Ο Ερνστ Χάπελ υπήρξε ένας από τους πρώτους μεγάλους εκτελεστές φάουλ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Με αυτή την ιδιότητα, ο μετέπειτα σπουδαίος προπονητής, ο πρώτος από τους έξι που έχουν κατακτήσει Κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες και πρωτάθλημα σε τουλάχιστον τέσσερις χώρες από το πάνω ράφι, λίγο έλειψε να αποκλείσει μόνος του τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1956.
Στην πορεία της Βασίλισσας προς το δεύτερο από τα συνολικά πέντε διαδοχικά της στέμματα, ο Αυστριακός αμυντικός της Ραπίντ Βιέννης τότε σημείωσε χατ-τρικ με δύο φάουλ και ένα πέναλτι, υποχρέωσε τη Ρεάλ σε ήττα και οδήγησε το ζευγάρι σε μπαράζ, στο οποίο οι Μαδριλένοι νίκησαν με 2-0 και προκρίθηκαν στον δεύτερο γύρο.
Ο Ντέκλαν Ράις δεν είχε σκοράρει ποτέ στην καριέρα του με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Και όμως, το βράδυ της Τρίτης (08/04), το έκανε δις μέσα σε δώδεκα λεπτά κόντρα στην κάτοχο 15 Champions League Ρεάλ, όντας ο πρώτος που τα καταφέρνει σε νοκ άουτ αγώνα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά και ο πρώτος που πληγώνει με αυτόν τον τρόπο τη Βασίλισσα, από τότε που τα κατάφερε ο θρυλικός Αυστριακός πριν από 69 ολόκληρα χρόνια.
Την ώρα που ο Ράις πήρε φόρα για να εκτελέσει για πρώτη φορά τον ανίκητο μέχρι εκείνο το σημείο Τιμπό Κουρτουά, όλο το «Emirates» κράτησε την ανάσα του. Ολο, εκτός από τον Νικολά Ζομπέρ, τον υπεύθυνο για τις στατικές φάσεις στην Αρσεναλ και ένα από τα «κλειδιά» στο σκοράρισμα των Κανονιέρηδων, ο οποίος άρχισε να πανηγυρίζει προτού καν η μπάλα καταλήξει στο βάθος της εστίας.
Ο Γάλλος γεννημένος στη Γερμανία ευθύνεται κατά κύριο λόγο για το γεγονός ότι η ομάδα του Λονδίνου έχει σημειώσει φέτος 21 γκολ από στατικές φάσεις (!) σε όλες τις διοργανώσεις, ούσα βεβαίως η πρώτη της αγγλικής Premier League σε αυτή τη στατιστική κατηγορία.
Από αυτά, όμως, μόνο τα δύο τελευταία είναι από απευθείας εκτελέσεις φάουλ, αφού οι Κανονιέρηδες είχαν να σκοράρουν με αυτόν τον τρόπο από τον Σεπτέμβριο του 2021 (!), όταν τα είχε καταφέρει ο Μάρτιν Οντεγκααρντ σε ματς πρωταθλήματος με την Μπέρνλι.
Στον θρίαμβο με 3-0 επί της Ρεάλ, το οποίο φέρνει την ομάδα του μια ανάσα από τα ημιτελικά του Champions League για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, o Ράις ήταν ο μαέστρος μιας ορχήστρας που ξεδίπλωσε στο χορτάρι μια ποδοσφαιρική μελωδία που αποσυντόνισε πλήρως την κορυφαία ομάδα της κορυφαίας διοργάνωσης.
Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στη ρεβάνς του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης (Τετάρτη 16/04), ο Ράις έκανε μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις της ζωής του και «εξήγησε» με αυτή του την εμφάνιση γιατί η Αρσεναλ πριν από ενάμιση χρόνο έσπασε τα κοντέρ για χάρη του, δίνοντας 116,6 εκατ. ευρώ στη Γουέστ Χαμ για να του δώσει τα κλειδιά της μεσαίας της γραμμής.
Σε έναν ποδοσφαιριστή που συνδυάζει την ψυχή που βάζουν οι Αγγλοι για το άθλημα που αυτοί γέννησαν με την τέχνη των Ιρλανδών για οτιδήποτε κάνουν. Οι παππούδες του από την πλευρά του πατέρα του είναι από το Κορκ, και αυτό του έδινε τη δυνατότητα να επιλέξει με ποια από τις δύο εθνικές ομάδες θα αγωνιστεί.
Αρχικά, το έκανε με όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Ιρλανδίας, ενώ έπαιξε και τρεις φορές με την Ανδρών της χώρας. Επειδή, όμως, επρόκειτο για φιλικά, είχε ακόμα τη δυνατότητα να αλλάξει την Ιρλανδία με την Αγγλία, παρότι ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής Μικ Μακάρθι έβλεπε στο πρόσωπό του τον μελλοντικό αρχηγό των Ιρλανδών.
Εντέλει επέλεξε την Αγγλία και τα τελευταία έξι χρόνια έχει εξελιχθεί σε έναν από τους παίκτες-κλειδιά στα Τρία Λιοντάρια, με τα οποία ονειρεύεται την κατάκτηση ενός μεγάλου τίτλου, μετά από δύο χαμένους τελικούς σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, κόντρα σε Ιταλία το 2021 και σε Ισπανία το 2024.
Επιφανές μέλος της δεύτερης είναι ο Μίκελ Μερίνο, συμπαίκτης του Ράις εδώ και λίγους μήνες στην Αρσεναλ και σκόρερ του τρίτου γκολ στον θρίαμβο επί της Ρεάλ. «Αυτός ο τύπος έχει φανταστικά χτυπήματα», έλεγε μετά το ματς για τον Ντέκλαν ο Βάσκος μέσος, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε έναν πολύ αξιόπιστο (κατ’ ανάγκη) επιθετικό, εξαιτίας των ελλείψεων από την επιδημία τραυματισμών που έχει χτυπήσει τους Λονδρέζους.
Ο Ράις δεν έχει γλιτώσει από αυτή την επιδημία, αφού έλειψε δύο εβδομάδες τον Νοέμβριο λόγω προβλήματος στο πόδι. Στο φινάλε της αναμέτρησης με τους Μαδριλένους, αποχώρησε με ματωμένο αστράγαλο και ο Αρτέτα, παρότι δεν είναι φανατικός θρήσκος, προσευχήθηκε για να μην έχει τίποτα σοβαρό.
Ο 26χρονος ποδοσφαιριστής, άλλωστε, αποτελεί το σημείο αναφοράς για τους Λονδρέζους, φοράει το «41» από την πρώτη μέρα στα φυτώρια της Τσέλσι που δεν τον εκτίμησε όσο του άξιζε, πιο μικρός μελετούσε Πατρίκ Βιεϊρά και Γιάγια Τουρέ, ενώ καθρέφτες στους οποίους επέλεγε να κοιταχτεί ήταν ο Σέρχιο Μπουσκέτς και ο Ενγκολό Καντέ.
Σύγχρονος μέσος με άριστη τεχνική κατάρτιση, αλλά και δύναμη, τρεξίματα. Ενα ολοκληρωμένο «πακέτο» με τρομερές αντοχές, όπως επιβεβαίωσε τη σεζόν 2019-2020, όταν έγινε μόλις ο τέταρτος παίκτης ηλικίας 21 ετών και κάτω που έπαιξε σε όλα τα ματς της σεζόν στην Premier League: 3.420 λεπτά συμμετοχής!
Φέτος μετράει σε όλες τις διοργανώσεις 3.366 λεπτά, και όλα είναι πολύτιμα για την ομάδα του Μίκελ Αρτέτα, η οποία με εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στη Ρεάλ δικαιούται να ονειρεύεται την κατάκτηση ενός τροπαίου που δεν έχει στις βιτρίνες της και του πρώτου ευρωπαϊκού έπειτα από 31 ολόκληρα χρόνια.
Τον Μάιο του 2023, έγινε σε ηλικία 24 ετών και 144 ημερών ο νεαρότερος αρχηγός αγγλικής ομάδας σε κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου, όταν η Γουέστ Χαμ έκανε δικό της το Europa Conference League.
Ποιος ήταν ο προηγούμενος; Ο θρυλικός Μπόμπι Μουρ, πάλι με τη φανέλα των Σφυριών, στο Κύπελλο Κυπελλούχων του 1965. Λίγους μήνες, δηλαδή, προτού σηκώσει ως αρχηγός και το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο έκτοτε αποτελεί το πιο μεγάλο όνειρο των πατεράδων του ποδοσφαίρου. Και, με παίκτες όπως ο Ράις, δικαιούνται να ονειρεύονται πως, αργά ή γρήγορα, «θα επιστρέψει σπίτι»…
Και, εφόσον τα καταφέρει, θα μπορέσει να χαλαρώσει, να παίξει γκολφ το οποίο λατρεύει, να βγάλει βόλτα τα σκυλιά του και γενικά να κάνει κάτι, αφού δεν σταματάει να κινείται. Οπως, δηλαδή, κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου…
