«Like nothing you’ve ever seen before». Είναι μία από τις αγαπημένες φράσεις του Ντόναλντ Τραμπ. Στην περίπτωση του τρόπου με τον οποίο χειρίζεται τη διπλωματία της υπερδύναμης αναμφίβολα ισχύει. Οι αντιφατικοί ελιγμοί του στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία προκαλούν ίλιγγο. Θέλει να παίξει τον ρόλο του έντιμου διαμεσολαβητή – κάτι που από μόνο του είναι αμφιλεγόμενο, δεδομένου του ότι η μία πλευρά ευθύνεται για μία βάναυση, απρόκλητη εισβολή και η άλλη είναι το θύμα της. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν έχει τις γνώσεις, την υπομονή, τους συμβούλους και τον στρατηγικό νου για να το πετύχει. Θέλει το deal, με τα εγκωμιαστικά πρωτοσέλιδα και τελικά το Νόμπελ Ειρήνης, αλλά αδιαφορεί για το περιεχόμενό του. Γι’ αυτό και, παρά τη φρενήρη κινητικότητα, τις διαδοχικές συναντήσεις κορυφής, τις αναρτήσεις με πολλά κεφαλαία και το ατελείωτο bluster, είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Γιατί οι Ευρωπαίοι δείχνουν αποφασισμένοι να μη συναινέσουν σε μία κακή συμφωνία για την Ουκρανία – και ο Πούτιν δεν θα συμφωνήσει ποτέ σε κάτι που θα διασφαλίζει την ανεξαρτησία της.
– Δέχομαι επαίνους, ενστάσεις, ακόμα και ύβρεις αν είναι ευφραδώς διατυπωμένες, στο [email protected] . Με βρίσκετε επίσης στο Bluesky, στο @yanpal.bsky.social.
ΣΤΟ (ΠΟΛΥ) ΒΑΘΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ. Ηταν γεμάτη εβδομάδα στο Ουκρανικό, μη σας κουράζω επαναλαμβάνοντάς τα όλα: την Παρασκευή είχαμε τη ρωσο-αμερικανική συνάντηση κορυφής στην Αλάσκα, με τα παλαμάκια του Τραμπ και την ενθουσιώδη αποτίμησή του για τις σχέσεις του με τον «Βλάντιμιρ»· στον απόηχό της, έκανε φτερά η αμερικανική δέσμευση στην κοινή γραμμή με την Ευρώπη για κατάπαυση του πυρός ή κυρώσεις (που είχε επαναβεβαιωθεί μόλις δύο ημέρες νωρίτερα!) και ο Τραμπ επανήλθε στη ρητορική περί ανάγκης της Ουκρανίας να υποκύψει στον κατά πολύ ισχυρότερο εισβολέα της. Ο Ζελένσκι προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο και οι Ευρωπαίοι, πανικόβλητοι, περίπου αυτο-προσκλήθηκαν και αυτοί, για να αποτραπούν θλιβερές σκηνές σαν αυτές που είδαμε προ εξαμήνου στο Οβάλ Γραφείο και να επαναφέρουν τον Τραμπ στις ράγες μίας κοινής στρατηγικής για τον τερματισμό του πολέμου.
Οι συναντήσεις της Δευτέρας στην Ουάσιγκτον, σε επίπεδο εικόνας και δημόσιου λόγου, πήγαν καλύτερα του αναμενόμενου. Το κλίμα ήταν θερμό και η βασική έμφαση επί της ουσίας δόθηκε στις πιθανές εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία στο πλαίσιο μίας συμφωνίας ειρήνης. Λεπτομέρειες δεν δόθηκαν, αλλά ο Τραμπ δεσμεύτηκε (αν αυτό μετράει για κάτι) ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνδράμουν στις εγγυήσεις αυτές. Οι Ευρωπαίοι εξήγησαν στον Τραμπ γιατί η Ουκρανία δεν μπορεί να δεχθεί τη ρωσική πρόταση να αποχωρήσει από το υπόλοιπο Ντονέτσκ και την οχυρωματική ζώνη Σλοβιάνσκ – Κραματόρσκ, την οποία οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις προσπαθούν ανεπιτυχώς να διαρρήξουν από το 2014.
Υπήρξαν επίσης συχνές αναφορές στο ενδεχόμενο μίας τριμερούς συνάντησης κορυφής Ρωσίας – Ουκρανίας – ΗΠΑ, με τον Ζελένσκι να υποστηρίζει την ιδέα. Ο Πούτιν, ο οποίος ενημερώθηκε τηλεφωνικώς την ίδια μέρα από τον Τραμπ, ακόμα το σκέφτεται. (Ο Τραμπ μίλησε επίσης με τον Βίκτορ Ορμπαν και του ζήτησε εξηγήσεις για την επιμονή να μπλοκάρει τη διαδικασία ένταξης της Ουκρανίας στην Ε.Ε. – το οποίο είχε πλάκα.)
Ο στόχος σε πρώτη φάση είναι να οργανωθεί διμερής συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι, ενδεχομένως στη Γενεύη (ο Ορμπαν πρότεινε και τη Βουδαπέστη, που είναι κακή ιδέα για μία σειρά λόγων). Ούτε σε αυτό έχει πει «ναι» το Κρεμλίνο – και μάλλον δεν πρόκειται. Υπενθυμίζεται ότι μέχρι πρότινος, δηλαδή στις αρχές του μήνα, ο Πούτιν έλεγε ότι «απέχουμε πολύ» από τις συνθήκες που θα επέτρεπαν τη συνάντησή του με τον ηγέτη της χώρας στην οποία έχει εισβάλει, τον οποίο θεωρεί υποχείριο της Δύσης και μη ισότιμο συνομιλητή.
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι εργάζονται πυρετωδώς για να δώσουν σάρκα και οστά στη μορφή που μπορεί να πάρουν οι εγγυήσεις ασφαλείας για το Κίεβο μετά την υπογραφή συμφωνίας ειρήνης. Οι Ρώσοι, όμως, διά στόματος Σεργκέι Λαβρόφ, ήδη σηματοδότησαν ότι πάλι κάτι λάθος κατάλαβε ο ταλαίπωρος Στιβ Γουίτκοφ, σημειώνοντας ότι δεν νοείται η δημιουργία πλαισίου εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας. Και ο υφυπουργός για θέματα Πολιτικής στο Πεντάγωνο (βασικός θιασώτης της αμερικανικής απεμπλοκής από την Ουκρανία) είπε σε Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι η συμβολή των ΗΠΑ στις εγγυήσεις θα είναι «ελάχιστη».
Εν μέσω όλης αυτής της βουής και της αντάρας, αξίζει να κρατάμε στον νου τρεις σταθερές: πρώτον, ο Πούτιν είναι ο μόνος εμπλεκόμενος που δεν θέλει να σταματήσει ο πόλεμος, τουλάχιστον όχι μέχρι να πετύχει τον στόχο μίας υποταγμένης Ουκρανίας· δεύτερον, ο Τραμπ είναι ένας μη αξιόπιστος σύμμαχος για την Ευρώπη και την Ουκρανία· αλλά, τρίτον, ότι η Ευρώπη μπορεί να τον αποτρέψει από το να επιβάλει μία «λύση» που θα υπονομεύσει αποφασιστικά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Τις επόμενες εβδομάδες και τους μήνες θα δούμε αν υπάρχει η βούληση, και η αναγκαία ενότητα, για αυτό. Το κοινό ταξίδι των επτά ηγετών στο Λευκό Οίκο ήταν ένα καλό σημάδι.
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΝΕΑΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ. Στη Γάζα, που δεν είναι ένας από τους έξι πολέμους που ο Τραμπ τερμάτισε (όπως επιμένει να λέει), η Χαμάς τη Δευτέρα ανακοίνωσε ότι αποδέχεται την πρόταση των διαμεσολαβητών (Αίγυπτος, Κατάρ) για εκεχειρία 60 ημερών και την επιστροφή των μισών περίπου από τους 50 εναπομείναντες ομήρους (εκ των οποίων μόνο οι 20 θεωρείται ότι είναι ζωντανοί). Κατά τη διάρκεια των 60 ημερών θα συζητηθούν οι όροι για κατάπαυση του πυρός διαρκείας και για την επιστροφή των υπόλοιπων ομήρων.
Το Κατάρ σημείωσε ότι η πρόταση είναι «περίπου απαράλλαχτη» με αυτήν που κατέθεσαν στα τέλη Μαΐου οι ΗΠΑ – και την οποία το Τελ Αβίβ είχε τότε αποδεχθεί. Η ισραηλινή πλευρά, αυτή τη φορά, εμφανίζεται επιφυλακτική, με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου να επιμένει στην επιστροφή όλων των ομήρων. Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνουν χώρα μαζικές διαδηλώσεις στη χώρα για τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή των ομήρων. Εν τω μεταξύ, εκπρόσωπος του ΟΗΕ την Τρίτη επανέλαβε ότι το Ισραήλ εξακολουθεί να μην επιτρέπει να φτάσουν επαρκείς ποσότητες τροφίμων στη Γάζα, ώστε να αποτραπεί ο ευρείας κλίμακας λιμός.
Οι ισραηλινές δυνάμεις παράλληλα προετοιμάζονται για τη χερσαία επιχείρηση κατά της πόλης της Γάζας, την οποία ήδη σφυροκοπούν αεροπορικώς από τις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας. Η απόφαση του ισραηλινού πολεμικού συμβουλίου να καταλάβει την πόλη και να εκτοπίσει τον πληθυσμό της προκάλεσε, ως συνήθως, την αντίδραση του ΟΗΕ – η οποία, ως συνήθως, αγνοήθηκε. Χθες, ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ έδωσε το πράσινο φως για την επιχείρηση και την εντολή για επιστράτευση 60.000 εφέδρων.
Επίσης, χθες, το Ισραήλ ενέκρινε την ανέγερση ενός νέου εποικισμού, με 3.400 σπίτια, στην καρδιά της Δυτικής Οχθης. Ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς είπε ότι ο νέος εποικισμός «σβήνει» την ιδέα σύστασης ενός παλαιστινιακού κράτους.
ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η αμερικανική κυβέρνηση είχε άλλες προτεραιότητες: το περασμένο Σάββατο πάγωσε τη χορήγηση θεωρήσεων επισκεπτών για ανήλικα θύματα των ισραηλινών επιχειρήσεων στη Γάζα. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε το πάγωμα στο X, αναφέροντας ότι θα γίνει μία «πλήρης και ενδελεχής» αξιολόγηση του συγκεκριμένου προγράμματος.
Ο καταλύτης ήταν η εκστρατεία κατά της χορήγησης των θεωρήσεων από την αγαπημένη ακροδεξιά ακτιβίστρια του προέδρου, την πανταχού παρούσα Λόρα Λούμερ. Λίγες μέρες αφού κλιμάκωσε την τιτανομαχία της με τη βουλευτή Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, κατηγορώντας τη δημοσίως (και παραστατικά) για μοιχεία, η Λούμερ έστρεψε τα πυρά της κατά του προγράμματος της ΜΚΟ HEAL Palestine για την παροχή ιατρικής βοήθειας σε τραυματίες του πολέμου – κυρίως παιδιά. Η οργάνωση έχει φροντίσει για τη μεταφορά 63 παιδιών –πολλά είναι ακρωτηριασμένα– σε αμερικανικά νοσοκομεία. Αφού ολοκληρωθεί η φροντίδα, σύμφωνα με τη HEAL Palestine, επιστρέφουν στην Αίγυπτο όπου επανενώνονται με τις οικογένειές τους.
Η Λούμερ, μιλώντας στους New York Times, είπε ότι ενημέρωσε τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο για τις αφίξεις και τον κίνδυνο μιας ισλαμικής εισβολής. Μιλώντας την Κυριακή στο Face the Nation του CBS, ο Ρούμπιο υπερασπίστηκε το πάγωμα της χορήγησης θεωρήσεων. «Δεν είναι μόνο παιδιά», είπε. «Είναι και ένα τσούρμο από ενήλικες που τα συνοδεύουν».
Το ισλαμοφοβικό ιστορικό της Λούμερ είναι πλούσιο. Μεταξύ πολλών άλλων, το 2017 πανηγύρισε με ανάρτησή της στα social media τον θάνατο διά πνιγμού 2.000 Σύρων προσφύγων στα νερά της Μεσογείου. Κατά τα άλλα, ο κίνδυνος για την Αμερική είναι παιδιά χωρίς χέρια και πόδια και όσοι ταξιδεύουν μαζί τους.
ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΕΘΝΟΦΡΟΥΡΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ. Ο Μπαράκ Ομπάμα αναδύθηκε στην εθνική πολιτική σκηνή των ΗΠΑ με την ομιλία στο Συνέδριο των Δημοκρατικών το 2004, στην οποία είχε διακηρύξει στεντόρεια ότι «δεν υπάρχουν κόκκινες (σ.σ.: ρεπουμπλικανικές) πολιτείες και γαλάζιες (δημοκρατικές) πολιτείες, υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες». Ο διάδοχός του εργάζεται κάθε μέρα για να τον διαψεύσει.
Εως την Τρίτη, έξι Ρεπουμπλικανοί κυβερνήτες είχαν εγκρίνει την αποστολή μελών της πολιτειακής Εθνοφρουράς στη Ουάσιγκτον για να συμβάλουν στην αστυνόμευση της πρωτεύουσας, η οποία έχει περάσει προσωρινά υπό ομοσπονδιακό έλεγχο. Συνολικά, οι εθνοφρουροί κόκκινων πολιτειών που έχουν σταλεί στην DC έχουν φτάσει τους 1.100.
Ο Τραμπ επαίρεται με κάθε ευκαιρία ότι με την κίνησή του αυτή εξαφάνισε εν μια νυκτί την εγκληματικότητα στην Ουάσιγκτον – και ότι τον παίρνουν Δημοκρατικοί και τον ευχαριστούν που επιτέλους μπορούν να βγουν για δείπνο χωρίς να φοβούνται ότι θα τους ληστέψουν. Η πραγματικότητα μοιάζει να είναι κάπως διαφορετική.
Οι ένστολοι των διαφόρων ομοσπονδιακών υπηρεσιών ασφαλείας και οι εθνοφρουροί φαίνεται ότι περιπολούν κυρίως στις πιο εύπορες και τουριστικές γειτονιές (όχι εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα εγκληματικότητας) – και εστιάζουν κυρίως στην παρενόχληση αστέγων και τη σύλληψη μεταναστών χωρίς χαρτιά. Οσο για τα εστιατόρια και τα μπαρ, το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι το έψαξε – και βρήκε ότι οι κρατήσεις έπεσαν σχεδόν 30% μετά την ανακοίνωση της ομοσπονδοποίησης της τοπικής αστυνομίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, ο Τραμπ έλαβε μόλις το 6,5% των ψήφων στο DC. Κάποιοι κυνικοί συνδέουν με αυτό τη στρατιωτικοποίηση της ζωής στην πρωτεύουσα – ενώ άλλες πόλεις, με πιο σοβαρά προβλήματα εγκληματικότητας αλλά υπό ρεπουμπλικανική διοίκηση, έχουν μείνει στο απυρόβλητο.
ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΕΞΑΣ. Ο κύβος ερρίφθη, ο Ρουβίκωνας διασχίστηκε κ.ο.κ.: σήμερα οι Δημοκρατικοί της Καλιφόρνιας θα καταθέσουν ενώπιον του πολιτειακού κοινοβουλίου την πρότασή τους για την αναθεώρηση του χάρτη των εκλογικών περιφερειών για τη Βουλή των Αντιπροσώπων ενόψει των εκλογών του 2026. Ο αναθεωρημένος χάρτης είναι πιθανό να προσθέσει πέντε έδρες στη στήλη των Δημοκρατικών του χρόνου – ακριβώς όσες αναμένεται να χάσουν στο Τέξας με το σχέδιο αναθεώρησης που προωθεί εκεί, με την παρότρυνση του Τραμπ, ο κυβερνήτης Γκρεγκ Αμποτ. Υπέρ του εγχειρήματος τάχθηκε και ο Μπαράκ Ομπάμα με δηλώσεις του σε δωρητές του κόμματος.
Οι νομοθέτες της Καλιφόρνιας (που είναι κατά τα ¾ Δημοκρατικοί) θα εγκρίνουν τη διοργάνωση δημοψηφίσματος επί του νέου χάρτη στις 4 Νοεμβρίου. Αν οι ψηφοφόροι το εγκρίνουν (κάτι που δεν είναι εξασφαλισμένο), ο νέος χάρτης –υπό τον όρο ότι θα περάσει η αναθεώρηση και στο Τέξας– θα ισχύσει εκτάκτως για το 2026, το 2028 και το 2030 (έως δηλαδή την επόμενη απογραφή).
Οπως γράφαμε και την περασμένη εβδομάδα, αυτό είναι το νέο πεδίο της υπερ-πολωμένης σύγκρουσης Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικανών. Η απόφαση του Νιούσομ, ως αντίποινα στην κίνηση του Αμποτ, αυξάνει την πιθανότητα να επιχειρήσουν κι άλλες ρεπουμπλικανικές πολιτείες να αλλάξουν τον εκλογικό τους χάρτη (Οχάιο, Ιντιάνα, Μιζούρι, ίσως και η Φλόριντα). Σε ανάλυσή τους, οι New York Times αναδεικνύουν ότι αν ο πόλεμος του gerrymandering κλιμακωθεί, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν σαφώς το πλεονέκτημα. Ωστόσο, υπάρχουν φωνές που αμφιβάλλουν για το αν οι αλλαγές, π.χ. στο Τέξας, θα φέρουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν οι Ρεπουμπλικανοί – φερειπείν αν μπορούν να διατηρήσουν τα κέρδη τους μεταξύ ισπανόφωνων ψηφοφόρων σε παραμεθόριες περιφέρειες όπως η TX-28 και η ΤΧ-34 (δείτε μία εις βάθος ανάλυση εδώ, αλλά και τους «Εύγλωττους Αριθμούς»).
Παράλληλα, την περασμένη εβδομάδα ο Τραμπ –επικαλούμενος μάλιστα τον Πούτιν, τον απόλυτο γκουρού όσον αφορά τη διεξαγωγή δίκαιων και ελεύθερων εκλογών– ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει εκστρατεία κατά της επιστολικής ψήφου. Ισχυρίστηκε (για πολλοστή φορά) ψευδώς ότι αυτή η μορφή άσκησης του εκλογικού δικαιώματος οδηγεί σε μαζικά φαινόμενα απάτης υπέρ των Δημοκρατικών και (επίσης, ψευδώς, σε κωμικό βαθμό) ότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου την επιτρέπουν. Η ειρωνεία είναι ότι η επιστολική ψήφος καθιερώθηκε από τους Ρεπουμπλικανούς επί του Αμερικανικού Εμφυλίου και τους έχει ωφελήσει σημαντικά στο παρελθόν. Ο ίδιος ο Τραμπ μάλιστα ψηφίζει μέσω ταχυδρομείου!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΟ PAX TRUMPIANA.
«Tο Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία σχεδιάζουν να στείλουν στρατεύματα σε μια πολυεθνική δύναμη που θα αναπτυχθεί μετά την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Στόχος τους είναι η αποτροπή μια μελλοντικής ρωσικής επίθεσης και η υποστήριξη της ανασυγκρότησης της Ουκρανίας. Κανείς εχέφρων πολιτικός στο Λονδίνο και το Παρίσι δεν επιθυμεί αυτές οι δυνάμεις να εμπλακούν σε επιχειρήσεις εναντίον ρωσικών δυνάμεων. Τι θα γίνει όμως αν Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες εντός της Ουκρανίας δεν καταφέρουν να αποτρέψουν τελικά μια νέα ρωσική επίθεση και στοχοποιηθούν από τους Ρώσους; Δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις ακόμα για ένα τέτοιο εφιαλτικό ενδεχόμενο.
Η Γαλλία έχει υιοθετήσει μια πιο δυναμική στάση, αφού ο πρόεδρος Μακρόν υπονοεί ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι έτοιμη να δράσει ανεξάρτητα από τις ΗΠΑ. Αντιθέτως, το Ηνωμένο Βασίλειο προτιμάει την έστω μικρή συμμετοχή των ΗΠΑ στην πολυεθνική δύναμη. Η προτεινόμενη δύναμη πιθανότατα θα επικεντρωθεί σε αποστολές επιτήρησης, αποναρκοθέτησης και εκπαίδευσης.
Σε κάθε περίπτωση, οι δυτικές εγγυήσεις θα είναι πιθανότατα πολιτικές και όχι νομικά δεσμευτικές. Η αξιοπιστία τους θα εξαρτάται από τη διαρκή πολιτική βούληση των κυβερνήσεων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ηδη υπάρχουν όμως αρκετές φωνές στη Δύση που ζητούν άμεση απεμπλοκή από την Ουκρανία. Πάντως, η Μόσχα θα πρέπει να συναινέσει στην παρουσία των ευρωπαϊκών στρατευμάτων σε ουκρανικό έδαφος, ώστε να μην εκληφθεί ως μια de facto επέκταση του ΝΑΤΟ».
– Μάνος Καραγιάννης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Ηταν πολλοί οι λόγοι που οδήγησαν τον Τραμπ να λανσάρει την επιχείρηση «Καταστολή στην DC». Ενας από αυτούς ήταν ότι, παρότι είναι ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία που έχει καταδικαστεί για ποινικό αδίκημα και παρότι ήταν ο εμπνευστής του πιο σφοδρού επεισοδίου μαζικής εγκληματικότητας τις τελευταίες δεκαετίες στην πρωτεύουσα, όταν ο δημόσιος διάλογος στρέφεται στο ζήτημα του νόμου και της τάξης, κερδίζει. Και αυτή τη φορά δεν μοιάζει να είναι διαφορετικά.
Ακέφαλοι και σε σύγχυση, οι Δημοκρατικοί δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν πειστικά στον νέο σφετερισμό εξουσίας που επιχειρεί ο Λευκός Οίκος. Μιλούν για επικοινωνιακό τέχνασμα που έχει σκοπό να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων από άλλα πιο σημαντικά πράγματα (τους δασμούς και την αύξηση των τιμών, την απώλεια ιατροφαρμακευτικής κάλυψης για εκατομμύρια Αμερικανούς, το αρχείο Επσταϊν – you name it). Το πρόβλημα –όπως το ανέδειξαν οι hosts του δημοφιλούς πόντκαστ Pod Save America και πρώην σύμβουλοι του Μπαράκ Ομπάμα– είναι ότι, ακόμα κι αν πρόκειται για τέχνασμα, το κόμμα της αντιπολίτευσης πρέπει να το αντιμετωπίσει μετωπικά: να πει τι πιστεύει για την εγκληματικότητα στην Ουάσιγκτον, που αν και μειώνεται αποτελεί πραγματικό πρόβλημα, να εξηγήσει γιατί αυτό που κάνει ο Τραμπ δεν θα την περιορίσει – και γιατί αποτελεί ένα κρίσιμο βήμα στη διολίσθηση των ΗΠΑ προς τον αυταρχισμό. Ορισμένοι Δημοκρατικοί έχουν πει κάποια από αυτά τα πράγματα. Λείπει όμως μία κοινή γραμμή, που θα πείσει ειδικά τους ανεξάρτητους ψηφοφόρους ότι το κόμμα έχει να προτείνει μία εναλλακτική προσέγγιση, αντί να κραυγάζει συνεχώς για τα αίσχη της πολιτικής του προέδρου.
36,2 εκατομμύρια Αυτός είναι ο αριθμός των ισπανόφωνων ψηφοφόρων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποτελούν το 15% του εκλογικού σώματος και είναι η μειονοτική ομάδα ο πληθυσμός της οποίας αναπτύσσεται ταχύτερα από όλες. Στα δύο επίκεντρα του επερχόμενου Gerrymandering War, η επιρροή τους είναι πολύ μεγαλύτερη: αποτελούν το 33% των ψηφοφόρων στην Καλιφόρνια και το 32% στο Τέξας. Ο Τραμπ υπολογίζεται ότι απέσπασε το 48% των ψήφων των ισπανόφωνων στο Τέξας στις εκλογές του Νοεμβρίου – το υψηλότερο ποσοστό που έχει λάβει ποτέ Ρεπουμπλικανός υποψήφιος. Η δημοτικότητά του, ωστόσο, στις τάξεις τους στην πολιτεία έχει πέσει στο 38%. Δεδομένα σαν κι αυτά είναι που θέτουν υπό αμφισβήτηση αν η επαναχάραξη των περιφερειών στο Lone Star State θα μεταφραστεί σε πέντε περισσότερες έδρες για τους Ρεπουμπλικανούς.
❗Η οπτική από την Ουκρανία – η διευθύντρια σύνταξης της Kyiv Independent γράφει στους New York Times για το όνειδος της Αλάσκας
❗Ο Τζανάν Γκανές των FT επιχειρηματολογεί ότι η αμφιθυμία του Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία και την Ευρώπη είναι πιο επιζήμια από μία ξεκάθαρη στροφή υπέρ της Μόσχας
❗Ο Ιβο Ντάαλντερ γράφει στο Foreign Policy ότι παρά τις συναντήσεις και τις μεγαλοστομίες των τελευταίων έξι ημερών, το χάσμα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας παραμένει αγεφύρωτο όσο ποτέ
❗Ο σερ Λόρενς Φρίντμαν επανέρχεται δριμύτερος στο Substack του μετά τις συναντήσεις στον Λευκό Οίκο περί της «εξαιρετικά περίεργης» διπλωματικής διαδικασίας που έχει ξεκινήσει (must-read)
❗To Atlantic περιγράφει πώς ο Τραμπ έχει μετατρέψει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε προσωπική υπόθεση
❗Ο Κρίστον Καπς γράφει για τις αναφορές –εσκεμμένες ή μη– της κατάληψης της Ουάσιγκτον από τον Τραμπ στις πιο σκοτεινές πτυχές του χωροταξικού κινήματος City Beautiful που αναδύθηκε στην ακμή του αμερικανικού Gilded Age
❗Ο Ρον Μπράουνστιν γράφει στη στήλη του στο Bloomberg για τη συγκρουσιακά κεντρώα προσέγγιση του Γκάβιν Νιούσομ και τα πιθανά εκλογικά της οφέλη
