Το βιογραφικό του Μαριάνο Μπολιατσίνο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιλαμβάνει ομάδες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Ποδοσφαιριστής με σπουδαία τεχνική κατάρτιση, πέρασε πάνω από μια δεκαετία μακριά από τη γενέτειρά του, την Ουρουγουάη, αγωνιζόμενος στην Ισπανία και, κυρίως, στην Ιταλία.
Στη χώρα των προγόνων του, αφού έχει ιταλικές ρίζες, ο Μαριάνο βίωσε τις πιο ξεχωριστές στιγμές της καριέρας και της ζωής του, αφού, πέραν των πεπραγμένων στο γήπεδο, γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του και έγινε πατέρας ενός κοριτσιού που του έδωσε το όνομα Σελέστε, ήτοι Γαλάζια, προς τιμήν του χρώματος της φανέλας της εθνικής Ουρουγουάης και, κυρίως, της Νάπολι, όπου έπαιξε για μια πενταετία.
Βρήκε τους «παρτενοπέι» στην τρίτη κατηγορία, όπου είχαν υποβιβαστεί για οικονομικούς λόγους. Και επειδή στη Serie C οι ποδοσφαιριστές που ξεκινούν έναν αγώνα φορούν βάσει κανονισμού φανέλες με αριθμούς από το «1» έως το «11», ο Μπολιατσίνο είχε την ξεχωριστή αλλά και «βαριά» τιμή να πάρει αυτή με το «10» στην πλάτη, αριθμός που έμεινε για πάντα άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Το καλοκαίρι του 2000 ο Κοράντο Φερλαΐνο, ιδιοκτήτης του ιταλικού συλλόγου για 32 χρόνια και αυτός που έντυσε στα γαλάζια τον Πίμπε ντε Ορο, αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα με το «10» ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Αργεντινό θρύλο που άλλαξε την ιστορία της ομάδας και, κατ’ επέκταση, της πόλης του φτωχού ιταλικού Νότου.
Ο γιος του, Λούκα, βλέποντας το 1998 τη Μίλαν να αποσύρει τη φανέλα με το «6» του Φράνκο Μπαρέζι, πρότεινε στον πατέρα του να κάνει το ίδιο με το «10» του Ντιεγκίτο, το οποίο φορέθηκε για τελευταία φορά στη Νάπολι και κατ’ εξαίρεση από τον Μπολιατσίνο, ο οποίος δεν έκανε μια σπουδαία καριέρα στα γήπεδα, αλλά θα έχει πάντα να λέει ότι φόρεσε «τη φανέλα του Ντιέγκο».
Στις 18 Μαΐου του 2006, στον δεύτερο τελικό του Σούπερ Καπ της Serie C1 με αντίπαλο τη Σπέτσια, η φανέλα με το «10» της Νάπολι έκανε την εμφάνισή της για τελευταία φορά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Εκτοτε, πολλοί αναρωτήθηκαν μήπως ο Λορέντσο Ινσίνιε, Ναπολιτάνος και γέννημα θρέμμα της ομάδας, άξιζε να φορέσει το «10» του Ντιέγκο.
Ο ίδιος, όσο ήταν εν ζωή, δεν έδωσε την… άδεια για να γίνει κάτι τέτοιο. Ποιος ξέρει, όμως, αν ζούσε τώρα, ίσως και να επέτρεπε να δοθεί ο αριθμός του στον πιθανότατα μεγαλύτερο μπαλαδόρο που θα πατήσει το πόδι του στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα» από τότε που έπαιζε εκείνος.
Η συμφωνία με τον Κέβιν Ντε Μπρόινε, περί ου ο λόγος, προκάλεσε παράκρουση στους φίλους της πρωταθλήτριας Ιταλίας, έστω και αν ο Βέλγος θα γιορτάσει τα 34α γενέθλιά του στις 28 του μήνα και έχοντας πίσω του μια καριέρα 17 ετών σε Γκενκ, Τσέλσι, Βέρντερ Βρέμης, Βόλφσμπουργκ και, κυρίως, Μάντσεστερ Σίτι.
Με τη γαλάζια φανέλα των «πολιτών» , ο KDB έσπασε τα κοντέρ, έγινε ο δεύτερος παίκτης σε ασίστ στην Ιστορία της Premier League και κατέκτησε κάθε πιθανό και απίθανο τίτλο με την ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα, η οποία πάντως τον στερήθηκε για μεγάλα διαστήματα τα τελευταία χρόνια λόγω συχνών μυϊκών τραυματισμών.
Με τη γαλάζια φανέλα της Νάπολι και σε ένα πρωτάθλημα με πολύ χαμηλότερο ρυθμό από το αγγλικό όπως η ιταλική Serie A, ο Τεν Τεν φιλοδοξεί να οδηγήσει τους «παρτενοπέι» σε τίτλους και επιτυχίες.
Προς αυτή την κατεύθυνση, απέρριψε πολύ πιο δελεαστικά από οικονομικής πλευράς συμβόλαια σε Σαουδική Αραβία και Ηνωμένες Πολιτείες, αφού ήθελε να παραμείνει στην Ευρώπη και σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Συμφώνησε για συμβόλαιο διάρκειας 2+1 ετών, με πριμ υπογραφής ύψους δέκα εκατ. ευρώ, αφού έχει μείνει ελεύθερος από τη Σίτι, και 5,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Η σύζυγός του εδώ και έντεκα χρόνια, Μισέλ Λακρουά, είχε φροντίσει εβδομάδες πριν, να μεταβεί στη Νάπολη για να βρει το ιδανικό σπίτι για την πενταμελή οικογένεια, αφού το ζευγάρι έχει τρία μικρά παιδιά, τα οποία αφήνουν πίσω το βροχερό Μάντσεστερ για να γνωρίσουν (και να απολαύσουν) τον ήλιο της Μεσογείου.
«Οι δύο θεοί» ήταν η… βαρύγδουπη λεζάντα που επέλεξε η εφημερίδα «Corriere dello Sport» στη φωτογραφία όπου ο πιο πετυχημένος πρόεδρος στην Ιστορία της Νάπολι, ο Αουρέλιο ντε Λαουρέντις, αντάλλασσε χειραψία με τον Ντε Μπρόινε, ο οποίος θα βρει στην ομάδα τον συμπατριώτη, φίλο και συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα του Βελγίου, Ρομελού Λουκάκου.
Και αν ο Φερλαΐνο έχει να επιδείξει την κατάκτηση και ευρωπαϊκού τροπαίου, το Κύπελλο UEFA του 1989, ο Ντε Λαουρέντις κάνει όνειρα για το Champions League, όπου το 2023 η Νάπολι έφτασε μέχρι τα προημιτελικά για να αποκλειστεί στις λεπτομέρειες από τη Μίλαν.
Με οδηγό και αστέρα τον Ντε Μπρόινε, αλλά και τις επιπλέον μεταγραφές που θα κάνει για να ενισχύσει το ρόστερ, το εκκεντρικό αφεντικό των «παρτενοπέι» θεωρεί ότι η ομάδα του Αντόνιο Κόντε μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να… τρελάνει την πόλη σε λίγους μήνες.
Αν τα καταφέρει, δεδομένα θα ανοίξει και πάλι η κουβέντα για το αν η φανέλα με το «10» θα έπρεπε, κατ’ εξαίρεση, να κατέβει από τον βωμό του Ντιέγκο και να παραδοθεί στον Κέβιν. Δεδομένα, άλλωστε, είναι ο ιδανικός για να την τιμήσει όπως της (του) αξίζει…
Οπως, άλλωστε, έχει πει ο Γκουαρδιόλα, ο μοναδικός παίκτης που έχει δει να διαβάζει το παιχνίδι όπως ο Ντε Μπρόινε είναι ο Λιονέλ Μέσι. Ο φυσικός διάδοχος του Ντιεγκίτο στην εθνική ομάδα της Αργεντινής…
