Ο πιο σημαντικός αγώνας της καριέρας του, της ζωής του επί της ουσίας, απείχε μόλις λίγα 24ωρα. Η Βραζιλία, η οποία φιλοξενούσε Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από 64 χρόνια και ήθελε το πρώτο της στέμμα έπειτα από δώδεκα, θα αντιμετώπιζε τη Γερμανία στο Μπέλο Οριζόντε, με έπαθλο μια θέση στον μεγάλο τελικό.
Εκείνες τις ώρες της αναμονής, όμως, έμελλε να μάθει και την πιο δυσάρεστη είδηση της ζωής του: Ο παππούς του, στον οποίο όφειλε σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι είχε γίνει (πολύ επιτυχημένος) επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είχε χάσει τη μάχη με τον θάνατο.
Μετά από μια άνιση, αλλά γενναία μάχη με τον καρκίνο των οστών και χτυπημένος και από πνευμονία, ο Πέδρο Βιέιρα ντα Σίλβα Φίλιο άφηνε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου τον είχε επισκεφτεί λίγες ημέρες πριν ο αγαπημένος του εγγονός.
I’m not crying, you’re crying 🥹 pic.twitter.com/4zJ08sOr0n
— 𝙇𝘽𝙕 (@losblancoszone) February 6, 2025
Παρά τον αβάσταχτο πόνο που ένιωθε και την επ’ αόριστον άδεια που του έδωσε ο ομοσπονδιακός προπονητής Λουίς Φελίπε Σκολάρι για να βρεθεί στο πλευρό της οικογένειάς του και να συνοδέψει τον παππού του στην τελευταία του κατοικία, ο Μαρσέλο παρέμεινε στις εγκαταστάσεις της βραζιλιάνικης συνομοσπονδίας, όπου διέμενε η εθνική ομάδα.
Ηξερε ότι αυτό θα ήθελε ο παππούς του, ο οποίος ονειρευόταν να δει το εγγόνι του παγκόσμιο πρωταθλητή όταν τον φόρτωνε στον ξεχαρβαλωμένο, αλλά ανθεκτικό πορτοκαλί Volkswagen σκαραβαίο του και τον πήγαινε κάθε μέρα (μα κάθε μέρα) στις προπονήσεις των μικρών ομάδων της Φλουμινένσε.
Ο Πέδρο έφτασε να χρωστάει σε δεκάδες τοκογλύφους για να πληρώνει τα εισιτήρια του λεωφορείου που μετέφεραν τον Μαρσέλο στις προπονήσεις και, για να ξεχρεώσει, πούλησε ένα διαμέρισμα και με ό,τι περίσσεψε αγόρασε τον περιβόητο σκαραβαίο.
Γεννημένος σε μια πολύ φτωχή οικογένεια του Ρίο, ο Μαρσέλο ήθελε από μικρός να γίνει ποδοσφαιριστής, έχοντας ξεκινήσει μέσω της ενασχόλησής του με το ποδόσφαιρο σάλας, όπως έκαναν σταρ τύπου Ροναλντίνιο ή Νεϊμάρ.
Πολλές φορές, όμως, η δύσκολη καθημερινότητα τον οδηγούσε να σκεφτεί σοβαρά να τα παρατήσει εντελώς, ώστε να πιάσει από πολύ μικρός δουλειά και να βοηθήσει έτσι στον περιορισμένο οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο Πέδρο, όμως, είχε διαφορετική άποψη.
Αυτός του χάρισε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, από το υστέρημά του πάντα, και τον πηγαινόφερνε στις προπονήσεις με το «fusquinha» (σημαίνει ο μικρός σκαραβαίος), το οποίο σημάδεψε τόσο καθοριστικά και όμορφα τη ζωή του Μαρσέλο, σε σημείο που δεν δίστασε να το «χτυπήσει» τατουάζ στο δεξί του μπράτσο.
«Εχω ζήσει πολλές όμορφες στιγμές σε αυτόν τον σκαραβαίο», θυμάται με συγκίνηση ο Βραζιλιάνος, ο οποίος έπαιξε σε εκείνο τον μουντιαλικό ημιτελικό, τα έδωσε όλα στη μνήμη του παππού του, με τη Σελεσάο όμως να γνωρίζει την πιο ταπεινωτική ήττα της ιστορίας της (1-7), σε ένα ματς όπου έχανε 5-0 προτού καν συμπληρωθεί το πρώτο ημίωρο.
Παρά την πικρία εκείνου του αγώνα και την οδύνη για τον θάνατο του παππού, το νερό είχε μπει προ πολλού στο αυλάκι για τον κορυφαίο αριστερό μπακ που έβγαλε η Βραζιλία μετά τον Ρομπέρτο Κάρλος, ο οποίος βεβαίως αποτελούσε και το παιδικό ίνδαλμα του Μαρσέλο.
Οπως ο Ρομπέρτο Κάρλος, άλλωστε, έτσι και εκείνος εκτόξευσε το όνομά του με τη βαριά, βαρύτατη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Προσγειώθηκε στην ισπανική πρωτεύουσα μόλις στα 19 του, χρειάστηκε χρόνο για να προσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού και, όταν ανέλαβε τη «βασίλισσα» ο Ζοσέ Μουρίνιο, έκανε το οριστικό «μπαμ».
Υπό την καθοδήγηση του Πορτογάλου, ο Μαρσέλο εξελίχθηκε σε ένα σύγχρονο αριστερό μπακ-χαφ που «κατάπινε» χιλιόμετρα και ήταν ιδιαιτέρως αποτελεσματικός από τη μέση και μπροστά, με τις σέντρες και τα… μπουκαρίσματα στην αντίπαλη περιοχή.
Σε 15 χρόνια λαμπρής παρουσίας στη Ρεάλ, κατέκτησε ως πρωταγωνιστής 25 τίτλους, μεταξύ των οποίων πέντε Champions League (καθοριστικός στο πρώτο από αυτά), έξι πρωταθλήματα και τέσσερα Μουντιάλ Συλλόγων.
Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, είναι ένας από τους μη Ισπανούς ποδοσφαιριστές με τις περισσότερες συμμετοχές στη Ρεάλ, νιώθει τη Μαδρίτη σαν δεύτερο σπίτι του και, μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του από τα γήπεδα, σε ηλικία 36 ετών, πιθανότατα θα μείνει μόνιμα στην ισπανική πρωτεύουσα.
Οπως, άλλωστε, ανέφερε τεχνηέντως στο βίντεο του αποχαιρετισμού του, «έχω ακόμα να προσφέρω πολλά στο ποδόσφαιρο», με τον φακό σε εκείνη τη φράση να εστιάζει στον μεγάλο του γιο, τον Εντσο.
Στα 15 του, ο πιτσιρικάς δείχνει να έχει κληρονομήσει τα ποδοσφαιρικά γονίδια του πατέρα του, ξεχωρίζει (ως επιθετικός) στα τμήματα υποδομής της Ρεάλ και έχει παίξει στις μικρές εθνικές ομάδες της Ισπανίας. Εχει γεννηθεί, άλλωστε, στη Μαδρίτη.
«Μηχανή σκοραρίσματος» έχει βαφτίσει η εφημερίδα «Marca» τον γιο του Μαρσέλο, ο οποίος έχει επενδύσει μέσω εταιρείας του σε ποδοσφαιρικούς συλλόγους και, δεδομένα, θα παραμείνει στον χώρο, αφού λατρεύει το άθλημα που τόσες χαρές του πρόσφερε απλόχερα για δύο δεκαετίες (και βάλε).
Με εξαίρεση το εξάμηνο στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό, στο οποίο επιβεβαίωσε ότι όδευε προς το τέλος της καριέρας του και θύμιζε περισσότερο παλαίμαχο παρά εν ενεργεία παίκτη, ο Μαρσέλο έλαμψε όπου και αν έπαιξε. Και, όπως ήθελε ο παππούς του, επέστρεψε στο Ρίο για να κλείσει την καριέρα του στη Φλουμινένσε, την ομάδα που τον ανέδειξε και την οποία λάτρευε ο Πέδρο.
Meu irmão, que carreira incrível! Vivemos muito juntos, foram anos de conquistas, vitórias e momentos inesquecíveis. Mais do que um companheiro de equipa, um companheiro para a minha vida. Obrigado por tudo, amigo. Desejo tudo de bom nesta nova etapa da vida. pic.twitter.com/8RJAQAfdNK
— Cristiano Ronaldo (@Cristiano) February 6, 2025
Με τη «Φλου», μάλιστα, κατέκτησε το Copa Libertadores, το αντίστοιχο Champions League στη Νότια Αμερική, ώστε να συμπληρώσει ένα μυθικό παλμαρέ, από το οποίο λείπει μόνο το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Βραζιλία.
Νιώθει, βεβαίως, απόλυτα γεμάτος (και πολύ καλά κάνει), αφού κρέμασε τα παπούτσια του όντας πλήρης ποδοσφαιρικών ημερών και αφήνοντας συμπαίκτες του με τα λόγια τους να εξηγούν τι αποτέλεσε για το άθλημα ο Μαρσέλο Βιέιρα ντα Σίλβα Ζούνιορ.
«Αδελφέ μου, τι απίστευτη καριέρα! Ζήσαμε πολλά μαζί, ήταν χρόνια κατακτήσεων, νικών και αξέχαστων στιγμών. Παραπάνω από ένας συμπαίκτης σε ομάδα, ένας συμπαίκτης στη ζωή. Σε ευχαριστώ για όλα, φίλε. Σου εύχομαι όλα τα καλά σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής σου», έγραψε σε ανάρτησή του ο ζωντανός θρύλος Κριστιάνο Ρονάλντο. Παππού Πέδρο, τα βλέπεις;
