Το σκηνικό και ο ήχος είναι τόσο ταυτόσημα με τη Λίβερπουλ όσο και η κόκκινη φανέλα της. Η ταμπέλα «This Is Anfield» στα σκαλοπάτια των αποδυτηρίων της φημισμένης έδρας της ομάδας του Μέρσεϊσαϊντ, και προϊδεάζει και «προειδοποιεί» τον αντίπαλο για το πού… μπλέκει και έχει αποτελέσει και «πόζα» εκατομμυρίων αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από επισκέπτες στο γήπεδο.
Κάποιος που θα βρεθεί εκεί, βεβαίως, δεν θα απολαύσει απλώς μόνο ποδόσφαιρο. Τα μάτια του θα είναι στραμμένα στο χορτάρι, όμως τα αυτιά του θα περιμένουν να ακούσουν με ανυπομονησία άλλη μία χαρακτηριστική ιεροτελεστία. Το περιβόητο «You ‘ll Never Walk Alone», ωστόσο, δεν είναι το μόνο που ακούγεται (και πάλι) στο «Kop», την εξέδρα των πιστών οπαδών του συλλόγου.
Το… soundtrack της διαφαινόμενης θριαμβευτικής σεζόν της Λίβερπουλ στην Πρέμιερ Λιγκ –με διαφορά 15β.(1) από τη 2η Αρσεναλ, δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος– είναι άλλο. Θα ακουστεί νέο, όμως δεν είναι. Και η προέλευσή του έχει μία επίσης ξεχωριστή ιστορία.
Eνα σύνθημα από τον… Τζον Γουέιν!
Στο «κάστρο» της Λίβερπουλ, στις παμπ της πόλης και σε όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν οπαδοί της, το «You ‘ll Never Walk Alone» μένει λίγο στην άκρη. Η φετινή χρονιά της ομάδας του Aρνε Σλοτ συνοδεύεται από έναν άλλον ήχο, που όμως πολλοί θα πιστέψουν λανθασμένα ότι είναι «φρέσκος». Το κοινό των «κόκκινων» ετοιμάζεται για τον δεύτερο τίτλο σε πέντε χρόνια, αλλά μόλις τον πρώτο από το 1990 με παρέλαση και πανηγυρισμούς, αφού εκείνος του 2019-20 δεν γιορτάστηκε λόγω των περιορισμών του Covid-19.
Στο γήπεδο ακούγεται πια ένας σχεδόν ξεχασμένος στίχος:
«Liverbird upon my chest (upon my chest),
We are the men, of Shankly’s best (of Shankly’s best)
A team that plays the Liverpool way
And wins the championship in May»
A Liverbird upon my chest… ✊ pic.twitter.com/MQTZunJipM
— Liverpool FC (@LFC) February 24, 2025
(«Το έμβλημα στο στήθος μου (πάνω στο στήθος μου),
Είμαστε οι άντρες, από τους καλύτερους του Σάνκλι (από τους καλύτερους του Σάνκλι)
Μια ομάδα που παίζει με τον τρόπο της Λίβερπουλ
και κερδίζει το πρωτάθλημα τον Μάιο»)
Μονάχα που το σύνθημα δεν είναι νέο. Αντίθετα, είναι τεσσάρων δεκαετιών και «ανήκει» στον Φιλ Aσπιναλ, ο οποίος το εμπνεύστηκε το 1984, παρακολουθώντας την ταινία «The Green Berets» του 1968, με πρωταγωνιστή τον Τζον Γουέιν, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.
«Καθώς τελείωσε το φιλμ, έπαιξαν το τραγούδι “Ballad of the Green Berets” και σκέφτηκα πως θα γινόταν ένα υπέροχο τραγούδι για τη Λίβερπουλ», εκμυστηρεύτηκε ο «δημιουργός» στην ιστοσελίδα The Athletic. Ο 74χρονος Ασπιναλ, κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας στο «Ανφιλντ» από το 1961, εξήγησε πως «το σημείωσα αμέσως για να μη φύγει από το μυαλό. Μόλις έγραψα μερικούς στίχους, έκανα μερικές παραλλαγές την επόμενη μέρα. Τα λόγια λίγο-πολύ ταίριαξαν τέλεια, με το ρεφρέν στο τέλος».
Οι προηγούμενοι «ύμνοι»
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τραγούδι επισκιάζει για λίγο τον ύμνο των οπαδών της Λίβερπουλ. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004-05 και της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, το «Ring of Fire» του Τζόνι Κας ήταν το ανεπίσημο soundtrack. Το 2013-14, όταν η ομάδα του τότε κόουτς, Μπρένταν Ρότζερς, έχασε στο νήμα τον τίτλο της Πρέμιερ Λιγκ, ακουγόταν το «Poetry in Motion». Στον «δρόμο» για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2018, παιζόταν μία παραλλαγή του «Allez, Allez, Allez» και το 2022, για χάρη του Γιούργκεν Κλοπ, μία διασκευή του «I Feel Fine» των Μπιτλς!
«Με κάνει να αισθάνομαι περήφανος», προσθέτει ο Ασπιναλ, επισημαίνοντας πως «όταν μετά το ματς με την Μπρέντφορντ το άκουσα και πάλι, θυμήθηκα ότι το σύνθημα είναι 41 ετών, αλλά ποτέ δεν “απογειώθηκε” όπως φέτος». Το τραγούδι μετρά πια 21 στίχους, έχει μεγαλώσει με την πάροδο του χρόνου και έχει και το ίδιο τις παραλλαγές του. Λίγο αφότου ο Ασπιναλ έγραψε το «Liverbird» το ’84, ο μέσος της Λίβερπουλ, Κρεγκ Τζόνστον, δημιούργησε μια εκδοχή του τραγουδιού που συνδύασε και το «The Pride of Merseyside» – τραγούδι που είχε ηχογραφηθεί από τον Τζο Φάγκιν και έφτασε στο νούμερο 81 στο τσαρτ των σιγκλς του Ηνωμένου Βασιλείου τον Απρίλιο του 1987.
Ο Τζόνστον, ένας Αυστραλός με το παρατσούκλι «Skippy» (από το αστέρι του καγκουρό μιας τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του 1960 στην πατρίδα του), γοητεύτηκε από τη ζωή των οπαδών όταν έφτασε στην Αγγλία. Αρχικά εντάχθηκε στη Μίντλεσμπρο, πριν τον αγοράσει η Λίβερπουλ το 1981. «Συνήθιζα να κάνω παρέα πολλές φορές με τον συμπαίκτη μου, Σάμι Λι, του οποίου οι φίλοι τραγουδούσαν τραγούδια για το Λίβερπουλ. Ερχόμενος από την Αυστραλία, διαπίστωσα ότι αυτό το επίπεδο φανατισμού ήταν εντυπωσιακό», θυμάται. Συμπλήρωσε πως «συνδύασα το “Ballad of the Green Berets” με το “The Pride of Merseyside” και η δισκογραφική εταιρεία ήθελε να αλλάξουμε τη μελωδία για να αποφύγουμε να πληρώσουμε δικαιώματα. Δεν το έκανα για τα χρήματα, αλλά για να ευχαριστήσω τους οπαδούς».
Ο Τζόνστον, πάντως, έγραψε κι άλλο τραγούδι, το «Anfield Rap», με τη βοήθεια του Βρετανού ράπερ Derek B!
Επιστροφή στο παρελθόν και με τη νέα φανέλα
Στο μεταξύ, η Λίβερπουλ ανακοίνωσε τη νέα πολυετή συμφωνία της με την Adidas, για τη προμήθεια αθλητικού υλικού. Η γερμανική φίρμα θα «ντύνει» τους «κόκκινους» από την 1η Αυγούστου, όταν λήγει το τρέχον πενταετές συμβόλαιο με τη Nike. Ο σύλλογος επιστρέφει στη συνεργασία με την Adidas, μετά το 1985-1996 και το 2006-2012. Η συμφωνία με τη Nike απέφερε στην αγγλική ομάδα περίπου 35,7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, με επιπλέον 20% από τις καθαρές πωλήσεις εμπορευμάτων του συλλόγου, κάτι που σχεδόν διπλασίαζε το ποσό.
Σύμφωνα με τον αγγλικό Τύπο, η νέα συμφωνία θα συνοδευτεί από σημαντική αύξηση για τη Λίβερπουλ. Το συμβόλαιο με την Adidas ξεκινά την 1η Αυγούστου, που σημαίνει ότι η ομάδα του κόουτς Σλοτ θα αρχίσει την καλοκαιρινή προετοιμασία με υλικό της Nike, της οποίας η συμφωνία είχε αρχίσει το φθινόπωρο αντί τον Ιούνιο του 2020, λόγω της πανδημίας. Η Λίβερπουλ είχε ολοκληρώσει εκείνη τη σεζόν και είχε στεφθεί πρωταθλήτρια φορώντας φανέλες της New Balance.
