Στα 75 χρόνια ιστορίας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Formula 1, υπήρξε μόλις ένας νικητής από την Αυστραλία και αυτός ήταν ο Τζακ Μπράμαν, ο οποίος τα κατάφερε εις τριπλούν, με τελευταία φορά όμως το (πολύ μακρινό) 1966.
Φέτος, 59 χρόνια αργότερα, η Αυστραλία κάνει (ρεαλιστικά) όνειρα για να δει ένα δικό της παιδί και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου, παρότι οι αρχικές προβλέψεις τον ήθελαν τρίτο στην λίστα των φαβορί, πίσω από τον τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή Μαξ Φερστάπεν (Red Bull) και τον ομόσταβλό του στην McLaren-Mercedes, Λάντο Νόρις.
Ο Όσκαρ Πιάστρι, με ρίζες από Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Κίνα, Σκωτία και Ιρλανδία (!), δείχνει στο σιρκουί ότι έχει χίλια πρόσωπα στο τιμόνι και σχεδόν όλα θετικά, διαψεύδοντας εμφατικά τους ανθρώπους της ίδιας του της ομάδας, οι οποίοι επιμένουν να ποντάρουν στον Νόρις ως πρώτο οδηγό.
Στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας και στο πέμπτο Γκραν Πρι της σεζόν το απόγευμα της Κυριακής (20/04), ο Αυστραλός ξεκίνησε δεύτερος πίσω από τον Φερστάπεν, αλλά γρήγορα πήγε πρώτος και διατηρήθηκε εκεί μέχρι το τέλος, αφήνοντας δεύτερο τον Ολλανδό και τρίτο τον Σαρλ Λεκλέρκ της Ferrari.
Αυτή ήταν η αισίως η τρίτη νίκη του Πιάστρι σε πέντε Γκραν Πρι και του επέτρεψε να ανέβει για πρώτη φορά στην κορυφή της γενικής κατάταξης, στο +10 από τον Νόρις και στο +12 από τον Φερστάπεν.
Το πρωτάθλημα κατασκευαστών, όπως και πέρυσι, δεν γλιτώνει από την McLaren-Mercedes, η οποία είναι ήδη στο +77 (!) από την Mercedes, με τρίτη και… καταϊδρωμένη (στο.. -99) την Red Bull.
Σε αυτό των οδηγών, όμως, στην εξίσωση μπήκε πολύ γερά ένας οδηγός που δεν υπολογίζονταν και τόσο για την κορυφή, έστω και αν ταλέντο έχει ξεκάθαρα περισσότερο από τον ομόσταβλό του…
Ωρα για διπλή στέψη
Λένε πως τον Μάιο ξυρίζουν τον γαμπρό στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά η Λίβερπουλ πιθανότατα δεν θα χρειαστεί να μπει στον πέμπτο μήνα του χρόνου για να πανηγυρίσει και μαθηματικά την κατάκτηση του 20ού τίτλου στην ιστορία της, με το οποίο θα ισοφαρίσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην κορυφή της λίστας.
Μετά την ζόρικη νίκη (1-0) με γκολ του φευγάτου (;) Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ το απόγευμα της Κυριακής (20/04) με την οποία υποβίβασαν και μαθηματικά την Λέστερ, οι Κόκκινοι χρειάζονται άλλη μια νίκη, το απόγευμα της Κυριακής (27/04, 18:30) στο «Ανφιλντ» επί της αδιάφορης Τότεναμ, για να βγάλουν τις σαμπάνιες που περιμένουν στο ψυγείο εδώ και μήνες.
Το επόμενο Σαββατοκύριακο μπορεί να είναι αυτό της (μαθηματικής) στέψης, εκτός από την Premier League, και στην Bundesliga. Η Μπάγερν Μονάχου έγλειψε τις πληγές του Champions αποκλεισμού με τεσσάρα στην έδρα της Χάιντενχαϊμ το απόγευμα του Σαββάτου (19/04) και άφησαν στο -8 την δεύτερη Μπάγερ Λεβερκούζεν, η οποία μια ημέρα αργότερα έμεινε στο 1-1 στην έδρα της Ζανκτ Πάουλι.
Το επόμενο Σάββατο (26/04) και με τέσσερις αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε του γερμανικού πρωταθλήματος, η ομάδα του Χάρι Κέιν θέλει νίκη στην έδρα της επί της Μάιντς (16:30) και «γκέλα» την ίδια ώρα της Λεβερκούζεν στο γήπεδό της κόντρα στην (βαυαρική) Αουγκσμπουργκ, ώστε να χαρίσει στον Άγγλο επιθετικό τον πρώτο τίτλο της καριέρας του και ταυτόχρονα την 34η σαλατιέρα της ιστορίας της.
Το μπαράζ και το διπλό ταμπλό
Το (πολύ μακρινό) 1964, η Ιντερ γνώριζε την ήττα με 2-0 από την Μπολόνια σε μπαράζ τίτλου και έχανε το πρωτάθλημα, ενώ λίγες ημέρες πριν είχε κατακτήσει για πρώτη φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
61 χρόνια αργότερα, οι Νερατζούρι διεκδικούν εκ νέου το Champions League, αλλά ενδέχεται να υποχρεωθούν να παίξουν τα ρέστα τους για το Scudetto σε αγώνα μπαράζ με τη Νάπολι, εφόσον αμφότερες παραμείνουν ισόβαθμες μέχρι το τέλος της ιταλικής Serie A.
Η Ιντερ πλήρωσε την κούραση από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της, ηττήθηκε το απόγευμα της Κυριακής (20/04) στην έδρα της Μπολόνια (ναι, πάλι αυτή…) με 1-0 και είδε τους Παρτενοπέι, οι οποίοι μια ημέρα πριν είχαν «αποδράσει» από την έδρα της καταδικασμένης ουραγού Μόντσα με το ίδιο σκορ, να την πιάνουν στην κορυφή, πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος.
Στην Ισπανία φαντάζει δύσκολο να υπάρξει μπαράζ, αλλά και εκεί η υπόθεση τίτλος είναι υπόθεση για δύο. Η πρωτοπόρος Μπαρτσελόνα χρειάστηκε απίθανη ανατροπή από 1-3 και πέναλτι – γκολ μέσω VAR στο 90’+8’ για να λυγίσει την Θέλτα (4-3) το απόγευμα του Σαββάτου (19/04).
Παρέμεινε στο +4 από την δεύτερη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία το βράδυ της Κυριακής (21/04) γονάτισε την Αθλέτικ Μπιλμπάο (1-0) με γκολ στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων, αφήνοντας πλέον την τρίτη Ατλέτικο (ήττα με 1-0 στην Λας Πάλμας) στο -10 και στο -6 αντίστοιχα.
Οι δύο μεγάλο του ισπανικού ποδοσφαίρου θα ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους στις εναπομείνασες έξι αγωνιστικές, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου, το βράδυ του επόμενου Σαββάτου (26/04, 23:00) στην Σεβίλλη. Αμφότερες πάνε για το νταμπλ, αλλά ενδέχεται να υπάρξει μοιρασιά ή… μονοφαγία.
Μήνυμα προς κάθε αποδέκτη
Η πλάκα (κανονική περίοδος) τελείωσε και άρχισαν τα σοβαρά (πλέι οφ) στο ΝΒΑ. Πλέον οι άνδρες θα ξεχωρίσουν από τα αγόρια και ζητείται ομάδα ικανή να αμφισβητήσει την κυριαρχία των τωρινών πρωταθλητών Μπόστον Σέλτικς.
Αν κάποια ομάδα δείχνει πως έχει τα φόντα να τα καταφέρει αυτή, αναμφίβολα, είναι η Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Η πρώτη της Δυτικής Περιφέρειας στην κανονική περίοδο, με το καλύτερο ρεκόρ νικών όλου του ΝΒΑ (68-14), έστειλε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση με το πρώτο κιόλας παιχνίδι.
Την Κυριακή (20/04) διέλυσε τους Μέμφις Γκριζλς με 51 πόντους (!) διαφορά (131-80), την μεγαλύτερη της ιστορίας σε πρώτο αγώνα πλέι οφ και την πέμπτη συνολικά στην post season, μόλις επτά πόντους μακριά από το απόλυτο ρεκόρ (+58), το οποίο μοιράζονται οι Ντένβερν Νάγκετς (121-63 τη Νιού Ορλίνς το 2009) και οι Λέικερς όταν έδρευαν ακόμα στην Μινεάπολις (133-75 τους Σεντ Λουίς Χοκς το 1956).
Ο δρόμος μέχρι το δαχτυλίδι είναι ακόμα πολύ, πολύ μακρύς. Αλλά η Οκλαχόμα του 40χρονου Μαρκ Νταϊνό, η οποία κατέκτησε τον μοναδικό της τίτλο όταν ήταν ακόμα Σιάτλ Σούπερσονικς, το 1979, δικαιούται να κάνει… πρόβες τίτλου, ακόμα και από τώρα.
Φίλος αποκαθήλωσε φίλο
Εγινε viral ένα βίντεο όπου Χόλγκερ Ρούνε και Κάρλος Αλκαράθ, σε ηλικία δώδεκα ετών, έπαιζαν μαζί ως ομάδα δε αγώνα διπλού και, επειδή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν στα αγγλικά, το έκαναν με νοήματα.
Εκτοτε, πέρασαν εννέα χρόνια, αλλά ο Δανός και ο Ισπανός, εκτός από κορυφαίοι τενίστες, παραμένουν και καλοί φίλοι. Μέσα στο κορτ, βεβαίως, η φιλία μπαίνει στην άκρη, όπως επιβεβαιώθηκε το απόγευμα της Κυριακής (20/04) στο Όπεν της Βαρκελώνης.
Σε πολύ καλή κατάσταση, ο Ρούνε εκμεταλλεύτηκε και το γεγονός ότι ο Αλκαράθ είχε ενοχλήσεις στον προσαγωγό του δεξιού ποδιού, τον νίκησε με 2-0 σετ (7-6, 6-2) και με τον πρώτο του τίτλο μετά από δύο χρόνια έβαλε στον λογαριασμό του 469.473 ευρώ και μπήκε στο Top-10 παγκοσμίως ως νούμερο εννέα.
Πρωτίστως, όμως, έδειξε ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους καλύτερους του αθλήματος, όπως είναι ο «Τσάρλι», νικητής του συγκεκριμένου τουρνουά στις δύο τελευταίες συμμετοχές του (πέρυσι δεν είχε πάρει μέρος λόγω τραυματισμού), ο οποίος εξαιτίας αυτής της ήττας έπεσε στην τρίτη θέση της κατάταξης, με δεύτερο πλέον τον Γερμανό Αλεξάντερ Ζβέρεβ.
Το πρώτο, 92 χρόνια μετά
Την τελευταία φορά που η Γκο Αχέντ Ινγκλς κατέκτησε εθνικό τίτλο στην Ολλανδία, η δημιουργία των ευρωπαϊκών κυπέλλων δεν ήταν καλά καλά ούτε ιδέα. Το 1933, όταν η ομάδα από το Ντέβεντερ κατέκτησε το τέταρτο (και τελευταίο μέχρι σήμερα) πρωτάθλημα της συλλογής της, δεν είχαν γεννηθεί παρά ελάχιστοι από τους σημερινούς κατοίκους της πόλης, η οποία από το βράδυ της Δευτέρας (21/04) γιορτάζει την κατάκτηση ενός ιστορικού τίτλου.
Με 4-2 στα πέναλτι και μετά από 1-1 σε 90λεπτο και παράταση, η Γκο Αχέντ Ινγκλς λύγισε την Αλκμααρ και έκανε δικό της, για πρώτη φορά, το Κύπελλο, το οποίο θα της δώσει και την ευκαιρία για την παρθενική της συμμετοχή ως κάτοχος τίτλου στα ευρωπαϊκά κύπελλα και, συγκεκριμένα, στην League Phase του Europa League.
Μέχρι τώρα είχε έξι συμμετοχές, τέσσερις εκ των οποίων σε διοργανώσεις που δεν υπάρχουν πια, όπως το Κύπελλο ΙΝΤΕΡΤΟΤΟ (τρεις) και το Κύπελλο Κυπελλούχων (μια). Αυτή θα είναι η έβδομη και πιο γλυκιά για τον αρχηγό Ματς Ντέιλ, ο οποίος στο έβδομο λεπτό των καθυστερήσεων της κανονικής διάρκειας ευστόχησε σε πέναλτι που έστειλε το ματς στην παράταση, αλλά και για τον Βέλγο τερματοφύλακα Γιαν ντε Μπούσερ, ο οποίος στην ψυχοφθόρο διαδικασία από την άσπρη βούλα απέκρουσε δύο πέναλτι.
