Ο Σεπτέμβριος είναι παραδοσιακά ο μήνας που συνδυάζεται με την έναρξη των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων στο ποδόσφαιρο. Ηταν και ο μήνας, όμως, στον οποίο γεννήθηκε ο Γκέρχαρντ Αϊγκνερ, ο άνθρωπος που πιστώνεται πρωτίστως τις ριζοσπαστικές αλλαγές που μετέτρεψαν το… ημιθανές Κύπελλο Πρωταθλητριών στο πανίσχυρο Champions League.
Το φάντασμα της τωρινής European Super League υπήρχε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο από τη δεκαετία του ’60, όταν η ίδια η UEFA είχε προτείνει τη δημιουργία ενός σούπερ πρωταθλήματος με τη συμμετοχή των κορυφαίων συλλόγων της Γηραιάς Ηπείρου, το οποίο θα αντικαθιστούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Η πρόταση δεν προχώρησε, όπως και η απόπειρα τη δεκαετία του ’80, με πρωτοβουλία της Ρεάλ Μαδρίτης, για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής διοργάνωσης που θα προσέλκυε περισσότερους χορηγούς και υψηλότερα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Η λεγόμενη «G-14», η οποία αποτελούνταν από τους πιο ισχυρούς συλλόγους της Ευρώπης, απειλούσαν από τότε με απόσχιση, αλλά ο Αϊγκνερ, πανέξυπνος ων, φρόντισε να δράσει γρήγορα.
Με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα της UEFA, ο Γερμανός παράγοντας δημιούργησε το Champions League, το οποίο από τη δεκαετία του ’90 έγινε το απόλυτο σημείο αναφοράς των διεθνών διασυλλογικών διοργανώσεων και, κάθε χρόνο που περνάει, μοιράζει όλο και περισσότερα χρήματα.
Από τότε που γεννήθηκε το πρωτάθλημα των πρωταθλητών από τον Αϊγκνερ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 2024 σε ηλικία 80 ετών, μόνο μία ομάδα έχει καταφέρει να κάνει «ριπίτ», για την ακρίβεια να κατακτήσει τρεις διαδοχικές κούπες με τα μεγάλα αυτιά.
Ειρωνεία της υπόθεσης; Η ομάδα που το έχει καταφέρει (Ρεάλ Μαδρίτης) είναι η μεγαλύτερη πολέμια του Champions League και αυτή που οργάνωσε τη δημιουργία της ESL, υποσχόμενη τρελά έσοδα για τους συλλόγους που θα συμμετείχαν σε αυτήν!
Η «βασίλισσα» των 15 Champions League τα κατάφερε με προπονητή τον Ζινεντίν Ζιντάν και σταρ τον Κριστιάνο Ρονάλντο, από το 2016 έως το 2018. Καμία ομάδα πριν ή μετά, πάντα επί εποχής Champions League, δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, κάτι που θα προσπαθήσει να κάνει η Παρί Σεν Ζερμέν.
Στις 31 του περασμένου Μαΐου, στο «Allianz Arena» του Μονάχου, η ομάδα του Λουίς Ενρίκε έδωσε μια μοναδική παράσταση και, με το ευρύτερο σκορ στην ιστορία των τελικών της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (5-0), «κατάπιε» την Ιντερ και κατέκτησε το παρθενικό της Champions League και δεύτερο για το γαλλικό ποδόσφαιρο μετά από 32 χρόνια και αυτό της Μαρσέιγ.
Απόψε (16/09), 108 ημέρες έπειτα από εκείνο το ιστορικό, το αξέχαστο βράδυ επί γερμανικού εδάφους, η League Phase του Champions League ανοίγει την αυλαία της, με την Παρί να προετοιμάζεται με τον ενθουσιασμό του «ριπίτ», αλλά ύστερα από ένα τρελό καλοκαίρι γεμάτο αναποδιές.
Αρχικά, εξαιτίας της διεξαγωγής του νέου Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων, έμπνευσης του προέδρου της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, οι παίκτες της έκαναν ελάχιστες διακοπές, αφού η ομάδα έφτασε μέχρι τον τελικό (στις 13 Ιουλίου ηττήθηκε με 3-0 από την Τσέλσι) και ακριβώς έναν μήνα μετά είχε το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (νίκησε την Τότεναμ στην παράταση και αφού ισοφάρισε με δύο γκολ στα τελευταία πέντε λεπτά της κανονικής διάρκειας).
Ενδιάμεσα, δηλαδή, υπήρχαν τριάντα ημέρες στις οποίες ο Λουίς Ενρίκε και το τεχνικό του τιμ έπρεπε να χωρέσουν διακοπές ύσετρα από μια απίστευτα κοπιαστική σεζόν με 65 παιχνίδια, αλλά και μια (σύντομη βεβαίως) προετοιμασία, προσέχοντας να μην «κάψει» τους ήδη καταπονημένους ποδοσφαιριστές του.
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά με το ρόστερ που ήδη διέθετε στα χέρια του ο Ισπανός προπονητής θεωρούσε ότι χρειαζόταν ελάχιστες προσθαφαιρέσεις και, μεταγραφικά, το καλοκαίρι του 2025 ήταν από τα πιο ήρεμα στη σύγχρονη ιστορία της Παρί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αποκτήθηκαν μόλις δύο ενδεκαδάτοι ποδοσφαιριστές, ο ένας (Ιλία Ζαμπάρνι, 63 εκατ. ευρώ) με προοπτική να διαδεχθεί και τον αρχηγό Μαρκίνιος στο κέντρο της άμυνας, ο άλλος (Λούκα Σεβαλιέ, σαράντα εκατ. ευρώ) για να αντικαταστήσει έναν από τους παίκτες-κλειδιά στην κατάκτηση του τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Champions League).
Με βάση τις περυσινές του εμφανίσεις, ο Τζανλουίτζι Ντοναρούμα ζήτησε αυξημένες ετήσιες αποδοχές, προκειμένου να ανανεώσει – επεκτείνει το συμβόλαιό του, το οποίο έληγε το καλοκαίρι του 2026.
Η Παρί δεν είχε διάθεση να υποκύψει στις πιέσεις των μάνατζερ του Ιταλού τερματοφύλακα και ο Λουίς Ενρίκε αποφάσισε να το πάρει (και αυτό) πάνω του, λέγοντας δημοσίως ότι ήθελε άλλου είδους γκολκίπερ για την ομάδα του, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα εξόδου στον Ντοναρούμα, ο οποίος την τελευταία ημέρα των μεταγραφών υπέγραψε στη Μάντσεστερ Σίτι, με την Παρί να βάζει στα ταμεία της τριάντα εκατ. ευρώ.
Λίγα με βάση την αξία του παίκτη, πολλά με δεδομένο ότι τον είχε αποκτήσει ως ελεύθερο από τη Μίλαν και, αν δεν έφευγε αυτό το καλοκαίρι, κινδύνευε να τον χάσει δωρεάν, όπως δηλαδή συνέβη ένα καλοκαίρι πριν με τον Κιλιάν Εμπαπέ.
Το «σίριαλ Ντοναρούμα» αναστάτωσε το εσωτερικό της ομάδας, όπου υπάρχει διαρκώς προβληματισμός για τη συμβίωση του Ουκρανού Ζαμπάρνι με τον Ρώσο τερματοφύλακα Ματβέι Σαφόνοβ.
Οι κακές γλώσσες (και όχι μόνο αυτές) λένε ότι ο Ζαμπάρνι, για να δεχθεί να αφήσει την Μπόρνμουθ και να υπογράψει στην Παρί, απαίτησε να παραχωρηθεί ο Σαφόνοβ, αφού δεν ήθελε να βρίσκεται στα ίδια αποδυτήρια με έναν εκπρόσωπο της χώρας που έχει εισβάλει στη δική του, σκοτώνοντας χιλιάδες συμπατριώτες του.
Η Παρί, ορθά πράττοντας, δεν του έκανε το χατίρι και του ξεκαθάρισε ότι πρέπει να μάθει να συμβιώνει επαγγελματικά με τον Σαφόνοβ, κάτι που κάνουν αμφότεροι, έστω και αν το φιτίλι είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να ανάψει.
Και, μέσα σε όλες αυτές τις αναποδιές, ο Λουίς Ενρίκε υπέστη κάταγμα κλείδας πριν από λίγες ημέρες, ενώ έκανε ένα από τα αγαπημένα του χόμπι, ποδήλατο. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και, μέχρι να αναρρώσει, τη θέση του στην άκρη του πάγκου παίρνει ο συνεργάτης του, Ραφέλ Πολ.
Οχι, δεν αρχίζει με τις καλύτερες προοπτικές η προσπάθεια της Παρί να υπερασπιστεί τον θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Πέρυσι τον Νοέμβριο, όμως, είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού και του αποκλεισμού από τη League Phase κιόλας.
Το έσωσε με δύο εκτός έδρας νίκες επί Σάλτσμπουργκ και Στουτγκάρδης, αλλά και μια σπουδαία νίκη με ανατροπή επί της Μάντσεστερ Σίτι στο Παρίσι. Εκτοτε, δεν κοίταξε πίσω και το τρένο της σταμάτησε στο Μόναχο, εκεί όπου κόντρα στην Μπάγερν είχε γνωρίσει μια ήττα που παραλίγο να αποδειχθεί μοιραία. Και φέτος;
