Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο, ήταν γεμάτες θριάμβους και αποθέωση για τον Λανς Αρμστρονγκ. Οι διαδοχικές του νίκες στον ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας, τον πιο φημισμένο και απαιτητικό του αγωνιστικού καλανταριού, είχαν δώσει διαστάσεις μύθου στον Αμερικανό, ο οποίος μάλιστα είχε επιστρέψει ύστερα από πολύ σοβαρή περιπέτεια με τον καρκίνο.
Σύντομα, όμως, οι θρίαμβοι και η αποθέωση μετατράπηκαν σε φιάσκο και κατακραυγή. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο ντόπινγκ στην ιστορία του αθλήματος αποκάλυψε ότι ο Αρμστρονγκ ήταν ο επικεφαλής ενός δικτύου που έπαιρνε τις νίκες με αθέμιτο τρόπο και τακτικές.
Του αφαιρέθηκαν όλοι οι τίτλοι στη Γαλλία, αλλά και όσες νίκες πέτυχε μετά την επιστροφή του στους δρόμους. Ολοι οι (σπουδαίοι) χορηγοί τον εγκατέλειψαν και ο πιο πλούσιος ποδηλάτης όλων των εποχών, τα έσοδα του οποίου είχαν ξεπεράσει τα εκατό εκατ. ευρώ, έπεσε στην απόλυτη λήθη.
Αφού νίκησε τον εθισμό του στο αλκοόλ και έφτιαξε την προσωπική του ζωή με τη γυναίκα που τον στήριξε στις πιο δύσκολες στιγμές του, συνέχισε να ασχολείται με την ποδηλασία, όχι βεβαίως ενεργά, αφού είναι τιμωρημένος διά βίου, αλλά μέσω δύο podcast στα οποία δίνει τη γνώμη του για το άθλημα που υποτίθεται ότι λάτρευε, αλλά πρόδωσε με τον πλέον αισχρό τρόπο.
Παρότι το στίγμα του σκανδάλου θα τον ακολουθεί μέχρι να κλείσει για πάντα τα μάτια του, η γνώμη του Αρμστρονγκ διατηρεί τη δική της βαρύτητα. Και, πριν από λίγες εβδομάδες, στο podcast του με τίτλο «The Move», δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τον Ταντέι Πογκάτσαρ ως «τον κορυφαίο ποδηλάτη όλων των εποχών».
Πριν από πέντε χρόνια, όταν ο Σλοβένος είχε κερδίσει πρώτη φορά τον Γύρο της Γαλλίας όντας μόλις 21 ετών, ο Αρμστρονγκ είχε προβλέψει ότι θα εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων all time, και η διαδρομή του τον επιβεβαιώνει απόλυτα.
Ο επίσης νικητής του Γύρου της Γαλλίας, Μπράντλεϊ Ουίγκινς, καλεσμένος του Αρμστρονγκ στο προαναφερθέν Podcast, εμφανίστηκε λίγο πιο προσγειωμένος και ζήτησε υπομονή άλλα πέντε χρόνια, για να φανεί αν όντως ο χαρισματικός Σλοβένος μπορεί να φτάσει στα επίπεδα του Εντι Μερξ.
Του θρυλικού Βέλγου αποκαλούμενου «κανίβαλου», ο οποίος μεταξύ άλλων κατέκτησε πέντε Γύρους της Γαλλίας, πέντε Γύρους της Ιταλίας, έναν Γύρο της Ισπανίας, δεκάδες άλλους αγώνες και μετάλλια σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Βάσει τίτλων, ο Μερξ είναι ο κορυφαίος ποδηλάτης στην Ιστορία, αλλά στα 26 του ο Πογκάτσαρ δείχνει ικανός να τον απειλήσει, έστω και αν έχει «μόνο» πέντε μεγάλους Γύρους στο παλμαρέ του, τέσσερις Γαλλίας και έναν Ιταλίας.
Ο ίδιος ο «κανίβαλος», άλλωστε, θεωρεί ότι αυτός έχει όλα τα φόντα για να τον διαδεχθεί, γι’ αυτό και τον βάφτισε χαϊδευτικά κανιβαλάκι, αφού έχουν και παρόμοιο στυλ στο τιμόνι και καθισμένοι στη σέλα
Πριν από λίγες ημέρες, ο «Πόγκι» έκανε μια νέα επίδειξη των ικανοτήτων του, κατακτώντας με εμφατικό τρόπο το Tour, απέχοντας πλέον μόλις ένα από το πάνθεον του συγκεκριμένου αγώνα. Εκτός από τον Μερξ, άλλοι τρεις έχουν κατακτήσει πέντε φορές τον Γύρο της Γαλλίας: Οι Γάλλοι Ζακ Ανκετίλ – Μπερνάρ Ινό και ο Ισπανός Μιγκέλ Ιντουράιν.
Αυτή τη στιγμή, η ανωτερότητα του Πογκάτσαρ σε σχέση με τους άλλους είναι τέτοια που η πορεία του δείχνει να μην έχει ταβάνι και εξαρτάται καθαρά από τα… κέφια του! Ναι, οι ειδικοί του ποδηλάτου θεωρούν ότι η διαδρομή του προς την απόλυτη κορυφή απειλείται μόνο από τον ίδιο και από το αν θα βαρεθεί να τα δίνει όλα για το άθλημα που τον σημάδεψε από μικρό παιδί.
Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό, το Κλάνερ, έγινε ημιεπαγγελματίας στα 16 του, συνδύασε την ποδηλασία με τις σπουδές του στη μηχανολογία και αφοσιώθηκε πλήρως σε αυτήν, αφήνοντας στην άκρη και το ποδόσφαιρο, αφού είχε φτάσει να αγωνιστεί στα φυτώρια της τοπικής Κομέντα.
Με σημείο αναφοράς τον μεγάλο του αδελφό Τίλεν, χρειάστηκε να περιμένει μέχρι να γίνει εννέα ετών για να μπορεί να προπονείται κανονικά, αφού ήταν υπερβολικά μικρός σε μέγεθος για να βρεθεί κατάλληλο ποδήλατο για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει χωρίς πρόβλημα. Κάπως έτσι, άφησε και πίσω το παρατσούκλι «tamau», που σημαίνει «μικρός» στα σλοβενικά, το οποίο τον ακολουθούσε στα πρώτα του χρόνια.
Πιτσιρικάς περνούσε ώρες μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας σπουδαίους ποδηλάτες όπως ο Αλμπέρτο Κονταδόρ (το παιδικό του ίνδαλμα) και ο Αντι Σλεκ για να προσπαθήσει στη συνέχεια να τους μιμηθεί. Θεωρεί ότι δεν θα μπορούσε να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να καβαλήσει ποδήλατο (κάθε χρόνο καλύπτει στο πετάλι περί τα 30.000 χιλιόμετρα!) και το μότο ζωής του, το οποίο κοσμεί και ρούχα της δικής του φίρμας, είναι: «Ποτέ μη σταματάς να προσπαθείς και ποτέ μην τα παρατάς».
Ο ίδιος δεν το κάνει σε κανέναν αγώνα και επιβραβεύεται με αυτό, όχι μόνο με τις νίκες και τους τίτλους, αλλά και με τις χορηγίες και τα επαγγελματικά συμβόλαια, τα οποία του αποφέρουν περί τα οκτώ εκατ. ευρώ τον χρόνο, ένα πολύ σημαντικό ποσό με βάση τη δημοτικότητα και τον αντίκτυπο του αθλήματος.
«Εφτασα να τελειώσω μεγάλους σε διάρκεια αγώνες με διαλυμένο το στομάχι», εξηγεί ο κορυφαίος σύγχρονος ποδηλάτης, ο οποίος διόρθωσε και αυτό το ζήτημα, αφού πλέον ελέγχει πολύ πιο αποτελεσματικά τα επίπεδα γλυκόζης και φρουκτόζης.
Δεν του αρέσουν οι ατομικοί αγώνες, νιώθει (και είναι) ομαδικός παίκτης και μετά από κάθε νίκη σε τέτοιους Γύρους φροντίζει να ευχαριστεί τους συναθλητές του για τη βοήθειά τους. Στον θρόνο της παγκόσμιας ποδηλασίας, όμως, θα καθίσει μόνος του. Με την άδεια της… διάθεσής του, και του Εντι Μερξ, βεβαίως…
