Η Τσάρι άφησε το σχολείο πολύ μικρή. Ηταν δεν ήταν δέκα, δώδεκα ετών. Ως ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά μιας οικογένειας με οκτώ απογόνους έπρεπε να δουλέψει στις καλλιέργειες ως αγρότισσα, για να τη βοηθήσει να επιβιώσει στη σκληρή καθημερινότητά της. Κανένας δεν περίσσευε και το σχολείο ήταν… πολυτέλεια για τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας Πένια.
Αργότερα, άρχισε να δουλεύει καθαρίζοντας σπίτια και έκανε οικογένεια με τρία παιδιά. Δυστυχώς, ο γάμος δεν ευδοκίμησε και σύντομα χρειάστηκε να δουλεύει για να τα συντηρεί μόνη της. Χάρη στον ενδιάμεσο της οικογένειας, η Μπέτις τής πρόσφερε σταθερή δουλειά ως καθαρίστρια στις εγκαταστάσεις του συλλόγου, ώστε να μπορέσει ταυτόχρονα ο μικρός να ενσωματωθεί στα τμήματα υποδομής της σεβιλλιάνικης ομάδας.
Μέχρι να μεγαλώσει και να βγάλει δίπλωμα, η μητέρα του τον πήγαινε στο προπονητικό κέντρο. Επειδή, όμως, εκείνη έπιανε δουλειά στις 7-8 το πρωί και ο μικρός είχε προπόνηση στις δέκα, η Τσάρι τον άφηνε να κοιμάται στο αυτοκίνητο και, όταν ήταν η ώρα της προπόνησης, χτυπούσε απλώς το τζάμι για να τον ξυπνήσει.
«Φαμπιάν, ξύπνα, έχεις προπόνηση», έλεγε η Τσάρι στον Φαμπιάν Ρουίθ Πένια, ο οποίος γεννήθηκε στο Λος Παλάθιος και είναι συγχωριανός με τον ζωντανό θρύλο της Σεβίλλης, Χεσούς Νάβας, αν και εκείνος έμελλε να χτίσει το όνομά του στην αιώνια αντίπαλο.
Στα ξεκινήματά του ήταν κοντούλης. Τον φώναζαν «Μέσι του Λος Παλάθιος» γιατί με το αριστερό του πόδι έκανε ασυνήθιστα πράγματα για ένα τόσο μικρό παιδί. Στα 14 του είχε ύψος 1.59, αλλά σε λίγους μήνες ψήλωσε τριάντα πόντους και έφτασε ουσιαστικά στο ύψος που είναι σήμερα.
Οταν, όμως, βλέπει τη μητέρα του και πόσο σκληρά δούλεψε για να μεγαλώσει αυτόν και τα αδέλφια του, αλλά και πόσο τον βοήθησε για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, νιώθει ότι έχει ύψος τρία μέτρα, από την περηφάνια προς εκείνη.
«Είναι το είδωλό μου, τα πάντα για εμένα. Πολλές φορές δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, δεν έκανε ούτε καλά καλά μπάνιο για να με τρέχει στους αγώνες και τις προπονήσεις», θυμάται ο 29χρονος μέσος, ο οποίος στην αρχή ντρεπόταν να μπαίνει στο προπονητικό κέντρο και να βλέπει τη μητέρα του να καθαρίζει, αλλά μετά το έκανε με χαρά και προσδοκία για να τον καμαρώσει.
Οι δυο τους, το 2018, πρωταγωνίστησαν σε μια άκρως συγκινητική διαφήμιση για την προώθηση των εισιτηρίων διαρκείας ενόψει της νέας σεζόν. Σε αυτό, ο Φαμπιάν μιλάει για τις θυσίες που έκανε για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, όντας μέλος του φυτωρίου της Μπέτις από τα οκτώ του χρόνια.
Με τη φωνή του Ρουίθ ως φόντο, στην οθόνη εμφανίζεται η μητέρα του να καθαρίζει σε διάφορα σημεία του προπονητικού κέντρου και του γηπέδου «Μπενίτο Βιγιαμαρίν». Συγκλονιστική η στιγμή που με ένα πανάκι καθαρίζει απαλά τη φωτογραφία του κανακάρη της στα αποδυτήρια της ομάδας.
«Από τους γονείς στα παιδιά και από τους παππούδες στα εγγόνια, ένα πάθος ονόματι Μπέτις», ανέφερε το μότο που ακολουθούσε τη διαφήμιση. Το αξιοπερίεργο είναι ότι λίγες εβδομάδες αργότερα και αφού με δικό του γκολ είχε εξασφαλίσει την έξοδο της Μπέτις στο Europa League, ο Φαμπιάν αποχαιρέτησε την ομάδα της καρδιάς του και υπέγραψε πλουσιοπάροχο συμβόλαιο με τη Νάπολι, η οποία επένδυσε με χαρά τριάντα εκατ. ευρώ (τόση ήταν η ρήτρα αποδέσμευσης) για έναν από τους πιο ταλαντούχους Ισπανούς μέσους, σε ηλικία 22 ετών.
Ο Ρουίθ δεν ήθελε να φύγει, αλλά τα χρήματα ήταν πολλά και ήξερε ότι με ένα τέτοιο συμβόλαιο εξασφάλιζε ότι η μητέρα του δεν θα χρειαζόταν ποτέ ξανά να καθαρίζει. «Ηθελα η μητέρα μου να μη δουλέψει άλλο, αλλά τώρα έρχεται στο Παρίσι και τη βρίσκω οκτώ η ώρα το πρωί να καθαρίζει», λέει αστειευόμενος για τις επισκέψεις της μητέρας του στο σπίτι του από τον Αύγουστο του 2022, όταν η Παρί Σεν Ζερμέν έδωσε 22,5 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της.
Ναι, η τιμή και η χρηματιστηριακή του αξία είχαν πέσει, αλλά ο ίδιος φρόντιζε με την απόδοσή του να την επαναφέρει στα 30+. Ταυτόχρονα, με τις επιδόσεις του στον σύλλογο, άλλωστε, καθιερώθηκε στην εθνική Ισπανίας, όντας ένας από τους παίκτες-κλειδιά στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το περασμένο καλοκαίρι στη Γερμανία.
Δέκα μήνες μετά τον νικηφόρο τελικό με την Αγγλία στο Βερολίνο, ο Φαμπιάν θα πατήσει και πάλι επί γερμανικού εδάφους, αυτή τη φορά στο Μόναχο, για να διεκδικήσει το πρώτο του ευρωπαϊκό και σε συλλογικό επίπεδο, με αντίπαλο την Ιντερ στον τελικό του Champions League.
Fabian Ruiz with a world class goal to put psg 1-0 up and 2-0 on aggregate pic.twitter.com/Z8NQdHdSmj
— ⚡️🇧🇼 (@Priceless_MCI) May 8, 2025
Και θα το κάνει με οδηγό και μέντορα στην άκρη του πάγκου έναν συμπατριώτη του, ο οποίος στο πρώτο τους αντάμωμα δεν του έδειχνε την ίδια εμπιστοσύνη. Ο Λουίς Ενρίκε, βλέπετε, υπήρξε ομοσπονδιακός προπονητής των Φούριας Ρόχας και στο Euro του 2021 που η Ισπανία έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία, χρησιμοποίησε ελάχιστα τον Φαμπιάν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν τον συμπεριέλαβε καν στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, όπου η Ισπανία απέτυχε παταγωδώς και ο «Λούτσο» έφυγε ως αποτυχημένος. Οταν έφτασε στην Παρί, βρήκε εκεί τον Ρουίθ, ο οποίος του απέδειξε μέσα στο γήπεδο ότι αξίζει να λογίζεται ως ένας από τους βασικούς και αναντικατάστατους.
«Φάμπι, παίζεις όλες τις μπάλες προς τα πίσω. Πρέπει να το προσπαθήσουμε! Αν χάσουμε, χάσαμε, αλλά πάμε να παίξουμε μπάλα, κύριοι!», εμφανίζεται ο Λουίς Ενρίκε να φωνάζει στον Φαμπιάν, εμφανώς ενοχλημένος, πετώντας μπουκάλια και χτυπώντας τον πίνακα της τακτικής, σε ντοκιμαντέρ με εκείνον πρωταγωνιστή σε μία από τις γνωστές πλατφόρμες.
Το βράδυ της Τετάρτης (07/05), οι φωνές και η γκρίνια είχαν δώσει τη θέση τους στις αγκαλιές και στα χαμόγελα. Με το πρώτο του γκολ στο Champions League (τι γκολ, γκολάρα!), ο Φαμπιάν έδειξε στην Παρί τον δρόμο για επιστροφή σε τελικό μετά από μια πενταετία.
Τότε, ήττα στις λεπτομέρειες με 1-0 από την Μπάγερν Μονάχου. Τώρα, ο τελικός διεξάγεται στο Μόναχο. Μέχρι σήμερα, μόνο μια γαλλική ομάδα έχει κατακτήσει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση: η Μαρσέιγ, το 1993, στο Μόναχο (στο Ολυμπιακό Στάδιο της βαυαρικής πρωτεύουσας, όχι στο «Allianz Arena» όπου θα γίνει στις 31 του μηνός ο φετινός τελικός) και με αντίπαλο μια ομάδα από το Μιλάνο.
Και τώρα, 32 χρόνια αργότερα, η Παρί παίζει και αυτή στο Μόναχο και μάλιστα με αντίπαλο μια ομάδα από το Μιλάνο. Τότε ήταν η Μίλαν, τώρα η Ιντερ. Υπερβολικά πολλοί οιωνοί για να μην πιστέψει ο (προληπτικός, όπως κάθε σωστός Ανδαλουσιάνος) Φαμπιάν Ρουίθ ότι θα στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης δεύτερη φορά σε δέκα μήνες, με τη συγκινημένη Τσάρι να καμαρώνει βουρκωμένη για την επιτυχία του γιου της…
