Το «Din Don Dan» βρίσκεται στην οδό πιάτσα ντελ Πόπολο, στην πόλη Κορμπέτα της ευρύτερης περιοχής του Μιλάνου. Το εστιατόριο έχει την πολύ γλυκιά πρωτοβουλία να δίνει ευκαιρία για εργασία σε νέους με ειδικές ανάγκες ή σύνδρομο Ντάουν και έγινε είδηση στην Ιταλία γιατί ένας πελάτης έφαγε και έφυγε χωρίς να πληρώσει.
Ο δήμαρχος της πόλης Μάρκο Μπαλαρίνι απηύθυνε γενικό κάλεσμα προς όποιον θέλει να συνδράμει ώστε να καλυφθεί η οικονομική ζημιά που προκλήθηκε στο εστιατόριο από τον συγκεκριμένο, αχαρακτήριστο άνδρα. Και, λίγες ημέρες αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Λαουτάρο Μαρτίνες έκανε δωρεά για να καλύψει και με το παραπάνω την απώλεια, ενώ χάρισε και μια υπογεγραμμένη φανέλα του τής Ιντερ με ειδική αφιέρωση, προκειμένου το εστιατόριο να την χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί.
Ο Αργεντινός επιθετικός των Νερατζούρι, πρώτος ξένος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου του Μιλάνου με 150 γκολ, δεν εμφανίστηκε για να παραδώσει τη φανέλα. Ποιος ξέρει, ίσως να το κάνει στις αρχές Ιουνίου, εφόσον έχει την ευκαιρία να γιορτάσει την παρθενική στην καριέρα του κατάκτηση του Champions League, τον μεγάλο στόχο της ομάδας του Σιμόνε Ιντσάγκι, μαζί βεβαίως με πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Την τελευταία φορά, άλλωστε, που η Ιντερ πήρε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, το έκανε συνδυάζοντας αυτή την επιτυχία με Scudetto και Coppa Italia, σε ένα τρεμπλ που δεν είχε καταφέρει ποτέ ιταλική ομάδα.
Τότε, ήρωας στον τελικό με την Μπάγερν Μονάχου ήταν ένας Αργεντινός (Ντιέγκο Μιλίτο). Τώρα, 15 χρόνια αργότερα, ήρωας στον διπλό προημιτελικό με τους Βαυαρούς ήταν ένας ακόμα Αργεντινός ο οποίος, όπως και ο Μιλίτο, ξεκίνησε την καριέρα του στη Ράσινγκ Κλουμπ ντε Αβεγιανέδα, στην Ακαδημία όπως είναι γνωστή.
Ο Μιλίτο ήταν ο «πρίγκιπας» για το αρχοντικό του στυλ, ο Μαρτίνες είναι γνωστός ως «ταύρος» γιατί κάποτε ξεκίνησε πανηγυρίζοντας σαν να κάνει κερατάκια ταύρου με τα χέρια και του έμεινε. Και, ως τέτοιος, νιώθει έτοιμος να… εφορμήσει στην αρένα και να κάνει δική του την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, τρία χρόνια μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ με την Αλμπισελέστε.
«Ηταν ένα επικό παιχνίδι που θα κάνουμε καιρό να ξεχάσουμε. Η Ιντερ έχει δύο αρχ@@@@ τέτοια. Δεν τα παρατάει, έχει προσωπικότητα, καρδιά, μυαλό, έλεγε μετά το δραματικό 2-2 με την Μπάγερν το βράδυ της Τετάρτης (16/04) στο Μιλάνο, με το οποίο η ομάδα του Σιμόνε Ιντσάγκι προκρίθηκε στα ημιτελικά για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια.
Προ διετίας, έχασε στις λεπτομέρειες στον τελικό από τη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα. Τώρα, στα ημιτελικά θα κληθεί να αντιμετωπίσει σε διπλούς αγώνες την ομάδα της καρδιάς του Καταλανού προπονητή, μια Μπαρτσελόνα που έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις και τις ευρείες νίκες της.
Μια υπερηχητική ομάδα που όμως δεν τρομάζει την Ιντερ, τον Ιντσάγκι ή τον Μαρτίνες, ο οποίος έμαθε από μικρός να παλεύει κόντρα στις αντιξοότητες και ακολούθησε τα χνάρια του μπαμπά Μάριο, ενός αριστερού μπακ που έπαιξε σε επίπεδο δεύτερης κατηγορίας στη χώρα του.
Πιτσιρικάς έπαιζε μπάσκετ, αλλά στα 15 του κλήθηκε να διαλέξει μεταξύ της ασπρόμαυρης ή της πορτοκαλί μπάλας. «Αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής, θα γινόμουν μπασκετμπολίστας γιατί λατρεύω το μπάσκετ. Οταν είμαι σπίτι, μάλιστα, προτιμώ να δω έναν αγώνα μπάσκετ απ’ ό,τι έναν αγώνα ποδοσφαίρου» παραδέχεται ο Λαουτάρο, ο οποίος κόντρα στην Μπάγερν έγινε ο πρώτος παίκτης της Ιντερ που σκοράρει σε πέντε διαδοχικά παιχνίδια του Champions League.
Το τέλος αυτού του αγώνα βρήκε τον (επίσης σκόρερ) Χάρι Κέιν βουρκωμένο για τον αποκλεισμό και τους Γερμανούς να συνειδητοποιούν ότι ο φετινός τελικός της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης θα γίνει στο γήπεδό τους, το «Allianz Arena», αλλά χωρίς τους ίδιους μέσα ως πρωταγωνιστές.
Φιλοδοξεί να είναι η παρέα του Λαουτάρο, ο οποίος το 2016 γνώρισε μέσω της Γουάντα Νάρα, συζύγου (τότε) του συμπαίκτη του Μάουρο Ικάρντι, τον έρωτα της ζωής του, τη γυμνάστρια Αγκουστίνα Γκαντόλφο. Παντρεύτηκαν το 2023 σε μια πολύ όμορφη τελετή στη λίμνη Κόμο, όταν ήδη είχαν την κόρη τους Νίνα, ενώ λίγους μήνες αργότερα ήρθε στη ζωή τους και ο Τέο.
Ευτυχισμένος πάτερ φαμίλιας, ο Μαρτίνες απολαμβάνει όσο τίποτε άλλο την οικογενειακή ζωή, με το νέο συμβόλαιο που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι με ετήσιες αποδοχές τα εννέα εκατ. ευρώ καθαρά χτίζει μια περιουσία για τα… γεράματά του που ήδη ξεπερνάει τα 70 και, δίπλα στα μετάλλια του παγκόσμιου πρωταθλητή και δις νικητή του Copa America σε εθνικό επίπεδο, ονειρεύεται σε λίγες εβδομάδες να βάλει και αυτό του πρωταθλητή Ευρώπης σε συλλογικό.
Η Ιντερ είναι μια πολύ σκληροτράχηλη ομάδα που ξέρει να αντιμετωπίζει και να ξεπερνάει τις δυσκολίες και γνωρίζει ότι μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά που τη θέλουν να αποκλείεται από την παρέα του Λαμίν Γιαμάλ. Πιθανόν, άλλωστε, να είναι σημάδι ότι το τελευταίο της Champions League και πρώτο μετά από 45 ολόκληρα χρόνια «ξηρασίας» κατακτήθηκε ύστερα από πρόκριση εις βάρος της Μπάρτσα στα ημιτελικά και με αντίπαλο στον τελικό την Μπάγερν, στο γήπεδο της οποίας διεξάγεται ο φετινός τελικός.
Ποιος ξέρει, αν τα καταφέρει, ίσως ο Λαουτάρο νιώσει την ανάγκη να αφιερώσει το τρόπαιο και στη Μιλάγκρος Λιτσόλα, μια κοπέλα από την Αργεντινή και οικογενειακή φίλη την οποία είχαν προσλάβει μαζί με την Γκαντολφίνα ως νταντά των παιδιών τους. Η Μιλάγκρος χτυπήθηκε από τον καρκίνο και πέθανε σε ηλικία 27 ετών, έχοντας αποχωρήσει από την οικία Μαρτίνες όταν δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί.
Η οικογένειά της υποστήριξε ότι ο Λαουτάρο και η σύζυγός του την έδιωξαν και δεν της έδωσαν αποζημίωση, δικαστήριο τους δικαίωσε ως προς το ποσό που έπρεπε να λάβει, προκαλώντας την έκρηξη του ποδοσφαιριστή, ο οποίος αποκάλυψε ότι είχε βοηθήσει επανειλημμένως την κοπέλα και στη διάρκεια της θεραπείας της, κάτι που όμως δεν εκτίμησε η οικογένειά της.
«Αποφάσισα να μη μιλήσω για πολύ καιρό από σεβασμό προς μια οικογένεια που δεν τον έδειξε με εμάς. Αλλά δεν θα επιτρέψω να αμαυρώσουν τη δική μου οικογένεια» ξεκαθάριζε σε ανάρτησή του ο Λαουτάρο, ο οποίος είναι έτοιμος να πεθάνει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για την οικογένειά του έξω από το γήπεδο, αλλά και για αυτή μέσα στις τέσσερις γραμμές: την Ιντερ.
