Δεν είναι μόνο η καλοσιδερωμένη εμφάνιση. Δεν είναι καν εκείνο το… κατάλευκο κοστούμι που έχει επιλέξει λίγες, συγκεκριμένες φορές. Δεν είναι η προσεγμένη στη λεπτομέρεια κόμμωση. Ούτε οι χαρακτηριστικές δηλώσεις, είτε για το μπάσκετ είτε για τη ζωή.
Ο Ρικ Πιτίνο δεν φοβήθηκε ποτέ να είναι ασυνήθιστος.
Oπως δεν δίστασε ποτέ να πει τη γνώμη του, να μοιραστεί τις εμπειρίες του.
Oταν τον Δεκέμβριο του 2018 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού ανακοίνωνε απρόσμενα την πρόσληψή του, κοινό και Τύπος «κρέμονταν» συχνά από τα χείλη ενός μέλους του περίφημου Hall Of Fame, του παγκόσμιου «μουσείου» του αθλήματος. Οι αφηγήσεις του γλαφυρές. Η ανάλυση των περιβόητων deflections, της προσπάθειας να βάλεις (από την άμυνα) τα χέρια στην μπάλα, πήρε τον χαρακτήρα μύθου για κάτι που στις ΗΠΑ ακουγόταν στις τηλεοπτικές μεταδόσεις από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μονάχα που ο Αμερικανός προπονητής δεν είχε σκοπό να το παίξει έξυπνος.
Λάτρεψε τη ζωή στην Ελλάδα, χρίστηκε και ομοσπονδιακός προπονητής πριν από το Προολυμπιακό τουρνουά του 2021 στον Καναδά και είχε για κάποιους ασυνήθιστη όρεξη και στην Εθνική Ελλάδας. Του άρεσε η σχεδόν καθολική αποδοχή, το δέος με το οποίο τον κοίταζαν πολύ και αυτό το… ασυνήθιστο τον ακολούθησε και στην επιστροφή του στην Αμερική και το κολεγιακό πρωτάθλημα (NCAA).
Τα «ασυνήθιστα» της Ελλάδας
Από την περίοδο που εργαζόταν στην Ελλάδα, τα ΜΜΕ στην πατρίδα του τον «ενοχλούσαν» συχνά για να μοιραστεί τις εμπειρίες του στην Ευρώπη. Λίγες φορές τους χάλασε το χατίρι. Δεν τον θεωρούν τυχαία storyteller. Ο Πιτίνο γύρισε στο NCAA με το πανεπιστήμιο Αϊόνα και το 2023 συμφώνησε με το (πιο) φημισμένο Σεντ Τζον’ς, με την υπόσχεση ότι «θα επιστρέψουμε».
Δύο χρόνια μετά, το επιβεβαίωσε, καθώς οδήγησε τους «Red Storm» στον τίτλο της κανονικής περιόδου της Big East έπειτα από 40 χρόνια, στο τρόπαιο των playoffs της περιφέρειας για πρώτη φορά μετά το 2000 και στην περίφημη «March Madness» (σ.σ.: το τελικό τουρνουά της κολεγιακής σεζόν) μετά το 2019.
Τα αιτήματα για συνεντεύξεις εκατοντάδες, για την πρόκληση του Σεντ Τζον’ς στην «Τρέλα του Μαρτίου», όμως οι συμπατριώτες επιθυμούν κι άλλες ιστορίες από την Ελλάδα. Σε πρόσφατη παρουσία του στο «The Pat McAfee Show», αναπόλησε τη Μεσόγειο. «Δεν πιστεύω στη λέξη “εξιλέωση”», είπε αρχικά για το προσωπικό comeback του μετά το σκάνδαλο στο πανεπιστήμιο Λούιβιλ –με φερόμενες παρατυπίες και χρηματισμούς παικτών–, «γιατί αυτοί που κρίνουν δεν ξέρουν πραγματικά τα δεδομένα. Αν έχει γίνει κάτι λάθος στην ομάδα σου, οφείλεις να είσαι υπεύθυνος για όσα ακολουθήσουν. Αυτό έγινε και με εμένα και έτσι πήγα στην Ελλάδα. Δεν γνώριζα ούτε έναν άνθρωπο, η γυναίκα μου και η οικογένειά μου δεν ήταν μαζί μου. Στο γήπεδο στο ημίχρονο, όταν πήγαινα προς τα αποδυτήρια, είχε ένα σύννεφο καπνού, γιατί όλοι κάπνιζαν μέσα στο γήπεδο και με έπνιγε αυτό. Αισθανόμουν ότι θα πεθάνω από καρκίνο του πνεύμονα, αφού οι μισοί, περισσότεροι από 10.000, κάπνιζαν. Αν έκανα κάτι καλό εκεί ήταν να πω στον πρωθυπουργό τους ότι πρέπει να σταματήσουν να καπνίζουν σε εστιατόρια, γήπεδα και γενικά στους κλειστούς χώρους».
Ο κόουτς Πιτίνο πρόσθεσε πως «η εμπειρία του να κοουτσάρω τον Παναθηναϊκό ήταν το ίδιο απολαυστική με οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στην προπονητική μου καριέρα. Και έμαθα τόσα πολλά. Ο Παναθηναϊκός είναι σαν τους Σέλτικς» και αναφέρθηκε στους αγώνες με τον Ολυμπιακό: «Είχαμε 30 αστυνόμους με ασπίδες για να μπούμε στο γήπεδο. Το μίσος για τον Ολυμπιακό είναι τόσο ακραίο, καθώς και το αντίστροφο. Το Κεντάκι – Λούιβιλ θα έμοιαζε μπροστά στο ελληνικό ντέρμπι σαν ένα παιχνίδι εκκλησιαστικού πρωταθλήματος και δεν υπερβάλλω, με 20.000 κόσμο στο γήπεδο». Θυμήθηκε και ένα ματς με τη Φενερμπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη, λέγοντας πως «στην Ευρωλίγκα έμαθα πολλά, ωστόσο υπήρχε ένα μικρός φόβος να είμαι εκεί. Σκέψου ότι πας στην Τουρκία και μπροστά σου έχεις αστυνομική συνοδεία, πίσω σου υπάρχει ένα βανάκι, όπου μέσα κρατούσαν έξι πολυβόλα με το χέρι στη σκανδάλη. Τότε σκέφτηκα ότι αυτό ήταν λίγο ασυνήθιστο».
View this post on Instagram
Η απίστευτη ανατροπή του 1994
Στο ίδιο podcast, ο Ρικ Πιτίνο ρωτήθηκε για τα σπουδαιότερα παιχνίδια στη σχεδόν πεντηκονταετή προπονητική καριέρα του. Εκτός από τους δύο τίτλους NCAA, το 1996 με το Κεντάκι και το 2013 με το Λούιβιλ, θυμήθηκε το περιβόητο «θαύμα της Mardi Gras», στις 15 Φεβρουαρίου 1994 στο γήπεδο του Λουιζιάνα Στέιτ, ως κόουτς του Κεντάκι.
«Mardi Gras» είναι ένα έθιμο κυρίως των γαλλόφωνων στις ΗΠΑ, που θυμίζει την ελληνική Τσικνοπέμπτη και η πιστή μετάφρασή της είναι «Λιπαρή Τρίτη», στην οποία συνηθίζεται να καταναλώνεται αυξημένη ποσότητα φαγητού πριν τη νηστεία για το Πάσχα. Εκείνη την Τρίτη, το Κεντάκι του Πιτίνο βρέθηκε πίσω στο σκορ με 68-37, στα 15:34 για τη λήξη του αγώνα. Οι παίκτες του Αμερικανού κόουτς, σε μία αποθέωση της πίστης, της περηφάνιας, της αυτοεκτίμησης, της αδιάλειπτης αυτοπεποίθησης και της άσβεστης επιθυμίας για νίκη, δεν παράτησαν το ματς και επικράτησαν με 99-95.
Στο Κεντάκι ήταν τότε σταρ ο μετέπειτα γκαρντ του Παναθηναϊκού (τη σεζόν 2006-07), Τόνι Ντελκ, ο οποίος παραδέχθηκε σε μελλοντική συνέντευξή του ότι «δεν έπαιξα καλά σε εκείνο το παιχνίδι και ο κόουτς μού είπε: “Καλύτερα να ετοιμάσεις τη μεταγραφή σου, γιατί μάλλον δεν θέλεις να είσαι “αγριόγατος“ (σ.σ.: Wildcats είναι το παρωνύμιο του Κεντάκι)». Κάποιοι άλλοι παίκτες είχαν αποκαλέσει τα αποδυτήρια στο ημίχρονο ως «νεκροταφείο», με τις αγριοφωνάρες του Πιτίνο να φτάνουν ως το γήπεδο.
Ολα άλλαξαν στη συνέχεια.
Ο Ντελκ είχε μόλις 9π., όμως ο Ουόλτερ ΜακΚάρτι, ένας δευτεροετής φόργουορντ που είχε μόλις 5,7 πόντους μέσο όρο εκείνη τη σεζόν, σκόραρε 23 πόντους με τέσσερα τρίποντα, με το τέταρτο να είναι για το προβάδισμα στα 19 δευτερόλεπτα για τη λήξη. Στα τελευταία 15 λεπτά της αναμέτρησης, όταν η διαφορά έφτασε εις βάρους τους στους 31 πόντους, οι παίκτες του Πιτίνο πέτυχαν μία ντουζίνα τρίποντα (σε μία εποχή που οι ομάδες δεν επέλεγαν πολύ το μακρινό σουτ) και οι αντίπαλοι του LSU «βοήθησαν», αστοχώντας σε 11 από τις 12 βολές τους στα τελευταία 12 λεπτά.
Ο άλλοτε προπονητής του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδας, ειδικός στη διαχείριση, μετέτρεψε εκείνο το σχετικά ανούσιο βαθμολογικά ματς και τη μεγαλύτερη επιστροφή» σε ένα μάθημα αφοσίωσης, επιμονής και εμπιστοσύνης στον συμπαίκτη. Εκείνη η… υστερία έγινε έναυσμα αφύπνισης για ένα σχολικό πρόγραμμα που είχε φτάσει στο Final Four το 1993 και δύο χρόνια αργότερα κατέκτησε τον κολεγιακό τίτλο!
Τα… σεμινάριά του, με εμψυχωτικές ομιλίες στα αποδυτήρια συνεχίζονται και στο Σεντ Τζον’ς.
Ο Ρικ Πιτίνο δεν θα επιβεβαιώσει ποτέ ότι είναι «ασυνήθιστος». Ούτε ως φιλοφρόνηση ούτε ως «ταμπέλα». Δεν έχασε ποτέ την ορμή του, το πάθος του. Θέλει μόνο να είναι σε ένα γήπεδο μπάσκετ και δεν σταματά να λέει στους νέους παίκτες-μαθητές του ότι «δεν υπάρχει το σκοτάδι της αμφιβολίας μέσα μου. Δεν είναι ψεύτικη αυτοπεποίθηση. Δεν είναι παράτολμη εμπιστοσύνη. Είναι μια φόρμουλα επιτυχίας. Είναι επιλογή».
