλέντο “κερδίζει” την τεχνοκρατία. Το περσινό παράδειγμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης Φενερμπαχτσέ του κόουτς Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μάς έδειξε ότι οι ομάδες πρέπει να είναι “χτισμένες” ως “two-way” πλάνο, και επιθετικά και αμυντικά και δεν μπορεί πλέον μία ομάδα να είναι ανταγωνιστική και διεκδικήτρια κάνοντας μόνο το ένα ή το άλλο.
»Προφανώς, οι ομάδες που έχουν παίκτες οι οποίοι έχουν στο τέλος των αγώνων την ικανότητα να βάλουν την μπάλα στο καλάθι με ατομικό τρόπο, είναι αυτές που θα κερδίσουν τρόπαια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Η “Φενέρ” το έδειξε και στα δύο ματς του Final Four στο Αμπου Ντάμπι, καθώς εκτός του MVP του τουρνουά, Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις (23π. στον τελικό με τη Μονακό), είχε στο ματς με την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη με 19 π. τον Γκούντουριτς και απρόσμενο “ήρωα” τον Ντέβον Χολ, με 18 π. στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό και 13 π. στο παιχνίδι του τίτλου.
»Το μπάσκετ, πλην επαναλαμβάνω ελαχίστων εξαιρέσεων, προς τα εκεί πηγαίνει».
Η καταπόνηση από το Ευρωμπάσκετ και το περιθώριο λάθους
Η αρχική εκτίμηση του Χάρη Γιαννόπουλου για τη σεζόν στην Ευρωλίγκα είναι πως «η χρονική συγκυρία του Ευρωμπάσκετ, που ολοκληρώθηκε πριν από λιγότερο από δύο εβδομάδες, θα επιφέρει κούραση, έστω και στην αρχή και γι’ αυτό θα είναι σημαντικό για κάθε ομάδα το “βάθος” του ρόστερ της, προκειμένου να είναι φρέσκια και να εμφανίζει περισσότερες λύσεις.
»Το μότο της Ευρωλίγκας, το “every game matters” (=“κάθε παιχνίδι μετράει”) είναι εύηχο, όμως συχνά ίσως είναι και λίγο “λογοτεχνικά” υπερβολικό, κυρίως με τη φετινή αύξηση των ομάδων από 18 σε 20 και των αγώνων της κανονικής περιόδου από 34 σε 38 (σ.σ.: με 11 διπλές αγωνιστικές), καθώς προσφέρει στις ομάδες το περιθώριο για μερικά λάθη. Κυρίως στις ομάδες που κινούνται μεταξύ θέσεων του play-in τουρνουά, από την 7η ως τη 10η θέση. Μάλλον ισχύει το αντίθετο σε εκείνες στις θέσεις 5-6, ώστε να μη χάσουν την απευθείας πρόκριση στα playoffs, ωστόσο οι περισσότερες ομάδες επωφελούνται από τα πιο πολλά παιχνίδια, παρά αγχώνονται ή πιέζονται».
«Αιώνιοι» (και πάλι) από pole position
Σύμφωνα με τον Χάρη Γιαννόπουλο, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν θα έχουν αντίστοιχες ανησυχίες, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αυτό το άγχος δεν πιστεύω ότι ισχύει για τις ελληνικές ομάδες, διότι θεωρώ πως με τον τρόπο που είναι “χτισμένα” τα ρόστερ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, από τις απαιτήσεις των οπαδών τους αλλά και των ίδιων των “πράσινων” και “κόκκινων”, ίσως είναι αποτυχία να βρεθούν στην 6η θέση και να κινδυνεύσουν με παρουσία στο νοκ άουτ ματς του play-in. Οι ίδιοι το βλέπουν τελείως διαφορετικά και ακόμη και αν δεν είναι άγχος η 1η θέση, η πρώτη τετράδα και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs είναι ο στόχος τους».
Καταλήγοντας, επισήμανε πως «οι δύο ελληνικές ομάδες άρχισαν πέρσι από την pole position, παρότι δεν το επιβεβαίωσαν με συμμετοχή στον τελικό και φέτος ξεκινούν με ίδιες προσδοκίες και ενδεχομένως και προβλέψεις. Είναι τεράστιο το ταλέντο στην Ευρωλίγκα και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Σίγουρα είναι περισσότερες από πέρσι οι ομάδες που μπορούν να κοιτάξουν έως το τέλος του δρόμου. Οι τέσσερις του Final Four, Φενερμπαχτσέ, Μονακό, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μπαίνουν στην αφετηρία με την ίδια φιλοδοξία, όμως οι Εφές και Ρεάλ Μαδρίτης δείχνουν τρομερά βελτιωμένες, η Μπαρτσελόνα και με τα περσινά προβλήματά της ήταν στην ποστ-σίζον, ενώ και Παρτιζάν και Ερυθρός Αστέρας είναι “γεμάτοι”».
