Τέτοια εποχή πριν από δύο χρόνια οι φίλαθλοι της Τζένοα βίωναν ένα 48ωρο ανείπωτης χαράς. Αρχικά, πανηγύρισαν την επιστροφή της ομάδας τους στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Και, δύο 24ωρα αργότερα, πανηγύρισαν (χωρίς εισαγωγικά) τον υποβιβασμό της αιώνιας εχθρού (επίσης χωρίς εισαγωγικά) Σαμπντόρια στη δεύτερη κατηγορία μετά από έντεκα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στη Serie A.
Παρότι μοιράζονται την ίδια πόλη (Γένοβα), αλλά και το ίδιο γήπεδο («Λουίτζι Φεράρις»), το μίσος μεταξύ τους είναι άσβεστο και υπήρξε (προσωρινή) κατάπαυση πυρός τον Αύγουστο του 2018, όταν τους ένωσε το πένθος για τους 43 Γενοβέζους που σκοτώθηκαν εξαιτίας της κατάρρευσης μέρους της γέφυρας Μοράντι, στα δυτικά της πόλης.
Η γέφυρα γκρεμίστηκε ολοσχερώς και κατασκευάστηκε μια νέα, η οποία εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2020. Η πόλη προσπάθησε και κατάφερε, με μεγάλη δυσκολία, είναι η αλήθεια, να κάνει μια νέα αρχή, στη σκιά των αδικοχαμένων ψυχών, η πλειονότητα των οποίων ήταν φίλαθλοι της Σαμπντόρια ή της Τζένοα.
Οι τελευταίοι, το βράδυ της Τρίτης (13/05) βγήκαν στους δρόμους της πόλης και γιόρτασαν μέχρι πρωίας. Οχι για επιτυχία της ομάδας τους, αφού αυτή έχει εξασφαλίσει προ πολλού την παραμονή, βελτιωμένη σημαντικά από τότε που την ανέλαβε ο Πατρίκ Βιεϊρά.
Πανηγύρισαν, με συνθήματα, τραγούδια και καπνογόνα τον ιστορικό υποβιβασμό της Σαμπντόρια στην τρίτη κατηγορία! Την παρθενική κάθοδο της αιώνιας εχθρού στην κόλαση (επίσης χωρίς εισαγωγικά) του ιταλικού ποδοσφαίρου, σε μια οδυνηρή διαδικασία που έμοιαζε με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου που δύσκολα θα βρει σύντομα το Καθαρτήριο, όπως στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη.
Από τη σεζόν, άλλωστε, που υποβιβάστηκε μόλις λίγες ώρες αφότου είχε ανέβει η άσπονδη γειτόνισσά της, η πρωταθλήτρια Ιταλίας του 1991 και δευτεραθλήτρια Ευρώπης του 1992, χάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ στην παράταση, φλέρταρε συνεχώς με τη χρεοκοπία.
Το 2023, μάλιστα, έφτασε την τελευταία ημέρα που είχε δικαίωμα να δηλώσει συμμετοχή στη Serie A για να καταφέρει να σωθεί με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών από τον Μάσιμο Φερέρο στους Αντρέα Ρατριτζάνι και Ματέο Μανφρέντι. Αν δεν το είχε κάνει, θα είχε υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία στα χαρτιά, αλλά στη συνέχεια θα έπρεπε να κηρύξει πτώχευση και να επιδιώξει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της με επανίδρυση του συλλόγου, ξεκινώντας από τη Serie D (τέταρτη κατηγορία).
Εκείνη την εποχή, ακόμα και μέλη της σπουδαίας Σαμπντόρια που κατέκτησε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Κυπελλούχων τρεις δεκαετίες νωρίτερα βγήκαν στους δρόμους με τους φιλάθλους, για να ζητήσουν την αποχώρηση του Φερέρο, ο οποίος κρατούσε «φυλακισμένο» τον σύλλογο στις εμμονές του.
Φέτος, ο Αλμπέρικο Εβάνι και ο άμεσος συνεργάτης του, Ατίλιο Λομπάρντο, στελέχη εκείνης της μεγάλης ομάδας με ηγέτες τους «Διόσκουρους» Τζιανλούκα Βιάλι (αιωνία του η μνήμη) και Ρομπέρτο Μαντσίνι, δέχθηκαν να αναλάβουν τα ηνία της ομάδας, αφού είχαν προηγηθεί άλλοι τρεις διαφορετικοί προπονητές και 38 διαφορετικοί παίκτες, εκ των οποίων πέντε (!) τερματοφύλακες.
Οι ένδοξοι παλαίμαχοι σουλούπωσαν την ομάδα και ο πιστός φίλαθλος κόσμος της πίστεψε ότι θα μπορούσε να αποφύγει τον οδυνηρό, ιστορικό αποκλεισμό. Την τελευταία αγωνιστική, στην έδρα της Γιούβε, Στάμπια, η Σαμπ κρατούσε την τύχη στα χέρια της, αλλά σπατάλησε μεγάλες ευκαιρίες, έμεινε στο 0-0 και γεύεται για πρώτη φορά το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού στην τρίτη κατηγορία.
Ο Αντρέα Πίρλο, τεράστιος ποδοσφαιριστής στα νιάτα του αλλά όχι τόσο πετυχημένος προπονητής στη συνέχεια, άντεξε μόλις έξι παιχνίδια στον πάγκο και αφού είχε προλάβει να χρησιμοποιήσει τρεις διαφορετικούς τερματοφύλακες. Ο άλλοτε εγκέφαλος των Μίλαν, Γιουβέντους και εθνικής Ιταλίας απολύθηκε προτού καν φύγει ο Αύγουστος, με τον Αντρέα Σοτίλ να τον διαδέχεται.
Ενα «μαύρο» σερί 14 αγώνων χωρίς νίκη (οκτώ ισοπαλίες – έξι ήττες) προμήνυε τι επρόκειτο να ακολουθήσει, παρά τις μεταγραφές που (υποτίθεται πως) θα έδιναν στην ομάδα την απαραίτητη ώθηση για να βγει από τον πάτο της βαθμολογίας. Και προσοχή, μιλάμε για τη δεύτερη ομάδα σε υψηλότερους μισθούς στην κατηγορία, περί τα είκοσι εκατ. ευρώ. Ποια είναι πρώτη; Η Σασουόλο, η οποία εξασφάλισε διά περιπάτου την επάνοδό της στη Serie A.
Αρχές Δεκεμβρίου ο Σοτίλ είδε την πόρτα εξόδου και ο διάδοχός του, Λεονάρντο Σέμπλιτσι, χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν δύο μήνες για να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο, πολιορκεί το προπονητικό κέντρο, από το οποίο οι παίκτες θα χρειαστούν δύο φορές αστυνομική συνοδεία για να βγουν ασφαλείς.
Τον Απρίλιο, η ομάδα θα κάνει μίνι προετοιμασία-εγκλεισμό σε άγνωστη τοποθεσία ώστε να μην πλησιάσουν οπαδοί, αλλά η εικόνα παραμένει το ίδιο απογοητευτική. Τον Απρίλιο, ο Εβάνι διαδέχεται τον Σέμπλιτσι, με πρώτο βοηθό τον Λομπάρντο και συνεργάτη τον επίσης ένδοξο παλαίμαχο Τζιοβάνι Ινβερνίτσι.
Μέλος του τεχνικού τιμ και ο Αντρέα Μαντσίνι, γιος του Ρομπέρτο, ο οποίος δέχεται να αναλάβει ρόλο εσωτερικού συμβούλου. Ολοι ενωμένοι μήπως καταφέρουν να σώσουν τη μεγάλη τους αγάπη. Η Σαμπ νικάει στο πρώτο παιχνίδι με τον Εβάνι και μαζεύει πέντε βαθμούς στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια, πολύ φτωχός απολογισμός για να έρθει η πολυπόθητη παραμονή.
Και τώρα τι; Το μέλλον δείχνει σκοτεινό και γεμάτο αμφιβολίες. Το σχέδιο εξυγίανσης του συλλόγου που παρουσιάστηκε το 2023 σε δικαστήριο της Γένοβας προέβλεπε επιστροφή στη Serie A αυτή την σεζόν. Αντ’ αυτού, η ομάδα πήγε ακόμα πιο κάτω, και θα πρέπει να κάνει περικοπές στα έξοδα που αγγίζουν το 75%, αφού τα έσοδα είναι πολύ, πολύ λιγότερα.
Παρά τη δέσμευση της τωρινής διοίκησης (με ασιατικές «πλάτες») για «ένεση» 105 εκατ. ευρώ, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι ξημερώνει για μια ομάδα που μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’90, αλλά πλέον είναι βαθύτατα πληγωμένη και αιμορραγεί επικίνδυνα…
