Οταν στις 12 Οκτωβρίου του 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος αντίκρισε για πρώτη φορά μια καινούργια, ανεξερεύνητη γη που οι ντόπιοι ιθαγενείς είχαν βαφτίσει Γουαναχάνι (σημαίνει «μικρή γη άνω υδάτων»), ο Ιταλός θαλασσοπόρος με τα ισπανικά κεφάλαια δεν γνώριζε ότι μόλις είχε ανακαλύψει τις (μετέπειτα) Μπαχάμες.
Στην ιστορική βιβλιογραφία, παρότι ο Κολόμβος επιχείρησε (και τα κατάφερε τότε με μη αξιόπιστους μάρτυρες) να το πιστωθεί ο ίδιος, αναφέρεται ότι ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρισε τη γη που μετέπειτα θα έπαιρνε το όνομα Αμερική ήταν ο Ροντρίγκο ντε Τριάνα. Ενας Ισπανός ναυτικός που, στις δύο το πρωί εκείνης της ημέρας, φώναξε «tierra, tierra! (γη, γη!)», όταν διαπίστωσε πως αυτό που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν μια οφθαλμαπάτη, συνέπεια του μεγάλου ταξιδιού και της κούρασης, αλλά πραγματική γη.
Ο ναυτικός φέρεται να καταγόταν από μια γειτονιά της Σεβίλλης ονόματι Τριάνα (εξ ου και το όνομα που το αποδίδεται) και θεωρείται λαϊκός ήρωας στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας, όπου υπάρχει δρόμος με το όνομά του, αλλά και άγαλμα που τον αναπαριστά να δείχνει και από κάτω γράφει: «Tierra!».
Στην Μπέτις, εδώ και λίγους μήνες, ανακάλυψαν τον δικό τους λαϊκό ήρωα, τον οποίο αποκαλούν χαϊδευτικά Αντόνιο ντε Τριάνα. «Τον βαφτίσαμε έτσι και μακάρι να μείνει» εξήγησε το βράδυ της Πέμπτης (08/05) ο Χοακίν Σάντσεθ, η ζωντανή ιστορία της Μπέτις και ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου, ο οποίος πλέον έχει πόστο παράγοντα στην ομάδα της Σεβίλλης.
Αναφερόταν, βεβαίως, στον μεγάλο πρωταγωνιστή της πρόκρισης της ομάδας του Μανουέλ Πελεγκρίνι στον τελικό του Europa Conference League, μόλις ο έβδομος τελικός στα 117 χρόνια ιστορίας του συλλόγου και ο πρώτος σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο Αντονι Ματέους ντος Σάντος, κατά κόσμον Αντονι, προέρχεται κατά σύμπτωση από την αμερικανική ήπειρο, αλλά από τη νότια πλευρά της, και συγκεκριμένα τη Βραζιλία. Και, σαν άλλος Χριστόφορος Κολόμβος (ή μήπως Ροντρίγκο ντε Τριάνα;) είδε πρώτος τη Γη της Επαγγελίας, σκοράροντας στον δεύτερο ημιτελικό με την Φιορεντίνα ένα καταπληκτικό γκολ με φάουλ στο πρώτο ημίχρονο και σερβίροντας στον Αμπντέ Ελαλτζουλί το γκολ της ισοφάρισης-πρόκρισης στην παράταση.
Στο φινάλε της συγκλονιστικής αναμέτρησης στο «Αρτέμιο Φράνκι», ο 25χρονος Βραζιλιάνος ξέσπασε σε λυγμούς στον αγωνιστικό χώρο. Αυτή τη φορά, όμως, τα δάκρυα ήταν χαράς, ευτυχίας, γιατί θα παίξει τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της καριέρας του, και μάλιστα θα το κάνει ως απόλυτος πρωταγωνιστής.
Κατά σύμπτωση, ακριβώς μία εβδομάδα πριν από τον δικό του τελικό, με την Μπέτις κόντρα στην Τσέλσι την Τετάρτη 28 Μαΐου στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, η ομάδα στην οποία ανήκει, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα διεκδικεί το Europa League με αντίπαλο την Τότεναμ στο «Σαν Μαμές» του Μπιλμπάο.
Και, μπορεί να ανήκει σε αυτή την ομάδα, αφού αυτή έδωσε το ποσό-ρεκόρ των 95 εκατ. ευρώ τον Αύγουστο του 2022 ώστε να τον αποκτήσει από τον Αγιαξ, αλλά ο Αντονι δεν ένιωσε ποτέ 100% μέλος της, ακόμα και αν η μεταγραφή του ολοκληρώθηκε με την εισήγηση του προπονητή του στον Αίαντα (και μετέπειτα στην Γιουνάιτεντ), Ερικ Τεν Χαγκ.
Σκόραρε στο ντεμπούτο του με τους «κόκκινους διαβόλους» κόντρα στην Αρσεναλ, στην πορεία σημείωσε γκολ πρόκρισης εις βάρος της Μπαρτσελόνα σε νοκ άουτ διπλή αναμέτρηση στο Europa League, αλλά δεν είχε διάρκεια και σταθερότητα, έφτασε να κλείσει χρόνο χωρίς γκολ (!) και ο Τεν Χαγκ δέχθηκε σκληρή κριτική (και) για την επιλογή του.
Η απόλυση του Ολλανδού τον περασμένο Οκτώβριο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ώθησε ουσιαστικά τον Αντονι στην πόρτα εξόδου του «Ολντ Τράφορντ», παρότι με τον νέο προπονητή, Πορτογάλο Ρούμπεν Αμορίμ, έχουν την ίδια μητρική γλώσσα. Συνεννοούνταν με τα λόγια, όχι όμως με την μπάλα στο χορτάρι.
Λίγες ημέρες πριν από το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου, η Γιουνάιτεντ συμφώνησε με την Μπέτις για τον δανεισμό του μέχρι το τέλος της σεζόν. Στη συμφωνία δεν συμπεριλήφθηκε οψιόν αγοράς, αφού οι Σεβιλλιάνοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για να δώσουν ούτε καν το 1/3 απ’ όσο στοίχισε ο Αντονι στη Γιουνάιτεντ.
Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Αντονι εύχεται να βρεθεί η χρυσή τομή για να παραμείνει στη Σεβίλλη, την οποία λατρεύει για τον ήλιο, που τον έκανε να ξεχάσει το βροχερό Μάντσεστερ και του θυμίζει το Οσάσκο, έναν δήμο στην ευρύτερη περιοχή του Σάο Πάουλο, έστω και αν όταν μεγάλωνε δεν ήταν κάθε ημέρα φωτεινή. Από κάθε πλευρά και με κάθε έννοια.
Μεγάλωσε σε μια φαβέλα της περιοχής με το τρομακτικό όνομα «Inferninho», που σημαίνει «μικρή κόλαση» στα πορτογαλικά. «Απέναντι από το σπίτι μας υπήρχαν έμποροι ναρκωτικών ανταλλάσσοντας εμπόρευμα όλες τις ώρες της ημέρας. Η μυρωδιά ήταν συνεχώς έξω από το παράθυρό μας», θυμάται.
«Ημασταν τόσο συνηθισμένοι να βλέπουμε όπλα, που ούτε καν τρομάζαμε βλέποντάς τα. Ηταν απλώς μέρος της καθημερινότητάς μας», συνεχίζει, σημαδεμένος από το ντου που κάποτε έκανε η αστυνομία στο σπίτι, χωρίς βεβαίως να βρει τίποτα παράνομο, ή από την ημέρα που, πηγαίνοντας προς το σχολείο, συνάντησε ένα πτώμα στη μέση του δρόμου!
«Στη φαβέλα γίνεσαι λίγο αναίσθητος με όλα αυτά. Δεν είχα άλλον δρόμο για να πάω και απλώς έκλεισα τα μάτια και πήδηξα πάνω από το πτώμα», συμπληρώνει για τη συγκλονιστική εμπειρία μιας ζωής που βρήκε τον προορισμό της χάρη στην μπάλα, έστω και αν τα πρώτα χρόνια ντρίμπλαρε (και το έκανε πολύ καλά) με γυμνά, ματωμένα πόδια στον δρόμο, αφού βεβαίως δεν υπήρχαν χρήματα για παπούτσια.
Σάο Πάουλο, μετανάστευση στην Ευρώπη για τον Αγιαξ σε ηλικία είκοσι ετών, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τώρα, ελπίζει για πολλά χρόνια, Μπέτις, την οποία βλέπει ως ποδοσφαιρική του «Ιθάκη».
«Εκλαψα πολύ, με τη μητέρα μου, τη γυναίκα μου, την αδελφή μου, τον αδελφό μου, αλλά πλέον είμαι ευτυχισμένος, γιατί όλοι ξέρουμε τι τραβήξαμε πριν από τέσσερις μήνες για να έρθουμε εδώ», συμπληρώνει συγκινημένος και έχοντας να επιδείξει αριθμούς πραγματικού σταρ στη μέχρι τώρα παρουσία του στην Μπέτις: Οκτώ γκολ και πέντε ασίστ σε μόλις 21 παιχνίδια, με τον κόσμο να τον αποθεώνει και τους συμπαίκτες του να του τραγουδούν «Αντόνιο, μείνε». Οπου Αντόνιο, βεβαίως, ο Αντόνιο ντε Τριάνα…
Εξωτερική φωτογραφία: AP Photo/Jose Breton
