Η αγωνιστική ταυτότητά του ήταν πάντα εκεί, στο χορτάρι. Ολίγον αθόρυβη, όπως η ιδιοσυγκρασία του. Ο Φαμπιάν Ρουίθ είχε διαρκώς μία, τρόπον τινά, ελεγχόμενη αυτοπεποίθηση. Αυτό που πραγματικά αναζητούσε δεν ήταν μία ευκαιρία. Είχε μπόλικες από δαύτες. Δεν κυνηγούσε ματαιόδοξα ή αλαζονικά την αναγνώριση. Εκείνο που (δεν) ήθελε ήταν «δεχθούν» το όνομά του. «Αν δεν τον έλεγαν Φαμπιάν, θα μιλούσατε περισσότερο για εκείνον», είχε ξεστομίσει στο περσινό Euro ο ομοσπονδιακός προπονητής της Ισπανίας, Λουίς ντε λα Φουέντε για τον μέσο της Παρί Σ.Ζ., ο οποίος οδήγησε τους «Ρόχας» στον τίτλο και συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία 11άδα του τουρνουά.
Oταν ρώτησαν τον ίδιο τον 29χρονο μέσο για το θέμα, απάντησε όπως αναμενόταν: «Δεν θα ήθελα να με λένε Φαμπίνιο, Φαμπιάνο ή Φαμπιάνσκι. Είμαι ο Φαμπιάν. Αυτό είναι το όνομά μου. Είμαι περήφανος για το όνομά μου και για το ότι είμαι Ισπανός».
Στην πατρίδα του φαίνεται πως αυτή τη συζήτηση είναι συνηθισμένη. Πριν από έναν χρόνο και κάτι, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας της Μπαρτσελόνα, Αντόνι Θουμπιθαρέτα, τόνισε ότι «αν ο Πέδρι λεγόταν Πεδρίνιο, θα είχε κοστίσει 50 εκατομμύρια ευρώ». Aλλη μία επιβεβαίωση της νοοτροπίας πως οι Ισπανοί παίκτες δεν χαίρουν πλήρους εκτίμησης στη χώρα τους, σε σύγκριση με ξένους ποδοσφαιριστές.
Ο Φαμπιάν Ρουίθ δεν είχε ποτέ τέτοιες έγνοιες.
View this post on Instagram
Η νέα υπενθύμιση και το «mea culpa» του Λουίς Ενρίκε
Ο Ρουίθ πέτυχε το βράδυ της Τετάρτης (9/7) δύο γκολ στο εντυπωσιακό 4-0 της Παρί επί της Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, που έστειλε την πρωταθλήτρια Ευρώπης στον τελικό της 13ης Ιουλίου με την Τσέλσι. Η ονειρική σεζόν του συνεχίζεται. Πρωταθλητής Ευρώπης με Ισπανία και Παρί, βασικός πια και στις δύο ομάδες, έχει αφήσει πίσω του τις «635 μέρες στη σκιά». Oσες και η απουσία του από την Εθνική ομάδα.
Αν και μέλος των «Ρόχας» στο Euro το 2021, ο τότε ομοσπονδιακός κόουτς, Λουίς Ενρίκε, παρότι ήταν εκείνος που τον έβαλε να παίξει με το εθνόσημο, τον άφησε εκτός του Μουντιάλ 2022 και το μετάνιωσε. Ο νυν προπονητής του στο Παρίσι δεν το έχει ξεχάσει και τόνισε μέσα στην περασμένη σεζόν ότι «ήταν διεθνής μαζί μου. Eπαιξε στο Euro 2021, αλλά δεν τον πήρα στο Μουντιάλ και νομίζω ότι έκανα λάθος. Τότε, πίστευα ότι δεν έπρεπε να τον πάρω, αλλά τώρα μπορώ να το πω. Eκανα λάθος, έπρεπε να είναι εκεί».
Το κλάμα στο Παρίσι και η επανόρθωση του Ενρίκε
Ο Φαμπιάν Ρουίθ γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1996 στο Λος Παλάσιος Βιγιαφράνκα, μία επαρχία της Σεβίλλης και άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική Μπέτις.
No es ninguna locura decir que este niño de Los Palacios es merecedor del balón de oro.
Don Fabián Ruiz. pic.twitter.com/X7jLaGsDSG
— El Mago de las Botas Blancas (@ElMagoBotas_) July 9, 2025
Το 2014, στα 18 του, αγωνίστηκε στην πρώτη ομάδα και έμεινε εκεί ώς το 2018, με μία μικρή παρένθεση την προηγούμενη σεζόν, όταν έπαιξε για λίγο ως δανεικός στην Ελτσε. Το 2018 ο τότε προπονητής της Νάπολι, Κάρλο Αντσελότι, εισηγήθηκε την απόκτησή του, αντί 30 εκατ. ευρώ, και με τους «παρτενοπέι» κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας το 2020.
Τα δείγματα στην Ιταλία ήταν πολύ καλά και το «αθόρυβο» παιχνίδι του φάνηκε να ταιριάζει και είναι απαραίτητο στη «λαμπερή» αλλά όχι ουσιώδη –τουλάχιστον στο Champions League– Παρί των Μέσι, Νεϊμάρ και Εμπαπέ. Η μόνιμη πρωταθλήτρια Γαλλίας τον απέκτησε αντί 22,5 εκατ. ευρώ το καλοκαίρι του 2022, όμως η πρώτη χρονιά του (και τελευταία των Μέσι και Νεϊμάρ) ήταν σχεδόν «μαρτύριο».
Το καλοκαίρι του 2023, έπειτα από μόλις τρία γκολ και τρεις ασίστ σε 37 αγώνες, ο Ρουίθ δεν έκρυψε σε συνέντευξή του στην εκπομπή Universo Valdano του δικτύου Movistar+ ότι «δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ, ειδικά με το κλίμα. Εφτανα στο σημείο να γυρίζω σπίτι μετά την προπόνηση και να κλαίω. Δεν ήμουν χαρούμενος και, μερικές φορές, έλεγα ότι δεν ήθελα να συνεχίσω να προπονούμαι».
Ο Λουίς Ενρίκε, ο άνθρωπος που τον είχε «κόψει» από το Μουντιάλ του 2022, εμφανίστηκε την ίδια εποχή στο Παρίσι, ωστόσο η ιστορία θα ήταν πλέον διαφορετική. Ο Ισπανός προπονητής καθιέρωσε τον συμπατριώτη του στη μεσαία γραμμή πλάι στους Βιτίνια και Ζοάο Νέβες και πλέον ο Ρουίθ λέει ότι «ο Λουίς Ενρίκε είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος, δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Νομίζω ότι, στο τέλος, καταλήγουμε να το εκτιμούμε αυτό. Πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, γιατί δεν χαρίζεται σε κανέναν».
What a performance from Fabián Ruiz. 👏
As well as scoring twice against Real Madrid, the Spaniard won 100% of his duels (3/3), hit the target with 100% of his shots (3/3) and won both of his tackles.
His game by numbers:
85 touches
71/76 passes completed
8 accurate long… pic.twitter.com/aldLKl1TuK— Squawka (@Squawka) July 9, 2025
Το (δύσκολο) όνειρο της Γιουνάιτεντ και τα τελετουργικά του
Στις αρχές Ιουλίου, έγινε γνωστό ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξετάζει το ενδεχόμενο της προσθήκης του Φαμπιάν Ρουίθ, ωστόσο αυτό μοιάζει με μεγάλη και σχεδόν απλησίαστη επιδίωξη. Ο Ισπανός μέσος δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει αυτή τη στιγμή την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της Ευρώπης για έναν σπουδαίο μεν σύλλογο, ο οποίος όμως είναι σε διαδικασία «(επανα)χτισίματος».
EXCLU FM 🚨Manchester United fonce sur Fabián Ruiz ! 🇪🇸😳
Le milieu du PSG, auteur d’une grosse saison, est dans le viseur des Red Devils. Manchester United veut frapper fort, mais Paris ne compte pas le lâcher aussi facilement… 🔥 pic.twitter.com/QMrqUx5o6f
— Foot Mercato (@footmercato) July 1, 2025
Ο «αθόρυβος» σταρ της Παρί φαίνεται ότι θα συνεχίσει εκεί και τόσο στη γαλλική πρωτεύουσα όσο και στους αγώνες της Εθνικής Ισπανίας θα συνεχίσει και τις «τελετουργίες» του πριν από κάθε ματς. Οπως έχει αποκαλύψει στην επίσημη ιστοσελίδα της ισπανικής ομοσπονδίας, «στον αριστερό καρπό μου, φοράω ένα βραχιόλι San Benito Abad, ενός αγίου από το Castiblanco, μια πόλη στη Σεβίλλη. Είναι μια παράδοση από τη γιαγιά μου και μετά από τη μητέρα μου. Το κουβαλάω πάντα μαζί μου και μου το έδωσε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός».
Μόλις κρύψει το βραχιόλι κάτω από ένα περικάρπιο ή μία ταινία, επικεντρώνεται στις επικαλαμίδες του τις οποίες φιλάει πέντε φορές, καθώς «στην αριστερή έχω μια φωτογραφία της οικογένειάς μου. Στη δεξιά έχω μια φωτογραφία της μικρής μου ξαδέρφης, η οποία γεννήθηκε πρόωρα στους πέντε μήνες, και βλέποντάς τη μου δίνει πολλή δύναμη». Οι συνήθειές του φτάνουν ώς το ντύσιμο, αφού «πριν φορέσω τη φανέλα, τη βάζω στο πρόσωπό μου. Φαντάζομαι πώς θα είναι το παιχνίδι και απαγγέλλω τρία “Πάτερ Ημών”. Το κάνω από τότε που άρχισα να παίζω. Μου φέρνει τύχη και έχω πίστη σε αυτό». Στο τέλος, μπαίνει στο γήπεδο πάντα με ένα μπουκάλι νερό, επειδή «πάντα μου έλεγαν να πίνω πολύ πριν από τον αγώνα, γιατί οι μύες της γάμπας μου πονούσαν. Μπαίνω στο γήπεδο με το αριστερό μου πόδι, κάνω τον σταυρό μου και κοιτάζω ψηλά την οικογένεια που έχω εκεί πάνω, η οποία πάντα με βοηθάει».
