Τους συνέδεαν τόσο πολλά, παρότι ως προσωπικότητες ήταν τελείως διαφορετικές. Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και Λιονέλ Μέσι είχαν ως κοινά στοιχεία το μικρό ύψος, το μαγικό αριστερό πόδι, την ικανότητα να ντριμπλάρουν όλη την αντίπαλη ομάδα, το «10» στην πλάτη, την Μπαρτσελόνα και, βεβαίως, την εθνική Αργεντινής. Ακόμα και τον Τζόρτζιο Αρμάνι.
Ο θάνατος του Ιταλού θρύλου της μόδας επανέφερε στην επιφάνεια μια απίθανη ιστορία, σύμφωνα με την οποία ο Μαραντόνα είχε συνεννοηθεί να τον ντύσει ο Αρμάνι για τον γάμο του με την Κλάουντια Βιγιαφάνιε. Επειδή, όμως, άργησε ένα τέταρτο να πάει στο ραντεβού τους, ο Ντιεγκίτο σηκώθηκε και έφυγε.
Ο Λέο δεν είχε τέτοιες αντιδράσεις στα δικά του ραντεβού με τον Τζόρτζιο, ο οποίος τον έντυσε στον γάμο του με την Αντονέλα Ροκούτσο, αλλά και στα περισσότερα από τα οκτώ γκαλά όπου βραβεύτηκε με τη «Χρυσή Μπάλα».
Ποιος ξέρει, αν ζούσε ο σινιόρε Τζόρτζιο θα αναλάμβανε και τη στιγμή κατά την οποία ο Μέσι θα αποφασίσει να κρεμάσει οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ύστερα από μια θρυλική καριέρα που πιθανόν να μην έχει προηγούμενο και, βεβαίως, ούτε επόμενο.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής (05/09) στο «Μονουμεντάλ» του Μπουένος Αϊρες έλαβε χώρα ένα από αυτά τα «αντίο» που θα κυριαρχήσουν από τη στιγμή που ο κατά πολλούς κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών θα ανακοινώσει ότι ήρθε η ώρα να μπουν οι τίτλοι τέλους, να πέσει η αυλαία.
Οπως ουσιαστικά προανήγγειλε ο ίδιος, ο 38χρονος μάγος έδωσε το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του με τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής μπροστά στους συμπατριώτες του, προσφέροντας ακόμα μία παράσταση με δύο γκολ στο 3-0 επί της Βενεζουέλας, στο πλαίσιο της προτελευταίας αγωνιστικής των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά και Μεξικό.
Στην χώρα όπου διαμένει εδώ και ενάμιση χρόνο μαζί με την Αντονέλα και τα τρία αγόρια τους, ο Λέο πιθανότατα θα απολαύσει το έκτο (αριθμός-ρεκόρ) και τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του σε εννέα μήνες από τώρα.
Ο ίδιος άφησε ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο, εξηγώντας ότι πλέον αντιμετωπίζει την καριέρα του ως μια καθημερινή μάχη για να νιώθει καλά, να ξέρει ότι μπορεί πραγματικά να προσφέρει και να μην πονάει το ταλαιπωρημένο εδώ και είκοσι χρόνια σώμα του.
Στα προεόρτια του αγώνα, όταν άκουγε όλο το γήπεδο να φωνάζει το όνομά του, αλλά και κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, παρέα με τους τρεις γιους του, Τιάγκο, Ματέο και Τσίρο, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Στο μυαλό του ήρθαν δεκάδες εικόνες από μια σχέση γεμάτη σκαμπανεβάσματα, όμορφες αλλά και σκληρές στιγμές.
No player in football history has a better moment like this. Leo Messi 🐐
— Kwesi (@KwesiFCB) September 5, 2025
Ναι, η Αργεντινή νιώθει πλέον για τον Μέσι (σχεδόν) ό,τι ένιωθε και για τον Μαραντόνα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Επειδή ο Λέο έφυγε από τη χώρα σε πολύ μικρή ηλικία και έχτισε την τεράστια καριέρα του μακριά από τα πάτρια εδάφη, οι συμπατριώτες του τον ένιωθαν ξένο, απόμακρο.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ίσχυε. Ο Μέσι έφυγε από την Αργεντινή, αλλά η Αργεντινή δεν έφυγε ποτέ από τον Μέσι. Δεν έχασε ποτέ την προφορά του, δεν μίλησε ποτέ καταλανικά παρότι τα καταλάβαινε στην εντέλεια και, το πιο σημαντικό, απέρριψε τις επανειλημμένες οχλήσεις της ισπανικής ομοσπονδίας για να παίξει με τις μικρές εθνικές ομάδες της δεύτερης πατρίδας του, αφού το μόνο που ήθελε ήταν να τιμήσει τη φανέλα με τις γαλάζιες και λευκές ρίγες.
Και το έκανε από πιτσιρικάς, όπως και ο Ντιέγκο, οδηγώντας την Αλμπισελέστε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κ20. Και συνέχισε να το κάνει σε επίπεδο Ανδρών, ακόμα και όταν βίωσε ένα σοκαριστικό ντεμπούτο, αφού σε φιλικό με την Ουγγαρία αποβλήθηκε μόλις στα 43 δευτερόλεπτα (!) από μια άδικη κόκκινη κάρτα.
Δεν τον πτόησε η μία από τις μόλις τέσσερις αποβολές της καριέρας του (δύο με την Αργεντινή, μία με την πρώτη και μια με τη δεύτερη ομάδα της Μπάρτσα). Δεν τον πτόησαν, όμως, ούτε οι δύο διαδοχικές ήττες σε τελικούς Copa America, αλλά και η ήττα-μαχαιριά στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, στην παράταση κόντρα στη Γερμανία, όπου παρέλαβε το πιο πικρό βραβείο MVP της καριέρας του.
Nadie nos preparó para este momento que estamos viviendo. Nadie nos enseñó cómo vivir sin Lionel Andrés Messi. Mira lo emocionado que está. Se nos está yendo lo más grande que tenemos y que tuvo el fútbol. Que lo parió.
— 𝙅𝘿 (@JuannDis) September 4, 2025
Οσοι στα ξεκινήματά του τον ένιωθαν «ξένο», του καταλόγισαν ότι δεν είναι ηγέτης, ότι δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ό,τι ο Ντιέγκο με την εθνική ομάδα της χώρας. Ούτε αυτή η άδικη και απίστευτα σκληρή κριτική τον πτόησε.
Και τα τελευταία χρόνια έδωσε τις πλέον αποστομωτικές απαντήσεις εκεί όπου πάντα του άρεσε να μιλάει, αφού άλλωστε δεν ήταν πολύ της εντυπωσιακής ατάκας, όπως ο Μαραντόνα. Μέσα στο γήπεδο οδήγησε την Αλμπισελέστε στην κατάκτηση του πιο απολαυστικού Μουντιάλ ever, αλλά πρόσθεσε και δύο Copa America, τίτλο που δεν είχε στο παλμαρέ του ο Ντιέγκο, όπως άλλωστε και τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια.
«Είχα για πολλά χρόνια την αγάπη στη Βαρκελώνη και το όνειρό μου ήταν να την έχω και στη χώρα μου. Επί πολλά χρόνια ειπώθηκαν πολλά πράγματα, αλλά κρατάω τα καλά», ήταν η γεμάτη νόημα και χαρμολύπη δήλωσή του μετά την τελευταία παράσταση στο σπίτι του, καθοδηγώντας την ομάδα ε+νός άλλου Λιονέλ (Σκαλόνι) που ξέρει ότι δεν θα έχει ποτέ ξανά έναν τέτοιο αρχηγό και ηγέτη.
«Πρέπει να τον απολαύσουμε όσο τον έχουμε», έλεγε συγκινημένος ο ομοσπονδιακός προπονητής, ο οποίος είχε το προνόμιο να ζήσει τον Μέσι και ως συμπαίκτη, αφού αμφότεροι ήταν μέλη της εθνικής ομάδας που στο Μουντιάλ του 2006 αποκλείστηκε στα πέναλτι από την οικοδέσποινα Γερμανία στα προημιτελικά, μεταξύ άλλων επειδή ο τότε προπονητής, Χοσέ Πέκερμαν, δεν τόλμησε να ρίξει στο παιχνίδι τον 19χρονο Μέσι στο έξτρα ημίωρο, όταν οι αντίπαλοι ήταν εξαντλημένοι.
Αυτή ήταν η πρώτη από πολλές πίκρες που βίωσε με το εθνόσημο ο Λέο, ο οποίος όμως έδειξε υπομονή και επιμονή και ανταμείφθηκε με τους θριάμβους των τελευταίων ετών. Η πιο πρόσφατη επιτυχία στο Copa America θα δώσει την ευκαιρία στην Αργεντινή να αντιμετωπίσει τον Μάρτιο, με την ιδιότητα της πρωταθλήτριας της Νοτίου Αμερικής, την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία.
Και εκεί, κόντρα στον θεωρούμενο από πολλούς ως διάδοχό του στην Μπαρτσελόνα αλλά και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, Λαμίν Γιαμάλ, ο Λέο θα έχει, εφόσον του το επιτρέψει το σώμα του, τη δυνατότητα να πει το «αντίο» επί ευρωπαϊκού εδάφους φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο που τόσες λύπες, αλλά και τόσες χαρές τού έδωσε τις τελευταίες δύο, αξέχαστες, δεκαετίες.
Εξωτερική φωτογραφία: AP Photo/Gustavo Garello
