Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1976, στον ραδιοφωνικό σταθμό «Radio Barcelona» του ομίλου «Cadena SER», ο δημοσιογράφος Τζουακίμ Μαρία Πουγιάλ έγραψε ιστορία με την πρώτη μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα στα καταλανικά, σε μια αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα με τη Λας Πάλμας στο «Καμπ Νόου».
Λιγότερο από έναν χρόνο πριν, είχε πεθάνει σε ηλικία 82 ετών ο Φρανθίσκο Φράνκο, ο Ισπανός δικτάτορας που μισούσε οτιδήποτε καταλανικό και απαγόρευε την δημόσια χρήση της τοπικής γλώσσας των Καταλανών.
Με εκείνη την μετάδοση ο Πουγιάλ έδειξε τον δρόμο στα Μέσα της ιδιαίτερης πατρίδας του και, 50 χρόνια αργότερα, η καταλανική γλώσσα κυριαρχεί στην περιοχή, όπως πρέπει να συμβαίνει δηλαδή, από τη στιγμή που η περιοχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτήν.
Στη μυθική καριέρα του στο μικρόφωνο, ο Πουγιάλ έκανε πάνω από 2.000 μεταδόσεις, η πλειονότητά τους στα καταλανικά, αλλά και περί 500 στα καστιλιάνικα, στα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του, όταν ακόμα ζούσε ο Φράνκο.
Το καλοκαίρι του 2018, o 76χρονος σήμερα Πουγιάλ αποφάσισε να σταματήσει τις μεταδόσεις, αφήνοντας πίσω του μερικές αξέχαστες ατάκες που σημάδεψαν, «έντυσαν» επιτυχίες της Μπαρτσελόνα, τους αγώνες της οποίας μετέδιδε σχεδόν αποκλειστικά.
Η πιο χαρακτηριστική συνδέθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1985, του πρώτου των «μπλαουγκράνα» μετά από έντεκα χρόνια και τη μοναδική La Liga που έκανε δική της η ομάδα με ηγέτη τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ.
Η Μπάρτσα σφράγισε τον τίτλο με νίκη στο «Χοσέ Θορίγια», το γήπεδο της Βαγιαδολίδ, με τον τερματοφύλακα Χαβιέρ Ουρουτικοετσέα να αποκρούει καθοριστικό πέναλτι του σπουδαίου Μάχικο Γκονσάλες δύο λεπτά πριν από το φινάλε, προκαλώντας την έκρηξη του Πουγιάλ και μια φράση που έμεινε στην ιστορία: «Urruti, t’ estimo!». Ητοι, στα καταλανικά, «Ουρούτι, σε αγαπώ!».
Ο «Ουρούτι», όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη χώρα των Βάσκων, έγινε επαγγελματίας στη Ρεάλ Σοσιεδάδ, αλλά βρήκε την «Ιθάκη» του στη Βαρκελώνη, όπου έπαιξε έντεκα χρόνια συνολικά, τέσσερα στην Εσπανιόλ και επτά στην Μπαρτσελόνα.
Η σκληρή μοίρα θέλησε ο πέντε φορές διεθνής τερματοφύλακας να χάσει τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, μόλις στα 49 του χρόνια, σε έναν περιφερειακό δρόμο της καταλανικής πρωτεύουσας, όπου έμενε μόνιμα από τη στιγμή που κρέμασε τα γάντια του.
Ο Ουρούτι, αγαπητός από τους φίλους Εσπανιόλ και Μπαρτσελόνα, πράγμα σπάνιο, υπήρξε μόλις ο δεύτερος και τελευταίος μέχρι τώρα τερματοφύλακας που πήγε απευθείας από τη μια ομάδα της Βαρκελώνης στην άλλη, παρά την (φυσιολογική) κόντρα που έχουν τα «καναρίνια» με τους «μπλαουγκράνα».
Την αρχή είχε κάνει το 1919 ο θρυλικός Ρικάρδο Θαμόρα, ο πρώτος σούπερ σταρ του ισπανικού ποδοσφαίρου, στη μνήμη του οποίου υπάρχει πλατεία στη Βαρκελώνη με το όνομά του. Από το 1959, μάλιστα, το «βραβείο Θαμόρα» δίνεται στον τερματοφύλακα που δέχεται τα λιγότερα γκολ ανά σεζόν στην ισπανική La Liga.
Ο Τζουάν Γκαρθία Πονς, παρά τις αρετές του, δεν θα μπορούσε τη σεζόν που τελείωσε να διεκδικήσει αυτό το βραβείο. Με τις αποκρούσεις του, μερικές από τις οποίες απίθανες, γλίτωσε την Εσπανιόλ από τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία και επιβεβαίωσε, στα 24 του χρόνια, ότι είναι ένας από τους πλέον ανερχόμενους τερματοφύλακες στον κόσμο.
Η Αρσεναλ φλέρταρε έντονα μαζί του την περυσινή σεζόν, η Ρεάλ Μαδρίτης τον είχε στα υπόψη της ως τον ιδανικό διάδοχο για όταν ο (33χρονος σήμερα) Τιμπό Κουρτουά κρεμάσει τα γάντια του, αλλά ο γκολκίπερ από το Σαγιέντ, προάστιο της Βαρκελώνης, θα υπερασπίζεται από εδώ και πέρα την εστία της Μπάρτσα.
Είναι ο τρίτος τερματοφύλακας που πάει από τη μικρότερη ομάδα της Βαρκελώνης στη μεγαλύτερη, μόλις ο 31ος στην ιστορία που κάνει απευθείας αυτή τη διαδρομή στα πάνω από εκατό χρόνια ύπαρξης του ποδοσφαίρου στην Ισπανία και ο πρώτος μετά από 31 χρόνια.
Ο πιο πρόσφατος ήταν ο Ρώσος εξτρέμ Ιγκόρ Κορνέιεφ, ο οποίος το 1994 έφυγε από την Εσπανιόλ για να υπογράψει στην Μπαρτσελόνα, στο τιμόνι της οποίας καθόταν (για λίγους ακόμα μήνες, όπως αποδείχθηκε) ο Κρόιφ, ο οποίος στο ξεκίνημα της θητείας του είχε πάρει «πακέτο» από την άσπονδη συμπολίτισσα τους Ερνέστο Βαλβέρδε (ναι, τον γνωστό) και Μικέλ Σολέρ.
Οι σχέσεις των δύο συλλόγων είναι τεταμένες και δεν θα μπορούσε αυτή την εποχή η μια ομάδα να συμφωνήσει με την άλλη για μια μεταγραφή. Η Μπάρτσα, όμως, αποφάσισε να καλύψει τα 25 εκατ. ευρώ της ρήτρας του Τζουάν Γκαρθία και να κάνει δικό της έναν τερματοφύλακα που υπόσχεται πάρα πολλά.
«Θα είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο για πολλά χρόνια», ήταν η κατηγορηματική πρόβλεψη του μέχρι πρότινος συμπαίκτη και αρχηγού του στην Εσπανιόλ, Σέρτζι Γκόμεθ, ο οποίος δεν πιστεύει αυτά που έχει ζήσει με τον Τζουάν στις προπονήσεις.
«Εχει αρετές που δεν έχω δει ποτέ σε τερματοφύλακες υψηλού επιπέδου. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Εχει ρεφλέξ, θράσος, ποιότητα με τα πόδια, ηγετική προσωπικότητα και ασφάλεια», εξήγησε, επισημαίνοντας ότι «στον Τζουάν τού κάνουν δέκα σουτ και πιάνει τα εννέα, αλλά στις προπονήσεις του σουτάραμε 200 και τα έπιανε όλα»!
Μεγαλωμένος στα τμήματα υποδομής της Εσπανιόλ, όπου έμαθε τα μυστικά της θέσης στο πλευρό του θρυλικού Καμερουνέζου Τόμας Ενκόνο, έγινε τερματοφύλακας γιατί ήθελε να μοιάσει στον μεγαλύτερο αδελφό του, ο οποίος υπήρξε το πρώτο ίνδαλμά του, παρότι έφτασε μόνο μέχρι τις τοπικές κατηγορίες του καταλανικού ποδοσφαίρου.
Στη νίκη-παραμονή επί της Λας Πάλμας την τελευταία αγωνιστική, ο ύψους 1,91 γκολκίπερ φίλησε το έμβλημα στη φανέλα του, δείχνοντας την αγάπη του προς τον σύλλογο που τον ανέδειξε και τον έκανε επαγγελματία.
Για τον λόγο αυτόν η μεταγραφή του στην Μπάρτσα, μέσω της πληρωμής της ρήτρας, κάτι που οι «μπλαουγκράνα» κάνουν πέμπτη φορά στην ιστορία τους (μετά τους Ριβάλντο, Σεϊντού Κεϊτά, Κλεμάν Λανγκλέ και Αντουάν Γκριεζμάν), θεωρήθηκε «προδοσία» από τους φίλους της ομάδας, με αποτέλεσμα η λέξη «Traidor» (σημαίνει «προδότης» στα ισπανικά) να κάνει την εμφάνισή της σε τοίχους σπιτιών της γενέτειράς του.
Ο ίδιος ήταν άψογος όσο υπερασπιζόταν την εστία της Εσπανιόλ και θεωρεί ότι η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη επιλογή για την καριέρα του. Με τη μεταγραφή του γίνεται ο πρώτος Καταλανός τερματοφύλακας των «μπλαουγκράνα» μετά από δώδεκα χρόνια.
Ποιος ήταν ο προηγούμενος; Ο Βίκτορ Βαλδές, παίκτης-κλειδί της κορυφαίας Μπαρτσελόνα όλων των εποχών, αυτής του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος επίσης είχε στα υπόψη τον Τζουάν Γκαρθία για διάδοχο του Εντερσον. Ο τελευταίος, όμως, επέλεξε να μείνει κάτοικος Βαρκελώνης. Κάτι παραπάνω θα ξέρει…
