Το «Ανφιλντ» αποπνέει μια ξεχωριστή μαγεία και δίνει τεράστιο κίνητρο σε έναν ποδοσφαιριστή για να κυνηγήσει να σκοράρει σε αυτό, ειδικά αν το επισκέπτεται ως αντίπαλος και δεν παίζει κάθε 15 μέρες ως γηπεδούχος.
Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης (17/09), ο επισκέπτης που περισσότερα γκολ είχε σημειώσει στο γήπεδο της Λίβερπουλ στο πλαίσιο του Champions League ήταν ο Καρίμ Μπενζεμά με τέσσερα, όλα με τη Ρεάλ Μαδρίτης (από δύο σε τρεις επισκέψεις).
Αυτά, όμως, είναι μόλις τέσσερα από τα 90 που έχει σημειώσει συνολικά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ο Γάλλος γκολτζής (τέταρτος σκόρερ όλων των εποχών), νικητής της «Χρυσής Μπάλας» του 2022 και ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς παγκοσμίως τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Και όμως, έχει πλέον όσα γκολ έχει πετύχει στο θρυλικό σπίτι των «κόκκινων» και ο Μάρκος Γιορέντε! Ο μέσος της Ατλέτικο Μαδρίτης έχει σημειώσει στην καριέρα του επτά τέρματα στο Champions League και τα τέσσερα είναι στο «Ανφιλντ». Τα δύο πρώτα ήρθαν σε επική ανατροπή και νίκη-πρόκριση των «ροχιμπλάνκος» στη φάση των «16» τον Μάρτιο του 2020, στον τελευταίο αγώνα προτού επιβληθεί το πρώτο ολικό lockdown στον πλανήτη λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Ο ξανθομάλλης ποδοσφαιριστής επέστρεψε στο γήπεδο-φετίχ και σκόραρε εκ νέου δις, φέρνοντας τους Ρ«ροχιμπλάνκος» μια ανάσα από σπουδαία ισοπαλία στην πρεμιέρα της League Phase του Champions League, με δεδομένο μάλιστα ότι έχαναν με 2-0 προτού καν συμπληρωθούν τα πρώτα επτά λεπτά της αναμέτρησης.
Η ισοφάριση του Γιορέντε στο 81’ σόκαρε μια Λίβερπουλ που ένιωθε σίγουρη για ποδαρικό με νίκη, την οποία μάλιστα οι παίκτες ήθελαν να αφιερώσουν στον Αρνε Σλοτ, αφού την ίδια ημέρα ο Ολλανδός προπονητής γιόρτασε τα 47α γενέθλιά του.
Οπως έπρεπε, όμως, το δώρο τού το έκανε ο αρχηγός της ομάδας, ο οποίος στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων σηκώθηκε πιο ψηλά απ’ όλους και, με κεφαλιά, χάρισε στη Λίβερπουλ την πέμπτη διαδοχική νίκη φέτος με γκολ μετά το 80’!
Virgil van Dijk vs Atletico Madrid
MOTM pic.twitter.com/JpJI0YVSKW
— 🎴 (@sbzcomps) September 18, 2025
Οι «κόκκινοι» ξόδεψαν φέτος σχεδόν 500 εκατ. ευρώ σε μεταγραφές, αλλά μέχρι τώρα, για να λυγίσουν Μπόρνμουθ, Νιουκάστλ, Αρσεναλ, Μπέρνλι (στην Premier League) και Ατλέτικο Μαδρίτης (Champions League), χρειάστηκαν αντίστοιχα γκολ στο 88’, στο 90’+10’, στο 83’, στο 90’+5’ και στο 90’+2’!
Το τελευταίο έφερε την υπογραφή του αρχηγού και φυσικού ηγέτη της ομάδας, ο οποίος ξεκαθάρισε πως «έχουμε δείξει πολλές φορές ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Σήμερα, εγώ ήμουν ο τυχερός που σημείωσα το νικητήριο γκολ. Προχωράμε».
Αυτό το «προχωράμε» χαρακτηρίζει διαχρονικά τον κεντρικό αμυντικό από την Μπρέντα, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια οικογένεια με Ολλανδό πατέρα και μητέρα από το Σουρινάμ, αλλά με ρίζες από την Κίνα, όπως μαρτυρά και το όνομά της: Ελεν Τσιν Φο Σιου.
Ο Φαν Ντάικ, μεγαλύτερος αδελφός ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, υποχρεώθηκε να παίξει από νωρίς τον ρόλο του πατέρα τους, αφού ο βιολογικός εγκατέλειψε την οικογένεια όταν ο Φίρχιλ ήταν έντεκα ετών.
Ο μεγάλος αδελφός πήγε να ζήσει για λίγο με τον πατέρα του, αλλά σύντομα επέστρεψε στο πλευρό της μητέρας του, με τον Ρον να κόβει κάθε επαφή με τα παιδιά του. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, ο μεγάλος του γιος αποφάσισε αργότερα να μην έχει ποτέ το «Van Dijk» στη φανέλα του, αλλά το «Virgil».
Δεν ήθελε αυτό το επίθετο να γίνει διάσημο και δεν το φόρεσε ποτέ, ούτε στη Χρόνινγκχεν, την πρώτη ομάδα της επαγγελματικής του καριέρας, ούτε στη Σέλτικ, τη Σαουθάμπτον, τη Λίβερπουλ και, βεβαίως, την εθνική Ολλανδίας.
Εμαθε από πολύ νωρίς να μάχεται για τη μητέρα και τα αδέλφια του και, όταν ήταν πιτσιρικάς, συνδύαζε την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο με part-time εργασία σε ένα εστιατόριο ονόματι «Oncle Jean», όπου δύο ημέρες την εβδομάδα έπλενε πιάτα από τις έξι το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα, για τέσσερα ευρώ την ώρα.
«Πίστευα ότι δεν είχα μέλλον στο παιχνίδι, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να δουλέψω, να προσπαθήσω να βγάλω χρήματα», θυμάται ο Φαν Ντάικ, ο οποίος στα 16 του ήταν ένας αργός δεξιός μπακ που δεν ήταν αρκετά καλός για να αγωνιστεί ως κεντρικός αμυντικός, την αγαπημένη του θέση.
Το καλοκαίρι που έγινε 17 ετών, όμως, ψήλωσε 18 εκατοστά (!) και έκτοτε όλα άλλαξαν. Ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα (όχι λόγω ύψους), ήταν επιβλητικός στο κέντρο της άμυνας και κέρδισε με το σπαθί του το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.
Ακόμα και τότε, όμως, οι αναποδιές τού χτύπησαν την πόρτα. Σε μια προπόνηση ένιωσε έντονους πόνους στην κοιλιά, έκανε εξετάσεις, αλλά από το νοσοκομείο τον έστειλαν σπίτι, αφού οι εξετάσεις δεν έδειξαν τίποτα περίεργο.
Οι πόνοι δεν σταμάτησαν και η μητέρα του δεν επρόκειτο να το αφήσει έτσι. Οδήγησε δύο ώρες για να τον πάει από την Μπρέντα στο Χρόνινγκχεν για μια δεύτερη γνώμη, η οποία αποδείχθηκε σοκαριστική και σωτήρια: περιτονίτιδα και λοίμωξη στα νεφρά!
Σύμφωνα με τους γιατρούς, αν αυτό το πρόβλημα παρουσιαζόταν σε έναν άνθρωπο σε χειρότερη φυσική κατάσταση ή μεγαλύτερης ηλικίας από τον Φίρχιλ, δεν θα είχε επιβιώσει. Ο ίδιος, ακόμα και έτσι, υπέγραψε κάποια χαρτιά, σαν ένα είδος διαθήκης, μέσα από τα οποία άφηνε τα χρήματα που είχε βγάλει στη μητέρα του.
Ευτυχώς, δεν χρειάστηκαν. Παρότι έχασε πολύ βάρος, έναν μήνα μετά ήταν και πάλι στα γήπεδα, βρήκε το επίπεδό του και εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στον κόσμο.
Τον Ιανουάριο του 2018, η Λίβερπουλ δεν δίστασε να δώσει 84 εκατ. ευρώ στη Σαουθάμπτον και να τον κάνει τότε τον πιο ακριβό στόπερ όλων των εποχών. Μαζί με τον Αλισον «έδεσαν» την κόκκινη άμυνα και αποτέλεσαν τους πυλώνες της αναγέννησης που έφερε στο «Ανφιλντ», μεταξύ άλλων, δύο πρωταθλήματα, ένα Champions League, ένα Μουντιάλ Συλλόγων, ένα Κύπελλο και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Πάνω απ’ όλα, όμως, έφερε τη νοοτροπία νικητή που τόσο είχε λείψει. Μια νοοτροπία που αντικατοπτρίζεται απόλυτα στον 34χρονο στόπερ, ο οποίος πριν από λίγους μήνες επέκτεινε το συμβόλαιό του έως το καλοκαίρι του 2027 και είναι αποφασισμένος να κλείσει την καριέρα του στην πόλη των Μπιτλς.
Και, μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του, είναι δεδομένο ότι θα φωνάζει «παρών» όποτε τον χρειάζονται, όπως έκανε άλλωστε το βράδυ της Τετάρτης (17/09), στο ξεκίνημα του δρόμου που η Λίβερπουλ θέλει να τελειώσει στις 30 Μαΐου του 2026 στο «Πούσκας Αρένα» της Βουδαπέστης, γήπεδο που θα φιλοξενήσει φέτος τον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
