Στη μουσική ιστορία, όπως τη διαβάζουμε σήμερα πια μέσα από τα βιβλία και τις σελίδες στο διαδίκτυο, το τυχαίο και το απρόβλεπτο παίζουν κρίσιμο ρόλο. Διαβάζουμε τις ειδήσεις παλαιότερων εποχών και σηκώνουμε το φρύδι ή κάνουμε κριτική με αποφάσεις που πάρθηκαν κάποια στιγμή στην ιστορία της ποπ μουσικής.
Το 1962 για παράδειγμα η σπουδαία κατά τα άλλα δισκογραφική εταιρεία Decca απέρριψε τους Beatles θεωρώντας τους ένα συγκρότημα με περιορισμένο ταλέντο και ακόμη πιο περιορισμένο μέλλον στη μουσική. Η ιστορία όχι μόνο δικαίωσε τους Beatles αλλά έγινε και ένα σκληρό μάθημα προς αποφυγήν για όλα τα δισκογραφικά στελέχη. Δεν είναι τυχαίο ότι την αμέσως επόμενη χρονιά με το που έφτασαν στην ίδια δισκογραφική εταιρεία οι Rolling Stones υπέγραψαν αμέσως συμβόλαιο. Το 1968 γράφτηκε σε ένα από τα πιο σοβαρά και έγκυρα και ιστορικά περιοδικά του κόσμου, το Rolling Stone, η κριτική για το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin η οποία ήταν απαξιωτική. Ολοι οι άνθρωποι παίρνουμε ΚΑΙ λάθος αποφάσεις, απλά οι αποφάσεις κάποιων έχουν βαρύτερο τίμημα. Στην ποπ μουσική είναι γνωστές εκατοντάδες ιστορίες τραγουδιών τα οποία γράφτηκαν με σκοπό να προταθούν σε κάποιους συγκεκριμένους τραγουδιστές και συγκροτήματα. Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν ήδη ονόματα και κάποιοι μόλις ξεκινούσαν. Το γεγονός ότι για οποιοδήποτε λόγο αρνήθηκαν άλλαξε τη ροή της προσωπικής τους πορείας αλλά και της μουσικής αφού πήραν άλλοι τα τραγούδια και έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες. Να μερικά από τα πιο διάσημα τραγούδια και ίσως και τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Cry Me A River – Julie London 1955
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το 1953 και σύμφωνα με τον συνθέτη και στιχουργό του, Αρθουρ Χάμιλτον, ο τίτλος του τραγουδιού ήταν μία έκφραση που δεν είχε ακούσει ποτέ. Του φάνηκε, όμως, σαν ένας πιο εκλεπτυσμένος και έξυπνος τρόπος για να πεις σε κάποιον πως σε έχει πληγώσει και σου έχει ραγίσει την καρδιά. Το “Cry Me A River” γράφτηκε αρχικά για να το τραγουδήσει σε μια ταινία του 1955 η Ελα Φιτζέραλντ, στην οποία η Πέγκι Λι υποδύεται μια αλκοολική τραγουδίστρια της τζαζ.
Σύμφωνα με τον Αρθουρ Χάμιλτον, αυτός και η Τζούλι Λόντον ήταν συμμαθητές από το γυμνάσιο και ο σύζυγός της, Τζακ Γουέμπ, ο σκηνοθέτης έψαχνε τραγούδια για αυτήν την ταινία. Η Ελα Φιτζέραλντ αρνήθηκε να συμμετάσχει με τη φωνή της σε αυτήν την ταινία όπως αρνήθηκε και η Πέγκι Κινγκ γιατί οι συνεργάτες της έφεραν αντιρρήσεις για τη χρήση της λέξης «πληβείος» μέσα στο τραγούδι. Τελικά ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από την ηθοποιό και τραγουδίστρια Τζούλι Λόντον το 1995, έχοντας δίπλα της μόνο δύο μουσικούς, τον Μπάρνι Κέσελ στην κιθάρα και τον Ρέι Λέδεργουντ στο ακουστικό μπάσο. Το τραγούδι αυτό αλλά και η συγκεκριμένη εκτέλεση που αναδεικνύει το αίσθημα και την ειλικρίνειά του, είναι σήμερα κλασικά.
Don’t You (Forget About Me) – Simple Minds 1985
Γράφτηκε το 1985 από τον Κιθ Φόρσεϊ και τον κιθαρίστα Στιβ Σιφ για τις ανάγκες της ταινίας “The Breakfast Club” και έγινε το τραγούδι που καθιέρωσε τους Simple Minds στο ευρύ κοινό. Αρχικά το συγκρότημα απέρριψε το τραγούδι με το σκεπτικό ότι θα έπρεπε να γράφει και να ερμηνεύει αποκλειστικά τα δικά του τραγούδια. Ως δεύτερη επιλογή, ο συνθέτης έδωσε ένα ντέμο στον Μπράιαν Φέρι που επίσης δεν το δέχθηκε, γιατί εκείνη την εποχή ηχογραφούσε το “Boys And Girls” και είχε καθυστερήσει πολύ να το ολοκληρώσει. Αργότερα όμως είπε ότι το τραγούδι τού ήρθε σε λάθος στιγμή γιατί ακούγοντάς το κατάλαβε ότι θα γινόταν επιτυχία. Ηταν τελικά η φοβερή και τρομερή Κρίσι Χάιντ, τότε σύζυγος του τραγουδιστή των Simple Minds, Τζιμ Κερ, η οποία τον έπεισε να το ηχογραφήσουν με το συγκρότημα. Oπως θυμόταν αργότερα, του είπε τότε: «Μου αρέσει το τραγούδι, δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα».
Τελικά, το συγκρότημα αποφάσισε να το ηχογραφήσει αφού όμως πρώτα πέρασε μερικές μέρες στο στούντιο με τον συνθέτη του τραγουδιού που τους εντυπωσίασε με το γεγονός ότι είχε δουλέψει στη γερμανική πειραματική μουσική σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Amon Duul II αλλά και με τον Τζόρτζιο Μορόντερ. Το τραγούδι έγινε η πρώτη τους πολύ μεγάλη επιτυχία και το μόνο που έκανε ο Τζιμ Κερ ήταν να προσθέσει το “Hey Hey Hey” στην εισαγωγή και το “la la la la” στο τέλος του τραγουδιού.
Hungry Heart – Bruce Springsteen 1980
Ο Μπρους Σπρινγκστιν είναι ένας καλλιτέχνης που έχει μοιραστεί πολλά τραγούδια του. Το πιο διάσημο απ’ όλα είναι το “Because the Night” που το έδωσε στην Πάτι Σμιθ και ακολουθεί το “Fire” των Pointer Sisters. Σύμφωνα με τον ίδιο, κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του ’70 συνάντησε τον Τζόι Ραμόουν από τους Ramones και εκεί που συζητούσαν μισοαστεία, μισοσοβαρά ο Τζόι του πρότεινε να γράψει ένα τραγούδι για το συγκρότημα. Αργότερα στην εκπομπή του Τζίμι Φάλον ο Μπρους είπε: «Μιλούσαμε με τον Τζόι εκεί στον δρόμο και είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να γράψω και ένα τραγούδι για τους Ramones. Ετσι πήγα σπίτι, έκατσα στο τραπέζι μου και το έγραψα σε τόσο χρόνο όσο μου πήρε για να το τραγουδήσω. Οταν όμως πήγα το “Hungry Heart” στον Τζόι μου είπε καλύτερα να το κρατήσω για κάποιο δικό μου δίσκο». Το τραγούδι αυτό είναι μια από τις διαχρονικές και μεγάλες επιτυχίες του Μπρους.
Call Me – Blondie 1980
Το “Call Me” προοριζόταν αρχικά για τη Στίβι Νικς των Fleetwood Mac και είναι ένα τραγούδι που είχε γράψει ο περίφημος Ιταλός παραγωγός της ντίσκο –και όχι μόνον– Τζόρτζιο Μορόντερ που ήθελε να το συμπεριλάβει στην ταινία “American Gigolo” του 1980. Η Νικς όμως αρνήθηκε καθώς είχε μόλις φτιάξει μια δική της δισκογραφική εταιρεία και ήθελε να τη στηρίξει. Τότε ο Μορόντερ το πρότεινε στην Ντέμπι Χάρι που έγραψε τους στίχους και οι Blondie το μετέτρεψαν σε μια πολύ μεγάλη «προσωπική» επιτυχία.
Το Κόκκινο Φουστάνι – Ελευθερία Αρβανιτάκη 1986
«Θυμάμαι ότι με πήρε ο Νταλάρας τηλέφωνο και μου είπε “ετοιμάζω έναν δίσκο με τον Κουγιουμτζή και υπάρχει ένα τραγούδι που θα ήθελα να το πεις εσύ”», μου λέει η Ελευθερία Αρβανιτάκη όταν τη ρωτάω πώς προέκυψε εκείνη η ηχογράφηση. Συνεχίζει λέγοντας πως «δεν του άρεσε ρυθμολογικά, δεν του ταίριαζε και ήθελε να το πει γυναίκα. Μου το πρότεινε, πήγα στην ηχογράφηση, όπου ήμουν πολύ ψαρωμένη, αλλά με καθοδήγησε ο Γιώργος και νομίζω στην τρίτη ηχογράφηση το είχαμε».
Ο Γιώργος Νταλάρας το 1986 ηχογραφούσε τον δίσκο «Τρελοί και Αγγελοι» με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή ο οποίος επέστρεφε ύστερα από 20 χρόνια αποχής στη δισκογραφία.
Το «Κόκκινο Φουστάνι» έγινε σχεδόν αμέσως η πρώτη καθοριστικά μεγάλη επιτυχία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, το εμβληματικό τραγούδι που την ακολουθούσε παντού και άνοιγε όλες τις πόρτες και σίγουρα μέχρι να ηχογραφήσει το άλμπουμ της «Μένω Εκτός». Ακόμη και σήμερα μαζί με τα «Μένω Εκτός», «Δυνατά» και «Της Καληνύχτας τα Φιλιά» είναι το τραγούδι που την αναγνωρίζουν σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία.
Blender Spotify list
Προηγήθηκαν αρκετές λίστες αφιερωματικού χαρακτήρα και είχα πολύ καιρό να ακούσω, ανάμεσα σε παλιά, και κάποια καινούργια τραγούδια που έχουν ενδιαφέρον. Ακολουθούν μερικά από αυτά που έχω ξεχωρίσει τον τελευταίο μήνα αλλά και μερικά που μου ταιριάζουν με τη διάθεση της εποχής.
