Η έννοια της αποδοχής μπορεί να είναι παρεξηγήσιμη. Ενδέχεται να φανερώνει αδυναμία, μέχρι και… απελπισία. Αυτό που σίγουρα κάνει για τον Ντένις Σρέντερ είναι να του δίνει επιπλέον κίνητρο. Ο 32χρονος γκαρντ οδήγησε τη Γερμανία –μετά τον θρίαμβο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023– στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ στη Ρίγα της Λετονίας, με «λαμπερό» συνοδευτικό και στις δύο περιπτώσεις το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της αντίστοιχης διοργάνωσης.
Μάλιστα, το βράδυ της περασμένης Κυριακής (14/9), έγινε μόλις ο τέταρτος παίκτης που αναδεικνύεται MVP σε διαδοχικές διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου και Ευρωμπάσκετ, μετά τους θρύλους Σεργκέι Μπελόφ, Ντράζεν Νταλιπάγκιτς και Τόνι Κούκοτς.
Οι δύο «παραστάσεις» του δεν έφεραν απλώς τη σφραγίδα του ταλέντου και της αυτοπεποίθησής του, αλλά και την αποδοχή που έχει μέσα στην ομάδα του. Την αποδοχή που αναζητούσε για χρόνια στη χώρα του, για τη ζωή του, για το χρώμα του δέρματός του, για το ταμπεραμέντο του.
View this post on Instagram
Η «χρυσή» ασυλία τού ταιριάζει
Μικρό ταξίδι πίσω στο χρόνο, πριν από δύο χρόνια, στα γήπεδα Ινδονησίας και Φιλιππίνων, στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η «νέα» Εθνική Γερμανίας έχει συστηθεί έναν χρόνο νωρίτερα, με το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2022 στο Βερολίνο. Οι προσδοκίες είναι υψηλές, όμως ο προημιτελικός με την έκπληξη του τουρνουά, Λετονία, είναι απρόσμενα «στα σχοινιά». Πριν ο Λετονός Ντάβις Μπερτάνς αστοχήσει στην εκπνοή, ο Γερμανός γκαρντ έχει 22 (ναι, είκοσι δύο) άστοχα σουτ, με 4/18 διπ. και 0/8 τριπ.
Ο Σρέντερ το ξεχνάει το ίδιο βράδυ. Αποτέλεσμα: Κόντρα στους Αμερικανούς έχει 17 π. και 9 ασ. απέναντι στους σταρ του ΝΒΑ, Τζέιλεν Μπράνσον και Ταϊρίζ Χάλιμπέρτον, οδηγεί τη «Μάντσαφτ» στον τελικό και εκεί ολοκληρώνει το αριστούργημά του με 28 π. εναντίον της Σερβίας.
Είναι παγκόσμιος πρωταθλητής, MVP των αγώνων και παρότι το επόμενο καλοκαίρι μένει εκτός βάθρου, αφού οι Σέρβοι παίρνουν τη ρεβάνς στον αγώνα του χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, έχει έτοιμη τη δική του απάντηση. Ο τελικός στη Ρίγα με την Τουρκία «στην κόψη». Ο Σρέντερ δείχνει κουρασμένος, νωθρός, σχεδόν… αδιάφορος. Στα 38 πρώτα λεπτά έχει 10 π. και έξι λάθη. Οπως πάντα, το ξεχνάει αμέσως. Ασίστ στον Ντάνιελ Τάις για το προσπέρασμα 82-81 στο 1:49 για τη λήξη. Οταν ο Σέιν Λάρκιν απαντά για το 83-82, ο Σρέντερ είναι εκεί. Αδιανόητα δύσκολο αριστερό λέι απ στο 1:15 και καλάθι από την κορυφή για το 86-83 στα 19΄΄ για την κόρνα.
Ολοκληρώνει τη δουλειά με 2/2 βολ., με 6 π. στο τελευταίο 1:15 και με συνολικά 16 π. και ρεκόρ τελικού Ευρωμπάσκετ 12 ασίστ πετυχαίνει ένα εντυπωσιακό ομαδικό και ατομικό «νταμπλ».
Ο Ντένις Σρέντερ δεν είναι «άλλος» παίκτης ή άνθρωπος σε σχέση με τον γυρολόγο των δέκα ομάδων ΝΒΑ, όπου σε καριέρα 12 ετών καταγράφει μ.ό. 13,9 π. σε 27,3΄ και 842 αγώνες. Είναι ο ίδιος στην Εθνική, αλλά σε ένα περιβάλλον και σύνολο που τον αποδέχεται όπως είναι. Του δίνει ασυλία και απόλυτη πρωτοβουλία, ως το βασικό «γρανάζι» μίας καλοδουλεμένης μπασκετικής μηχανής, στην οποία ταιριάζει αρμονικά. Ο συχνά απρόβλεπτος χαρακτήρας και το αντίστοιχο παιχνίδι του «κολλάνε» στη «Μάντσαφτ» και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
View this post on Instagram
Το παιδί με το σκέιτ εκπλήρωσε την πατρική επιθυμία
Ο Ντένις Σρέντερ γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1993 στην πόλη Μπραουνσβάιγκ της Γερμανίας. Ηταν το τρίτο παιδί του Γερμανού Αξελ και της Φατού, από την Γκάμπια, όμως η οικογενειακή αγάπη δεν ήταν ίδια στο σχολείο. Ηταν το μοναδικό μαύρο παιδί στο νηπιαγωγείο, ενώ στο δημοτικό είχε μόνο έναν μαύρο συμμαθητή ανάμεσα σε 800 μαθητές. Ο μικρός Ντένις δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τα άλλα παιδάκια του έλεγαν χαιρέκακα: «Γιατί έχεις σκόνη και βρωμιά στο δέρμα σου;». Στο σχολείο κλείνεται στον εαυτό του. Ενώ, πάντως, παίζει και ποδόσφαιρο και λίγο τένις και πινγκ πονγκ, προσκολλήθηκε στον μεγάλο αδερφό του, Τσε, ο οποίος έκανε σκέιτμπορντ και μάλιστα ήταν τόσο καλός που είχε βρει και χορηγία για ρούχα.
Ως τότε, ο Ντένις ήταν μάλλον ατίθασο παιδί. Μπορούσε να περάσει μια ολόκληρη μέρα στο πάρκο με το σκέιτ του, με τη δυνατή μουσική να «σκεπάζει» τις σκοτεινές σκέψεις του. Οταν ο Τσε έσπασε το χέρι του, η μητέρα του και η αδερφή του, Αβα, ζήτησαν από τον μικρό να δοκιμάσει ομαδικά σπορ. Γράφτηκε στο μπάσκετ, ωστόσο «έκλεβε» χρόνο για σκέιτμπορντ και εμφανιζόταν μόνο περιστασιακά στις προπονήσεις μπάσκετ. Από έφηβο, κανένας δεν μπορούσε να του πει τι να κάνει.
Μόνο ένας θα το έκανε, με έναν μακάβριο τρόπο και με μία επιστολή.
Το 2009, όταν ο Ντένις ήταν 16 ετών, ο πατέρας του, που είχε χωρίσει με τη Φατού, «έφυγε» από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, ενώ ήταν καθισμένος στο σαλόνι του. Ο Αξελ, που έπαιζε μπάσκετ και είχε γνωρίσει τη Φατού σε ένα ταξίδι στην Γκάμπια, του είχε πει μία εβδομάδα νωρίτερα ότι έχει τα φόντα να γίνει επαγγελματίας. Την επομένη του θανάτου του, όμως, ο Ντένις πήρε πιο σοβαρά εκείνα τα λόγια, όταν τα είδε αποτυπωμένα σε ένα γράμμα που του είχε αφήσει ο μπαμπάς του και η νέα εμμονή του ήταν να εκπληρώσει την προσδοκία του να «σε δω στο ΝΒΑ και με την επιτυχία σου να μπορέσεις να συντηρήσεις την οικογένειά σου».
View this post on Instagram
Η δεύτερη ευκαιρία και οι Ελληνες κόουτς που τον στήριξαν
Ο Σρέντερ, αν και έχει αποκαλύψει ότι στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου έχει ακόμη ένα σκέιτμπορντ, «έτσι, αν χρειαστεί», αποφάσισε να γυρίσει στην ομάδα μπάσκετ και να ζητήσει μία δεύτερη ευκαιρία από τον προπονητή που τον είχε διώξει, τον Λίβιου Κάλιν, ο οποίος είχε εξηγήσει πως «δεν μπορούσε να διαχειριστεί την απογοήτευση και μία εβδομάδα ερχόταν και μία όχι». Αφοσιώνεται στην πορτοκαλί μπάλα και ο κόουτς Φρανκ Μεντς τον καλεί στην προεπιλογή Εθνικής Παίδων, αν και δεν άντεχε την αλαζονεία του. «Μου είχε πει ότι δεν θα τα καταφέρω, για να με παρακινήσει», θυμάται πια ο Ντένις, ο οποίος όταν έγινε συνιδιοκτήτης της Μπραουνσβάιγκ, προσέλαβε τον Μεντς ως χεντ κόουτς. Στην αγαπημένη ομάδα του, θα παίξει από τα 18 του, το 2010, έως το 2013. Ο κόουτς Σεμπαστιάν Μαχόφσκι, άλλοτε παίκτης του Πανιωνίου, του δίνει την πρώτη ευκαιρία, όμως δεν δείχνει να την εκμεταλλεύεται. Εχει κακό όνομα στην ομάδα και όταν το 2012 αναλαμβάνει προπονητής ο Κώστας Φλεβαράκης, δεν μπορεί να πιστέψει με τον βοηθό του, Κώστα Παπάζογλου –νυν χεντ κόουτς της Μπραουνσβάιγκ–, ότι επειδή κανένας δεν μπορούσε να τον «κάνει κουμάντο», τον είχαν αγωνιστικά παραγκωνισμένο.
Ο φίλος του Ντάνιελ Τάις, νυν σέντερ της Μονακό, φεύγει το ίδιο καλοκαίρι, αλλά ο Ντένις πείθεται να μείνει και μετρά μ.ό. 12 π. και 3,6 ασ. Αναδεικνύεται πιο βελτιωμένος παίκτης στην Μπουντεσλίγκα και οι Ατλάντα Χοκς τον επιλέγουν στο Νο17 του ντραφτ του ΝΒΑ τον Ιούνιο του 2013.
Η τούφα για τη μαμά του και οι συγκρίσεις με τον Νοβίτσκι
Το Νο 17 που επέλεξε να φορά γιατί ήταν το αγαπημένο νούμερο του πατέρα του και ο αριθμός στη φανέλα του Αξελ, όταν εκείνος έπαιζε, δεν ήταν το μόνο χαρακτηριστικό του Ντένις. Η μητέρα του, κομμώτρια στην Γκάμπια και για μερικά χρόνια στη Γερμανία, τον συμβούλευσε να κάνει κάτι για να ξεχωρίζει και του έβαψε μία τούφα ξανθιά. Ηταν, επίσης, ο τρόπος της να κάνει τον κανακάρη της να μην ξεχνά, λόγω του ρατσισμού που βίωσε μικρός, ότι δεν είναι το χρώμα στο μαλλί ή το δέρμα που τον κάνει Γερμανό.
Λίγο πριν από την έναρξη του φετινού Ευρωμπάσκετ, δήλωσε ότι «δεν θα λάβω ποτέ την ίδια αγάπη στη Γερμανία με τον Ντιρκ Νοβίτσκι, επειδή το δέρμα μου είναι σκούρο», παρά το γεγονός ότι ήταν σημαιοφόρος στην Τελετή Εναρξης των Ολυμπιακών στο Παρίσι. Στο ματς με τη Λιθουανία δέχεται ρατσιστική επίθεση από οπαδό, ωστόσο, ως συνήθως, το ξέχασε γρήγορα γιατί είχε να κάνει μία δουλειά στη Ρίγα.
Dennis Schröder says he’ll never be loved as much as Dirk Nowitzki in Germany because of his dark skin
“When I was 14, I sat in front of the TV watching Dirk Nowitzki carry the flag at the 2008 Summer Games in Beijing. Back then I thought: how cool, there’s no greater honor.… pic.twitter.com/XHJOPLTMxd
— NBACentral (@TheDunkCentral) August 21, 2025
Για χρόνια το σήμα κατατεθέν του ήταν εκείνη η ξανθιά τούφα. Στη συνέχεια τη διαδέχτηκε το σαρδόνιο και συχνά ειρωνικό, αλλά πάντα γεμάτο αυτοπεποίθηση χαμόγελό του. Πλέον, το χαρακτηριστικό του Ντένις Σρέντερ είναι οι τίτλοι και τα βραβεία.
Και όσο κι αν στις δικές του αναφορές, όταν ξεστομίζει το όνομα του Ντιρκ Νοβίτσκι το κάνει με μικρή μελαγχολία για τη ζωή του και όχι για το μπάσκετ, πλέον, ακόμη και οι δύσπιστοι συμπατριώτες του θα συμφωνήσουν πως είναι ο σπουδαιότερος παίκτης της χώρας τους μετά τον θρύλο των Ντάλας Μάβερικς.
