Από τις εποχές του Χόλιγουντ και της δεκαετίας του ’40
Είναι η εποχή που πλησιάζουμε στην κορύφωση των απονομών βραβείων σε ηθοποιούς και ανθρώπους του κινηματογράφου. Εχουν δοθεί ήδη οι Χρυσές Σφαίρες, πρόσφατα δόθηκαν και τα βρετανικά βραβεία της κινηματογραφικής βιομηχανίας, τα BAFTA, και πλησιάζει ο κορυφαίος θεσμός απονομής βραβείων στον κινηματογράφο, τα βραβεία Οσκαρ. Είναι επίσης η περίοδος που τόσο σε παγκόσμια κλίμακα όσο και σε τοπική, στη χώρα μας, «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Υπάρχει πάντα η ανάγκη να βρεις τον τρόπο να στρέψεις την προσοχή σου σε ένα άλλο σημείο, κάπου αλλού.
Οι ηθοποιοί που τραγουδούν ή μάλλον πιο σωστά οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν τραγούδια είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια στη μουσική εδώ και πολλά χρόνια. Κάθε χρόνο αναζητώ να βρω αυτές τις ηχογραφήσεις, αν είναι δυνατόν και σε φυσική μορφή, που προσθέτουν κάτι διαφορετικό στα τραγούδια που παλιότεροι και νεότεροι ηθοποιοί ερμηνεύουν. Κάποιες φορές είναι απλά κυκλοφορίες των soundtrack στις ταινίες που συμμετέχουν και κάποιες φορές είναι δικές τους ηχογραφήσεις, δικά τους τραγούδια και μουσικές. Οι άνθρωποι θέλουμε να δοκιμάζουμε πράγματα εκτός της περιοχής που νιώθουμε άνετοι και ασφαλείς. Ηθοποιοί που τραγουδούν, συγγραφείς που εμφανίζονται σε ταινίες, τραγουδιστές που θέλουν μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους. Οι ηθοποιοί που τραγουδούν είναι μια παράδοση η οποία αν και έρχεται από πολύ πίσω στον χρόνο, από τις εποχές του Χόλιγουντ και της δεκαετίας του ’40, τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει άλλη διάσταση. Αλλωστε εδώ και πολλά χρόνια απολαμβάνουμε ταινίες με επίκεντρο σημαντικούς σύνθετες, τραγουδοποιούς και τραγουδιστές. Η φετινή χρονιά είχε και μερικά έξτρα χαρακτηριστικά. Μερικές από τις υποψήφιες για Οσκαρ ταινίες που είδαμε, στηρίχθηκαν στη σκληρή δουλειά και στην προσπάθεια που κατέβαλαν αρκετοί ηθοποιοί ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους.
Είχαμε την ταινία “A Complete Unknown” και τα στάδια της εκπαίδευσης που πέρασαν οι τρεις από τους βασικούς πρωταγωνιστές: ο Τιμοτέ Σαλαμέ ως Μπομπ Ντίλαν, η Μόνικα Μπάρμπαρο ως Τζόαν Μπαέζ και ο Εντουαρντ Νόρτον ως Πιτ Σίγκερ. Σε δύο από τους τρεις ρόλους οι ηθοποιοί υποδύονται ανθρώπους που είναι εν ζωή και ακόμη βρίσκονται σε περιοδεία. Επομένως, η σύγκριση δεν είναι εύκολη. Ποιος μπορεί να μιμηθεί τη φωνή του Ντίλαν; Και αν ναι, πρέπει;
Είχαμε επίσης το “Folie A Deux”, ή αλλιώς “Τρέλα για Δύο”, με τον Χοακίν Φοίνιξ και τη Lady Gaga να ερμηνεύουν εκπληκτικά ορισμένα τραγούδια που συνόδευαν την ταινία. Είχαμε φυσικά και το νουάρ μιούζικαλ “Emilia Perez”.
Αν θέλει κανείς να χωρίσει τους ηθοποιούς και τις ερμηνείες τους σε κατηγορίες, είναι κάτι που γίνεται. Υπάρχουν ηθοποιοί αλάθητοι και αψεγάδιαστοι ερμηνευτικά και είναι αυτοί που έχουν παιδεία τραγουδιού και ιδιαίτερα μιούζικαλ, όπως ο Χιου Τζάκμαν και η Αν Χαθαγουέι. Υπάρχει μια κατηγορία ηθοποιών που δεν είναι γεννημένοι για να ερμηνεύουν μιούζικαλ όμως η ερμηνεία τους είναι μέρος του ρόλου και του χαρακτήρα. Δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις από το πρόσωπο που βλέπεις.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ στο “Ne Me Quitte Pas” στο “Τρέλα για Δύο”. Δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα τη μία και μοναδική φορά που δάνεισε τη φωνή του σε ηχογράφηση ο σπουδαίος Σον Κόνερι ερμηνεύοντας Beatles στο “In My Life”.
Η ερμηνεία του Σον Κόνερι δίνει ένα συναισθηματικό βάθος στο τραγούδι που δεν μπορείς να το προσπεράσεις, πόσο μάλλον να το αγνοήσεις. Το τραγούδι δε, δεν μοιάζει πια με αυτό που έγραψαν οι Λένον/Μακάρτνεϊ αλλά φαίνεται σαν να προέρχεται από την παράδοση του Σαίξπηρ. Αξέχαστη είναι επίσης και η ερμηνεία του Πίτερ Σέλερς στο “A Hard Days Night”, που περισσότερο μιλάει στον εαυτό του παρά τραγουδάει.
Μια άλλη ερμηνεία που έχει αφήσει εποχή είναι της Κατρίν Ντενέβ στο “Toi Jamais” που είχε πρωτοερμηνεύσει η Σιλβί Βαρτάν τη δεκαετία του ’70 και το ηχογράφησε η Ντενέβ για τις ανάγκες της ταινίας του Φρανσουά Οζόν, “8 Γυναίκες”. Στο σάουντρακ της ίδιας ταινίας μπορεί να βρει κανείς την αφρόκρεμα των Γαλλίδων ηθοποιών. Η Φανί Αρντάν, η Εμανουέλ Μπεάρ, η Λουντιβίν Σανιέ και η Ιζαμπέλ Υπέρ ερμηνεύουν μοναδικά τραγούδια της ταινίας. Και αυτές οι ερμηνείες, όπως και του Σον Κόνερι, υπάρχουν μόνο σε CD. Υπάρχει ακόμη η ίσως πιο χαρακτηριστική ερμηνεία ηθοποιού όλων των εποχών, της Οντρεϊ Χέπμπορν στο “Moon River”. Μην ξεχνάμε ότι αυτό που αγαπάμε σ’ αυτές τις ερμηνείες είναι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα ακόμη κι αν δεν είναι άψογα ερμηνευτικά. Μάλλον ακριβώς γι’ αυτό τα λατρεύουμε και αντέχουν στον χρόνο.
Η ερμηνεία του Δημήτρη Χορν και της Μάρως Κοντού στο “Πες Μου Μια Λέξη” είναι αξεπέραστη όπως και οι περισσότερες ερμηνείες της Μελίνας Μερκούρη. Η Σκάρλετ Γιόχανσον είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση έχοντας κυκλοφορήσει και δικά της τραγούδια. Για εδώ, όμως, διαλέγω την ηχογράφηση που έκανε στο “Summertime”, τη σύνθεση του Τζορτζ Γκέρσουιν. Μπορείτε να τη βρείτε σε ένα άλμπουμ με τίτλο “Unexpected Dreams” που περιλαμβάνει νανουρίσματα ή τύπου νανουρίσματα τραγουδισμένα από ηθοποιούς όπως αυτή αλλά και ο Τζέρεμι Αϊρονς. Ηχογράφησε το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί με αυτό τη νανούριζε πριν από τον ύπνο η γιαγιά της. Η Μισέλ Φάιφερ ήταν αυτή που περιμέναμε στην ταινία “The Fabulous Baker Boys”. Δεν μπορούσε να υπάρξει πιο ιδανική ερμηνεύτρια από αυτήν στο “My Funny Valentine”, ενώ τρυφερή ήταν ερμηνεία της Ζιλί Ντελπί στο “A Waltz For The Night”. Ηταν σίγουρα μια από τις πιο όμορφες και χαρακτηριστικές σκηνές που έχουμε δει στο σινεμά για το “Before Sunset” του Ρίτσαρντ Λίνκλειτερ.
Υπάρχει και μία άλλη κατηγορία: αυτή που είναι από μόνη της η Μέριλ Στριπ. Η οσκαρική ηθοποιός δεν προέρχεται από το μιούζικαλ αλλά όταν τραγούδησε το “The Winner Takes It All” των ABBA το έκανε με τον πιο επιβλητικό τρόπο. Εκανε όμως και το αντίθετό του, όταν για για τις ανάγκες του ρόλου στην ταινία “Florence Foster Jenkins”, την αληθινή ιστορία μιας άμουσης σοπράνο, τραγουδούσε φάλτσα σχεδόν σε κάθε νότα.
Νομίζω όμως ότι αφήνω εκτός πολλά. Οπότε την επόμενη βδομάδα θα επανέλθω στο δεύτερο μέρος με κάποιες άλλες ιδιαίτερες επιλογές από τον χώρο του σινεμά και των ηθοποιών.
