Είχε πιάσει τον ουρανό με τα χέρια, αφού για μια διετία φόρεσε την πιο βαριά φανέλα του κόσμου, αυτή της Ρεάλ Μαδρίτης. Εγινε ο πρώτος (και μοναδικός μέχρι σήμερα) Σλοβάκος ποδοσφαιριστής που έπαιξε στη «βασίλισσα», έστω και αν δεν κατάφερε να λάμψει όσο πραγματικά μπορούσε.
Στη δεύτερη και τελευταία σεζόν του εξοστρακίστηκε από την ενδεκάδα ύστερα από απόφαση του προπονητή Χόρχε Βαλντάνο, ο οποίος προτίμησε να ποντάρει σε έναν 17χρονο πολλά υποσχόμενο ποδοσφαιριστή. Ο λόγος για τον (μετέπειτα θρύλο) Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο.
Παρότι έφυγε απογοητευμένος από τη Μαδρίτη, δεν το κούνησε από την Ισπανία. Ερωτεύτηκε τη χώρα, δεν την αποχωρίστηκε ούτε την επόμενη πενταετία, αγωνιζόμενος στην Οβιέδο, όπου λατρεύτηκε από τον κόσμο.
Στα 28 του χρόνια, ο Πέτερ Ντουμπόφσκι είχε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μπροστά του. Είχε μια ολόκληρη ζωή μπροστά του. Τέτοιες μέρες το 2000, όμως, βρήκε τραγικό θάνατο στο νησί Κο Σαμούι της Ταϊλάνδης, όπου έκανε διακοπές με τη μνηστή του, στην οποία επρόκειτο να ζητήσει να παντρευτούν, αφού είχε μαζί του ένα δαχτυλίδι.
Ενώ έβγαζε φωτογραφίες ενός καταρράκτη, γλίστρησε και χτύπησε το κεφάλι του σε έναν βράχο. Χρειάστηκε να ζητήσουν ελικόπτερο για τη διάσωσή του, αλλά όταν έφτασε ήταν πλέον αργά. Είχε πεθάνει από εσωτερική αιμορραγία.
Εκείνη η τραγωδία έμοιαζε προάγγελος για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει για την Οβιέδο. Εκείνη τη σεζόν και μετά από 13 αδιάλειπτης παρουσίας στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου, η ομάδα της Αστούριας υποβιβάστηκε και δεν σήκωσε κεφάλι πάνω από δύο δεκαετίες.
Εφτασε να παίζει στην τέταρτη κατηγορία και, τον Νοέμβριο του 2012, στα όρια της διάλυσης. Επρεπε να μαζέψει 1,9 εκατ. ευρώ σε δύο εβδομάδες για να μην εξαφανιστεί, και τα κατάφερε χάρη στην αγορά μετοχών από φιλάθλους από 60 διαφορετικές χώρες, αλλά και τα έσοδα που έλαβε ο σύλλογος ως τροφεία για τις μεταγραφές δύο δικών του παιδιών, των Χουάν Μάτα και Σάντι Καθόρλα, σε Τσέλσι και Αρσεναλ αντίστοιχα.
Η άμεση κινητοποίηση αλλά και η μετέπειτα εμπλοκή στα διοικητικά ενός εκ των πιο πλούσιων ανθρώπων στον κόσμο, του Μεξικανού επιχειρηματία Κάρλος Σλιμ, έβγαλαν την Οβιέδο από τον πάτο. Και, με πολλή και σκληρή δουλειά, την έφεραν και πάλι στα «σαλόνια» του ισπανικού ποδοσφαίρου πριν από λίγες ημέρες, με σημεία αναφοράς τον Βέλικο Παούνοβιτς και τον Σάντι Καθόρλα.
Ο Σέρβος προπονητής ανέλαβε την ομάδα δέκα αγωνιστικές πριν από το φινάλε της κανονικής περιόδου και την οδήγησε μέχρι τον τελικό των πλέι οφ, ξεπληρώνοντας ένα γραμμάτιο που ο ίδιος ένιωθε ότι χρωστούσε, αφού ήταν ποδοσφαιριστής της ομάδας τη σεζόν που υποβιβάστηκε.
«Αυτή η επιτυχία ανήκει και στον Πέταρ Ντουμπόφσκι και στον Ράντομιρ Αντιτς, οι οποίοι δεν είναι μαζί μας, αλλά που σίγουρα από την άλλη πλευρά ήταν ένας ακόμα φίλαθλος σε αυτή την προσπάθεια», είπε συγκινημένος ο Παούνοβιτς, ενθυμούμενος τον αδικοχαμένο συμπαίκτη του, αλλά και τον Σέρβο προπονητή του, ο οποίος χρεώθηκε τον υποβιβασμό και έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 2020, σε ηλικία 71 ετών.
Ο Καθόρλα, ο οποίος μέχρι και πριν από μια διετία δεν είχε παίξει ποτέ με την πρώτη ομάδα της Οβιέδο, αφού δόθηκε στη Βιγιαρεάλ λόγω οικονομικών προβλημάτων προτού κλείσει τα 18 του χρόνια, δεν ξέχασε ποτέ την ομάδα της γενέτειράς του.
Και αφού τη βοήθησε με τα χρήματα που έπαιρνε από τις διάφορες μεταγραφές του, επέστρεψε το καλοκαίρι του 2023 για να κλείσει την καριέρα του και, ει δυνατόν, να την οδηγήσει στη La Liga, εκεί όπου ένιωθε ότι δικαιωματικά ανήκει.
Υπέγραψε με τον μικρό επιτρεπόμενο μισθό, τον οποίο μοιράζει σε υπαλλήλους του συλλόγου, ενώ απαίτησε το 10% από τις πωλήσεις της φανέλας του να επενδύονται στα τμήματα υποδομής από τα οποία προήλθε. Σε λίγες εβδομάδες μετά τη μεταγραφή του, ο σύλλογος είχε πουλήσει δύο χιλιάδες φανέλες του!
Δεν έμεινε, όμως, «μόνο» εκεί. Μετά από μια πρώτη, δύσκολη σεζόν με λίγες συμμετοχές και ελάχιστη επιδραστικότητα, στα σαράντα του ο «Μάγος», όπως είναι το παρατσούκλι του βραχύσωμου (1.68) μέσου, φώναξε βροντερό «παρών» στα πλέι οφ ανόδου.
Σκόραρε με φάουλ στα ημιτελικά με την Αλμερία, ενώ στον δεύτερο τελικό κόντρα στη Μιραντές σημείωσε με πέναλτι το γκολ που έδωσε το έναυσμα για την αντεπίθεση και τη νίκη-άνοδο της ομάδας.
«Αυτό είναι το πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας μου» έλεγε παραμονές της συγκεκριμένης αναμέτρησης ένας ποδοσφαιριστής που έπαιξε αμέτρητα παιχνίδια πρώτης γραμμής με Βιγιαρεάλ, Μάλαγα και Αρσεναλ, ενώ κατέκτησε δύο Ευρωπαϊκά Πρωτάθλημα με την κορυφαία εθνική Ισπανίας όλων των εποχών.
Τόσο πολύ ήθελε να πανηγυρίσει την άνοδο με την Οβιέδο, που έσφιγγε συνεχώς τα δόντια για να καταπνίξει τον πόνο που νιώθει το απίστευτα βασανισμένο σώμα του, το οποίο έχει υποβληθεί συνολικά σε έντεκα (!) χειρουργικές επεμβάσεις.
Οκτώ εξ αυτών αφορούσαν τον δεξιό του αστράγαλο, στον οποίο αρχικά τραυματίστηκε σοβαρά και στη συνέχεια οι γιατροί ανακάλυψαν ένα βακτήριο που του έτρωγε το κόκαλο (!) και οκτώ εκατοστά από τον αχίλλειο τένοντα, θέτοντας σε ξεκάθαρο κίνδυνο όχι μόνο τη συνέχιση της καριέρας του, αλλά ακόμα και τη σωματική του ακεραιότητα.
«Ο γιατρός μού είχε πει ότι αν κατάφερνα να περπατήσω και πάλι στον κήπο μαζί με τον γιο μου, να νιώσω ευχαριστημένος», ήταν η σοκαριστική αποκάλυψη για την περιπέτειά του, η οποία τον καθήλωσε εκτός γηπέδων για δύο χρόνια και έδειχνε να βάζει πρόωρο και άδοξο τέλος σε μια σπουδαία καριέρα.
Ο μικρός το δέμας αλλά με τεράστια καρδιά και θέληση Σάντι όχι μόνο γύρισε στα γήπεδα, αλλά το έκανε με επιτυχία και, για κερασάκι σε μια αξέχαστη καριέρα, έβαλε την επάνοδο της Οβιέδο στη μεγάλη κατηγορία μετά από 24 ολόκληρα χρόνια.
Στο τρελό πανηγύρι που στήθηκε με τον κόσμο στην πλατεία Αμερικής της πόλης, ο δήμαρχος Αλφρέδο Καντέλι προανήγγειλε ότι η πλατεία θα λάβει το όνομα «Σάντι Καθόρλα» ως ελάχιστος φόρος τιμής στον πιο διεθνή κάτοικο της πόλης, ο οποίος δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα παίξει με την αγαπημένη του ομάδα στη μεγάλη κατηγορία, αφού τον Δεκέμβριο θα γίνει 41 ετών. Τι λέτε, θα το κάνει;
