Ο Λόταρ Εμεριχ εργάστηκε ως μαθητευόμενος μηχανικός αυτοκινήτων προτού αφοσιωθεί σε αυτό που πραγματικά αγαπούσε: Το ποδόσφαιρο. Γιατί, μπορεί στην επιδιόρθωση των μηχανών στα οχήματα να έδειχνε ιδιαίτερη ικανότητα, αλλά στο σκοράρισμα ήταν σε άλλο επίπεδο.
Εκανε πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο να παίξει στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, φόρτωνε με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα και έζησε μια γεμάτη ποδοσφαιρική ζωή, αφού μεταξύ άλλων έπεσε θύμα απαγωγής (!) για μία ημέρα όσο έπαιζε στο Βέλγιο, πήρε μέρος σε Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Γερμανία και, μεταξύ άλλων, καθιέρωσε έναν πανηγυρισμό πρωτότυπο ακόμα και για την τωρινή εποχή, κάνοντας ότι ρίχνει το λάσο σαν άλλος καουμπόι.
Η Μπορούσια του οφείλει πολλά και, μεταξύ άλλων, το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1966. Εκείνη τη σεζόν ο «Εμα», όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά κάνοντας λογοπαίγνιο με το επίθετό του, σημείωσε 14 γκολ στη διοργάνωση, πραγματοποιώντας την κορυφαία ευρωπαϊκή σεζόν ενός παίκτη της Μπορούσια.
Κανένας με την κιτρινόμαυρη εμφάνιση δεν τον μιμήθηκε έκτοτε, αν και το βράδυ της Τρίτης (15/04) ο Σερού Γιανταλί Γκιρασί βρέθηκε μια ανάσα από το να τα καταφέρει, αφού έφτασε τα 13 γκολ σε μία σεζόν.
Ο επιθετικός από τη Γουινέα σημείωσε το τέλειο χατ-τρικ (με το δεξί, με το αριστερό και με το κεφάλι), και η Ντόρτμουντ πίστεψε για λίγο ότι μπορούσε να ανατρέψει το 4-0 από το οποίο είχε ηττηθεί στο πρώτο παιχνίδι των προημιτελικών από την Μπαρτσελόνα και να προκριθεί αυτή στα ημιτελικά του Champions League.
Εντέλει, δεν τα κατάφερε, αφού απλώς πήρε μια νίκη γοήτρου (3-1). Αν ζούσε, ο Εμεριχ θα ήταν 84 ετών και πιθανότατα θα έβλεπε από τα επίσημα του «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ» την… παρ’ ολίγον ισοφάριση του ρεκόρ του. Δυστυχώς, έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Αύγουστο του 2003, ύστερα από μακρά και άνιση μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.
Αν ζούσε, δεδομένα θα έδινε συγχαρητήρια στον χαρισματικό σκόρερ που δεν γεννήθηκε, αλλά έγινε όπως λέει ο ίδιος. Οταν, άλλωστε, ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Αρλ της Γαλλίας, όπου και γεννήθηκε, το έκανε ως κεντρικός αμυντικός και, στη συνέχεια, ως μέσος. Ακόμα και από αυτές τις θέσεις, πάντως, έβρισκε τρόπο να σκοράρει.
«Δεν είμαι ένας γεννημένος γκολτζής», επισημαίνει ο 29χρονος επιθετικός, ο οποίος χρειάστηκε να δουλέψει πολύ σκληρά και να περάσει από πολλές ομάδες μέχρι να βρει την «Ιθάκη» του στη Γερμανία, πρώτα στη Στουτγκάρδη, όπου έκανε το «μπαμ» και, στη συνέχεια, στην Ντόρτμουντ, όπου επιβεβαιώνει ότι είναι φορ top επιπέδου.
Στα δύο παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα, βεβαίως, οι απόψεις ήταν αντιφατικές σχετικά με την αποτελεσματικότητά του. Στη ρεβάνς σημείωσε χατ-τρικ, αλλά έχασε δύο – τρεις κλασικές ευκαιρίες ακόμα, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, όπου επί της ουσίας χάθηκε και η πρόκριση για την ομάδα του Νίκο Κόβατς.
«Ο Σερού είναι σημαντικότατος για εμάς, τόσο στην Bundesliga όσο και στο Champions League», ξεκαθαρίζει ο προπονητής για έναν ποδοσφαιριστή που στο πρωτάθλημα είναι τρίτος στον πίνακα των σκόρερ με 15 γκολ, πίσω από τον Χάρι Κέιν της Μπάγερν Μονάχου (23) και τον Πάτρικ Σικ της Μπάγερ Λεβερκούζεν (17), ενώ στην Ευρώπη οδηγεί την κούρσα των σκόρερ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση με 13 γκολ, ένα περισσότερο από τον Ραφίνια της Μπαρτσελόνα.
Ενας άλλος Βραζιλιάνος που μεγαλούργησε στην Μπάρτσα, έστω και αν έπαιξε μόνο μια σεζόν στη Βαρκελώνη, αποτελεί το ίνδαλμά του. «Ο Ρονάλντο ήταν το καλύτερο 9άρι όλων των εποχών» ξεκαθαρίζει ο κορυφαίος Αφρικανός σε μια σεζόν του Champions League αναφορικά με την άμεση εμπλοκή του σε γκολ, με 18 φέτος (13 γκολ – πέντε ασίστ).
Στο παιχνίδι του, όμως, μεγαλύτερη επιρροή άσκησαν ο Καρίμ Μπενζεμά και ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, τον οποίο… νίκησε σε προσωπικό επίπεδο, αφού, σε τρία παιχνίδια φέτος με αντίπαλο την Μπάρτσα, ο Γκιρασί σημείωσε πέντε γκολ και ο Πολωνός μόλις ένα. Ο «Λέβα», όμως, ήταν αυτός που χαμογέλασε, αφού η ομάδα του θα δώσει το «παρών» στα ημιτελικά του Champions League, ενώ στη League Phase είχε νικήσει μέσα στο «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ».
«Αυτοί οι επιθετικοί ξέρουν να κάνουν τα πάντα: Να ντριμπλάρουν, να μαρκάρουν, να συνδυαστούν… Ενα καλό σέντερ φορ δεν είναι χρήσιμο μόνο για τα γκολ που πετυχαίνει. Αν σκοράρω και χάσουμε, πρέπει να είμαι αρκετά έντιμος ώστε να πω στον εαυτό μου: “Εντάξει, έβαλες γκολ, αλλά τα έκανες σκ@@ά”», είχε εξηγήσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Και, πιθανόν, παρότι κατάφερε να σημειώσει χατ-τρικ σε προημιτελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, να σκέφτεται τις χαμένες του ευκαιρίες. Εγινε, άλλωστε, ο πρώτος παίκτης στην Ιστορία του Champions League που σημειώνει χατ-τρικ σε νοκ άουτ της ομάδας του και αυτή αποκλείεται.
«Λατρεύω τον ήχο των διχτυών. Οταν σκοράρω, νιώθω μια έκρηξη αδρεναλίνης», εξηγεί για την ικανότητά του, την οποία δούλεψε πολύ με τα χρόνια και αφού αγωνίστηκε συνολικά σε οκτώ διαφορετικές ομάδες, αλλά και σε δύο εθνικές, καθώς ξεκίνησε στις μικρές εθνικές της Γαλλίας για να καταλήξει στην Ανδρών της Γουινέας, της πατρίδας των γονιών του, έστω και αν γνωρίζει ότι το όνειρο της συμμετοχής σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο πιθανότατα θα παραμείνει τέτοιο.
Κατέχει το ρεκόρ γκολ ενός παίκτης της Ντόρτμουντ στο Champions League, αλλά δεν το χαίρεται όσο θα του άξιζε. Ποιος ξέρει, ίσως το χαρεί περισσότερο αν η Μπαρτσελόνα, τα παιχνίδια της οποίας λατρεύει να παρακολουθεί (όταν δεν την αντιμετωπίζει δηλαδή), καταφέρει να κατακτήσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Γιατί τότε θα μπορεί να λέει πως υπήρξε ο παίκτης ο οποίος σημείωσε περισσότερα γκολ εις βάρος της κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης τη σεζόν 2024-2025.
