Ατλέτικο Μαδρίτης και Ντιέγκο Σιμεόνε τείνουν να γίνουν έννοιες ταυτόσημες, αφού ο Αργεντινός συμπληρώνει φέτος 19 χρόνια παρουσίας στον σύλλογο της ισπανικής πρωτεύουσας, πέντε ως παίκτης και 14 ως προπονητής.
Με την πρώτη του ιδιότητα, αλλά με τη φανέλα της Σεβίλλης, ο «Τσόλο» σημείωσε το πρώτο του γκολ στο Κύπελλο Ισπανίας στις 25 Νοεμβρίου του 1993 κόντρα στην Καστεγιόν, όταν δηλαδή δεν είχε γεννηθεί κανένας από τους τρεις γιους του.
Ο Τζιοβάνι το έκανε στις 5 Ιουλίου του 1995 στο Μπουένος Αϊρες, ενώ ο πατέρας του έπαιζε ακόμα στην Ατλέτικο, με την οποία μάλιστα επρόκειτο να κατακτήσει το νταμπλ (Πρωτάθλημα – Κύπελλο) εκείνη τη σεζόν, που ξεκινούσε λίγες εβδομάδες αργότερα.
Ο δεύτερος, ο Τζιανλούκα, γεννήθηκε επίσης Ιούλιο, στις 23 του 1998, επίσης στο Μπούενος Αϊρες, όταν ο μπαμπάς ήταν ήδη στην Ιντερ και εκείνη την εποχή ξεκουραζόταν μετά το απαιτητικό Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας.
Και ο μικρότερος, ο Τζουλιάνο, είναι ο μοναδικός από τους γιους του Ντιέγκο που γεννήθηκε μακριά από την Αργεντινή. Το έκανε στις 18 Δεκεμβρίου του 2002 στη Ρώμη, αφού εκείνη την εποχή ο «Τσόλο» έπαιζε στη Λάτσιο.
Κατά σύμπτωση, είκοσι χρόνια ακριβώς μετά τη γέννησή του, ανήμερα των γενεθλίων του, η Αλμπισελέστε κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, με τον Ντιέγκο να πανηγυρίζει συγκινημένος στην εξέδρα την ιστορική επιτυχία της ομάδας της οποίας φόρεσε τη φανέλα σε 106 περιπτώσεις.
Η συγκίνησή του, όμως, δεν είχε να κάνει μόνο με την επιτυχία της παρέας του Λιονέλ Μέσι και τριών παικτών που είχε εκείνη τη στιγμή στο ρόστερ της Ατλέτικο (Ροντρίγκο Ντε Πολ, Ναουέλ Μολίνα και Ανχελ Κορέα), αλλά και επειδή δεν μπόρεσε να τη μοιραστεί με τον πατέρα του, Κάρλος, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή εννέα μήνες νωρίτερα.
Αυτός του εμφύσησε την αγάπη για την μπάλα και αυτός τη μετέφερε στους τρεις γιους του, οι οποίοι έγιναν όλοι επαγγελματίες, αν και ο Ντιέγκο δεν πίστευε ποτέ ότι θα είχε υπό τις οδηγίες του κάποιον εξ αυτών.
Αυτή η ξεχωριστή εμπειρία έτυχε εντέλει στον μικρότερο, τον Τζουλιάνο, ο οποίος πέρασε από τα τμήματα υποδομής της Ατλέτικο και, μετά από δύο δανεισμούς σε Σαραγόσα και Αλαβές, καθιερώνεται στην πρώτη ομάδα και, μάλιστα, με το σπαθί του.
Τον Αύγουστο του 2023, όταν μόλις είχε πάει στην Αλαβές, υπέστη σε ένα φιλικό με την Μπούργος έναν σοβαρότατο τραυματισμό: Κάταγμα περόνης και διάστρεμμα αστραγάλου. «Ετσι όπως είδα το πόδι, πίστεψα ότι δεν θα παίξω ξανά μπάλα», θυμάται για ένα σοκ που το ξεπέρασε, και με το παραπάνω.
Το βράδυ της Τρίτης (04/02), ο μικρός των Σιμεόνε πέτυχε το πρώτο του γκολ ως «ροχιμπλάνκο» στη διοργάνωση του Κυπέλλου, και, μάλιστα, το έκανε με το κεφάλι, παρά το μικρό του ύψος (1.73).
Ακολούθησε και δεύτερο και θα είχε κάνει χατ-τρικ, αν δεν ακυρωνόταν ένα γκολ του μέσω VAR, στο θριαμβευτικό 5-0 επί της Χετάφε που έδωσε στην Ατλέτικο πανηγυρική πρόκριση στα ημιτελικά.
Για πρώτη φορά στο «Μετροπολιτάνο» αποθεώθηκε ένας Σιμεόνε που δεν ήταν ο Ντιέγκο, έστω και αν στο πίσω μέρος της φανέλας του Τζουλιάνο δεν γράφει το επίθετο, αλλά το όνομά του.
«Το επίθετο δεν είναι βάρος, αλλά κίνητρο», ξεκαθαρίζει ο 22χρονος εξτρέμ, ο οποίος εξηγεί ότι επέλεξε, από τα τμήμα υποδομής της Ατλέτικο κιόλας, να γράφει «Giuliano» η φανέλα του, γιατί «είμαι ένας Σιμεόνε, αλλά θέλω να κάνω τον δρόμο μου ως Τζουλιάνο».
Με τις εμφανίσεις του, αποδεικνύει ότι δεν παίζει στην Ατλέτικο με βύσμα και, μετά τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού με την Ολυμπιακή ομάδα, είχε τον Νοέμβριο την ευκαιρία να παίξει για πρώτη φορά με την εθνική Ανδρών, όντας ο τρίτος Σιμεόνε που τα καταφέρνει, μετά τον Ντιέγκο και τον μεγάλο αδελφό του Τζιοβάνι.
Το καλοκαίρι, την εποχή των Αγώνων στο Παρίσι, «ψηνόταν» η μεταγραφή του Χουλιάν Αλβαρες από τη Μάντσεστερ Σίτι στην Ατλέτικο, η οποία ολοκληρώθηκε επίσημα στις 12 Αυγούστου, αντί 75 εκατ. ευρώ.
«Πες του πατέρα σου να σταματήσει να με παίρνει τηλέφωνο, έρχομαι». εντόπισαν οι κάμερες να λέει ο Αλβαρες αστειευόμενος στον μικρό Σιμεόνε, με τον οποίο έχουν δημιουργήσει, μαζί με τους Ντε Πολ, Μολίνα, Κορέα και τον τερματοφύλακα Χουάν Μούσο, μια μικρή αργεντίνικη συνοικία στην Ατλέτικο.
Μια μικρή – μεγάλη παρέα που κάνει όνειρα για μεγάλους τίτλους με την ερυθρόλευκη φανέλα, για μια ομάδα που διεκδικεί επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, είναι στα ημιτελικά του Κυπέλλου και είναι μία από τις ομάδες που προκρίθηκαν απευθείας στους «16» του Champions League.
Του απωθημένου, δηλαδή, του μπαμπά Ντιέγκο, ο οποίος με την Ατλέτικο έχει φτάσει δύο φορές στον τελικό (2014 και 2016), χάνοντας αμφότερους από την άσπονδη συμπολίτισσα Ρεάλ, τον πρώτο στην παράταση και τον δεύτερο στα πέναλτι.
«Το όνειρό μου είναι να κατακτήσω το Champions League με την Ατλέτικο, την ομάδα της καρδιάς μου», λέει ο μικρός της φαμίλιας Σιμεόνε, ο οποίος με την ταχύτητα, την ντρίμπλα και τον τσαμπουκά του (ως γνήσιο τέκνο της οικογένειας, άλλωστε) ονειρεύεται να μείνει μια ζωή στην ομάδα που έγινε δεύτερη φύση του πατέρα του.
