Λίγα πράγματα μπορούν να τρομάξουν ένα παιδί που γεννήθηκε εν μέσω πολέμου. Ακόμη κι αν συχνά είναι αποτέλεσμα ατυχίας ή δικών του λανθασμένων αποφάσεων. Για τον Βασίλιε Μίτσιτς, η μπάλα του μπάσκετ δεν ήταν απλώς διαφυγή, όπως για τα περισσότερα παιδιά στη Σερβία. Ηταν εξαρχής ζωτική ρουτίνα, ουσιαστικά ένας τρόπος ζωής και, λόγω του ανταγωνιστικού χαρακτήρα του, υπενθύμιση αποδοχής. Ο μικρός «Βάσα» τα σκεφτόταν όλα αυτά κάθε βράδυ που έπεφτε για ύπνο. Οταν έμπαινε στο παρκέ, ωστόσο, τα ξεχνούσε. Εκεί είχε μόνο σημασία η σύνδεσή του με την «πορτοκαλί θεά».
Του αρκούσε να την αγγίζει, να τη χαϊδεύει και όπως εύστοχα έχει πει ο Παναγιώτης Γιαννάκης, να την αγκαλιάζει «γιατί έτσι θα σε ταξιδέψει παντού». Εκείνη τον έκανε να ωριμάσει γρήγορα, να του διατηρήσει άσβεστη εκείνη την παιδική αθωότητα που τον κράτησε όρθιο στους τραυματισμούς, στις δυσκολίες, στον θάνατο της μητέρας του, στον παραγκωνισμό στο ΝΒΑ.
Ο Σέρβος γκαρντ, ο οποίος την Τετάρτη (16/7) συμφώνησε να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με τη Χάποελ Τελ Αβίβ του κόουτς Δημήτρη Ιτούδη, έβαλε τέλος στη φημολογία εβδομάδων, η οποία τον είχε μεταξύ Ολυμπιακού, Ρεάλ Μαδρίτης, Φενερμπαχτσέ και Ερυθρού Αστέρα.
Οπως έβαζε τέλος και στις «ταμπέλες» που συνόδευσαν την πορεία του από τα αζήτητα έως τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης και το βραβείο του MVP με τη φανέλα της Εφές.
No more rumors 🗞️ pic.twitter.com/8S023XUN8K
— Hapoel Tel Aviv BC (@HapoelTLVBC) July 16, 2025
Η αρχή, οι αναποδιές και η πρόκληση
Ο Βασίλιε Μίτσιτς γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1994 στο Κράλιεβο, μία πόλη 68.000 κατοίκων στην κεντρική Σερβία. Οι «αναθυμιάσεις» του πολέμου δεν τον απέτρεψαν από το να βγει από το σπίτι και να παίξει. Στα οκτώ του βρέθηκε στα τμήματα υποδομής της ΟΚΚ Βελιγραδίου και το 2006 πήρε μεταγραφή στις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα, πριν φορέσει τη φανέλα της Ζελέζνικ από το 2007 ώς το 2010. Τότε συμφώνησε με τη Μέγκα Βιζούρα του «σεσημασμένου» ατζέντη Μίσκο Ραζνάτοβιτς και στα 16 του πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία της Σερβίας, με μ.ό. 8,5 πόντων και 2,8 ασίστ. Τον Νοέμβριο του 2011, ενώ είχε «εκτοξευθεί» στους 15,9 πόντους και τις 5,1 ασίστ, διέλυσε τον πρόσθιο χιαστό του και τον Απρίλιο του 2014 έσπασε το χέρι του.
Οι ατυχίες δεν σταμάτησαν. Το 2014 υπέγραψε στην Μπάγερν Μονάχου, όμως σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό τραυματίστηκε σοβαρά στον αγκώνα. Οι Βαυαροί τον παραχώρησαν με τη μορφή δανεισμού στον Ερυθρό Αστέρα, όπου η «αδιάφορη» (μ.ό. 5,5π.-3,6ασ.) σεζόν έκανε και τις δύο ομάδες να τον παραβλέψουν. Σε ηλικία 22 ετών, βρέθηκε σε ένα καθοριστικό σταυροδρόμι για την καριέρα του. Η σεζόν 2016-17 στην τουρκική Τόφας ήταν μία εξαιρετική υπενθύμιση του ταλέντου του και έναν χρόνο αργότερα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους τον πήρε στη Ζαλγκίρις Κάουνας. Κατέγραψε μ.ό. 7,7 πόντους και 4,2 ασίστ, οδήγησε με τον «Σάρας» τους «πράσινους» στο Final Four (αποκλείοντας τον Ολυμπιακό στους «8» και χάνοντας από τη Φενερμπαχτσέ στον ημιτελικό) και παραδέχθηκε πως «ο Σαρούνας με “σμίλεψε” και διαμόρφωσε από την αρχή την καριέρα μου».
Αν και είχε διετές συμβόλαιο στη Ζαλγκίρις, δεν μπορούσε να πει όχι στην πρόκληση της Εφές και στις ελευθερίες που του πρόσφερε ο Εργκίν Αταμάν.
Ο «βασιλιάς» δεν ήταν «τελειωμένος» και όλα για τη μητέρα του
Τη σεζόν 2018-2019 πέτυχε ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα με 12,1π. ανά αγώνα και μπορεί το 2020 ο Covid-19 και η ματαίωση της χρονιάς να σταμάτησαν την καταπληκτική (ρεκόρ 24-4) πορεία της Εφές, όμως η επόμενη διετία ήταν η ρεβάνς του. Τον Μάιο του 2021 οδήγησε με τον Σέιν Λάρκιν την Εφές στον «θρόνο» της Ευρωλίγκας απέναντι στην Μπαρτσελόνα του «Σάρας», σε μία ανεπανάληπτη σεζόν στην οποία ο Μίτσιτς αναδείχθηκε MVP της κανονικής περιόδου και πολυτιμότερος παίκτης του Final Four.
Κάτι που στο παρελθόν έχουν πετύχει μόνο οι Δημήτρης Διαμαντίδης (Παναθηναϊκός-2011), Βασίλης Σπανούλης (Ολυμπιακός-2013), Νάντο Ντε Κολό (ΤΣΣΚΑ Μόσχας-2016) και Λούκα Ντόντσιτς (Ρεάλ Μαδρίτης-2018).
Με τα «παράσημα» του ομαδικού και προσωπικού θριάμβου του σκέφτηκε αρχικά τη μητέρα του, την οποία έχασε πριν από δύο χρόνια. Χαμογέλασε, δίχως να θελήσει να «σπαταλήσει» δάκρυα χαράς ή μελαγχολίας. Αποφάσισε να αρχίσει το τραγούδι στη μητρική του γλώσσα. Και εκτός της αφιέρωσης στη μαμά του, ξεστόμισε ατάκες σαν από σελίδες βιβλίου ή από σενάριο ταινίας: «Ηξερα πως είχα κάτι μέσα μου. Η ιστορία μου είναι ένα παράδειγμα πως πολλά στη ζωή είναι πιθανά. Αν πέσεις, πρέπει να σηκωθείς».
Θυμήθηκε τον πρώτο τραυματισμό του, στα 17 του, που «ήταν ένα σοκ. Κυρίως ένα ψυχολογικό σοκ. Ηταν σαν όλα να έσβησαν σε μία μέρα». Δεν ξέχασε τις στιγμές που όλοι είχαν ξεχάσει ποιος προοριζόταν να γίνει, που «κανένας δεν μου τηλεφωνούσε και πήγα να χάσω το μυαλό μου. Εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να ξεπεράσεις κάθε φόβο σου. Για μένα, ένας από αυτούς ήταν να μείνω απλώς ένα ταλέντο που ποτέ δεν αξιοποίησε τις προοπτικές του».
Το ΝΒΑ και το προσπέρασμα του Ναν
Ο Μίτσιτς είχε γίνει επιλογή στο Νο52 του ντραφτ του ΝΒΑ από τη Φιλαδέλφεια, το 2014. Το 2020 τα δικαιώματά του είχαν παραχωρηθεί στην Οκλαχόμα Σίτι και το 2023, ενώ είχε ήδη πετύχει με την Εφές το repeat στην Ευρωλίγκα το 2022, έκανε το βήμα για τις ΗΠΑ. Επιλογή που ουσιαστικά τον άφησε στο περιθώριο για δύο χρόνια. Είχε μόλις 3,3π. και 2,5ασ. σε 12΄ με την OKC, έγινε ανταλλαγή στη Σάρλοτ, (μ.ό. 10,8π. σε 27,2΄, σε αδιάφορα ματς) και τη σεζόν που πέρασε οι Χόρνετς τον έστειλαν στο Φίνιξ (άποντος σε πέντε ματς και 4,2΄). Το φετινό καλοκαίρι βρέθηκε με trade στο Μιλγουόκι, που τον αποδέσμευσε, αφού ο 31 ετών Σέρβος είχε αποφασίσει να γυρίσει στην Ευρωλίγκα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το τριετές συμβόλαιό του με τη Χάποελ Τελ Αβίβ θα είναι αξίας 14 εκατ. ευρώ, κάτι που τον καθιστά τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην Ευρώπη, ξεπερνώντας τα 13,5 εκατ. για το ίδιο διάστημα του Κέντρικ Ναν με τον Παναθηναϊκό.
View this post on Instagram
Το αβέβαιο ταξίδι του Βασίλιε Μίτσιτς στην αρχή της πορείας του τον οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης. Η ίδια αβεβαιότητα στο ΝΒΑ τον έκανε να θέλει μία ακόμη προσωπική ρεβάνς.
