Στην Ιαπωνία η λέξη “itadakimasu” που ακούγεται στο τραπέζι, προηγείται κάθε γεύματος και σημαίνει «ταπεινά λαμβάνω». Είναι μια στιγμή για να εκφράσουν όλη την ευγνωμοσύνη τους προς πάντες όσους συνέβαλαν στο να φτάσει η τροφή στο τραπέζι: από τη γη, μέχρι τους ανθρώπους που καλλιέργησαν, μεταποίησαν, μαγείρεψαν και σέρβιραν το φαγητό.
Είναι η πρώτη λέξη που διαβάζεις στο μενού του Freud Oriental, στο Κεφαλάρι.
Το Freud Oriental έχει διανύσει μια ολόκληρη διαδρομή στην Αθήνα. Από την Ξενοκράτους το 2002, στο ξενοδοχείο Semiramis και τελικά στον χώρο όπου κάποτε φιλοξενούνταν το Golden Phoenix. Στη διαδρομή αυτή το εστιατόριο είχε στο τιμόνι της κουζίνας του τον Reno Dimitris, έναν σεφ που εξελίχθηκε με τα χρόνια και ακόμα κρατάει ζωντανές συνταγές 23 χρόνων, ανανεώνοντάς τις τακτικά με νέες προσθήκες.
Την ατμόσφαιρα εδώ τη φτιάχνει η αυλή, περιτριγυρισμένη από δέντρα που αφήνουν τον ουρανό να γίνει το ταβάνι, το περιβάλλον σε χαλαρώνει. Διακριτικός διάκοσμος, άνετες καρέκλες, προσωπικό που ξέρει πότε να εξηγήσει και πότε να αποσυρθεί διακριτικά. Είναι ένας χώρος που σου επιτρέπει να σταθείς όπως εσύ θες: να έρθεις για ένα ωραίο κοκτέιλ με αξιόλογο τσιμπολόγημα ή να επιλέξεις κάποιο από τα εξαίσια σάκε της λίστας και να γιορτάσεις με παρέα στα μεγάλα άνετα τραπέζια τους. Η δική μου συντροφιά των τεσσάρων ξεκίνησε με σάκε και κοκτέιλ. Η Smokey Rita, μια Margarita με μεσκάλ, ήρθε με τα τέλεια αχνιστά edamame στο πλευρό της. Πολύ δυνατή αρχή.
Η σαλάτα Wafu έφερε στο τραπέζι φρεσκάδα και πληθωρικότητα: βασιλικό καβούρι, γαρίδα, αχιβάδα, αβοκάντο, wakame, sesame dressing, κομμένα όλα σε λωρίδες, ισορροπημένα, τίποτα κραυγαλέο. Από τα ωμά, ξεχώρισα το Carabinero Tartare με αυτή τη γαρίδα συμπυκνωμένης γεύσης, yuzu μουστάρδα και χαβιάρι, ενώ το ωμό μπαρμπούνι με yuzu sauce και τραγανό κρεμμύδι ήταν πολύ φρέσκο και ντελικάτο. Επειτα ήρθε η tempura, μια ωραία εναλλαγή για το στόμα, από το δροσερό στο καυτό, ένα παιχνίδι απολαύσεων. Γαρίδες αεράτες, αλλά και καρότο, κολοκυθάκι, κρεμμύδι σε ένα μεγάλο σχήμα ήρθαν τόσο σωστά τηγανισμένα που ακούγαμε το «κρατς» σε κάθε δάγκωμα, ενώ η γλυκιά ένταση του τηγανισμένου κρεμμυδιού τα απογείωσε. Και ύστερα ήρθε το sushi.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Η Αθήνα είναι μια πόλη όπου μπορείς να βρεις σούσι σχεδόν παντού, μέχρι και στο σούπερ μάρκετ υπάρχει πια, αλλά είναι μετρημένα τα εστιατόρια που θα φας πραγματικά καλό σούσι, δηλαδή ψάρι σωστό, καλοσυντηρημένο και υγιές, σωστά φιλεταρισμένο. Στο Freud Oriental από το σούσι αναδεικνύεται όχι μόνο η δεξιοτεχνία του σεφ στις κοπές αλλά και το ίδιο το ψάρι αποδίδει το μέγιστο της γεύσης του, χωρίς περιττές φιοριτούρες. Sashimi με σωστά κομμένα φιλέτα σολομού και τόνου, ωμές γαριδούλες, nigiri με σφιχτό, εύγευστο και μυρωδάτο ρύζι και οβάλ σχήμα. Τα uramaki (τα ρολά με το ρύζι απέξω) ήταν πληθωρικά, με spicy touches, αλλά και το κλασικό nigiri με χέλι ξεχώρισε. Οφείλω να πω πως μου άρεσε ιδιαίτερα και η παρουσίαση: τόσο προσεγμένο και καλόγουστο, αν μπορεί να ειπωθεί αυτό για σούσι.
Ο μαύρος μπακαλιάρος με den miso ήρθε ψημένος στην εντέλεια, αν και είναι ένα πιάτο που συχνά «κακοποιείται» είτε γίνεται πολύ γλυκερό από τη σάλτσα είτε έρχεται παραψημένο είτε και τα δυο. Με τα ξυλάκια άνοιγα το λευκό του κρέας με ένα χάδι, σαν ροδοπέταλα σε τριαντάφυλλο.
Στο τέλος ήρθε ένα σοκολατένιο brownie με την υπογραφή του Θανάση Σταμούδη, που, όσο και αν δεν ήταν το ιδανικό για να «ξεψαρίσουμε», ήταν η γλυκιά υπερβολή που θες να θυμάσαι.
Freud Oriental, Χαρ. Τρικούπη 96 & Γορτυνίας, Κεφαλάρι, Τ/2106231181
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.
