Ουτοπία, το καύσιμο που τροφοδοτεί την ελπίδα
Από την αναγέννηση και έπειτα καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ποιητές και μουσικοί αναζήτησαν ένα δικό τους καθαρό και αγνό τόπο, όπου θα έβρισκαν καταφύγιο. Μακριά από τη φθορά της ανθρώπινης παρουσίας, επιθυμούσαν να ζήσουν αρμονικά με τη φύση, σ’ έναν τόπο απλών απολαύσεων, μια δική τους ουτοπία. Η ουτοπία αυτή είχε ένα όνομα και την έλεγαν Αρκαδία, ο τόπος που στη μυθολογία συνδέθηκε με τον θεό Ερμή και τον θεό Πάνα.
Μπορεί σήμερα όλη αυτή η μυθολογία για την Αρκαδία να μοιάζει μακρινή και κυρίως ξεπερασμένη, όμως πολλοί καλλιτέχνες εξακολουθούν να εμπνέονται από αυτήν και να δημιουργούν. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι συναντάμε πολύ συχνά την Αρκαδία στη μουσική και στην ποπ κουλτούρα.
Ηταν στη δεκαετία του ’90 όταν ο θεατρικός συγγραφέας Τομ Στόπαρντ έγραψε ένα από τα πιο αναγνωρισμένα θεατρικά του έργα, την «Αρκαδία», βάζοντας στο επίκεντρο του έργου του τη σχέση του παρελθόντος με το παρόν και της τάξης με την αταξία. Ηταν λίγα χρόνια αργότερα όταν ένας μουσικός, από τους πιο καλλιεργημένους και διαβασμένους, ο Μάικ Σκοτ των Waterboys, ηχογράφησε το υπέροχο και διονυσιακό τραγούδι “The Return Of the Pan”.
Ο Σκοτ μίλησε για τη δική του Αρκαδία αφού μάλιστα πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην περιοχή της Αρκαδίας ταξιδεύοντας για τον μήνα του μέλιτος. Χρησιμοποίησε μάλιστα και τον ήχο του ελληνικού κλαρίνου θέλοντας να δώσει ακόμα πιο εμφατικά το ηχόχρωμα και την εικόνα της δικής του ουτοπίας. Τα μέλη των Βρετανών Libertines, ο Πιτ Ντόχερτι και ο Καρλ Μπαράτ, χρησιμοποιούν την Αρκαδία ως το προορισμό προς τον οποίο ταξιδεύει το πλοίο τους με το όνομα Αλβιώνα. Στο τραγούδι τους, “The Good Old Days”, η Αρκαδία είναι ένας τόπος χωρίς κανόνες και εξουσίες, στον οποίο τα τσιγάρα κρέμονται από τα δέντρα και τα παγκάκια είναι ντυμένα με μπλε ντένιμ. Η Αρκαδία είναι θέμα και για τους Red Hot Chili Peppers στο περίφημο διπλό τους άλμπουμ “Stadium Arcadium”. Σήμερα η Αρκαδία έχει δώσει το όνομά της σε γειτονιές και πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Κι όμως, η Λάνα Ντελ Ρέι στο άλμπουμ της “Blue Banisters” έχει ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο που μοιάζει να υπαινίσσεται κάτι μεγαλύτερο από το όνομα μιας απλής γειτονιάς στο Λος Αντζελες. Το ίδιο και το ηλεκτρονικό συγκρότημα των Apparat στο άλμπουμ του “Walls” μιλάει για την Αρκαδία.
Μόλις πριν από λίγες μέρες μία σπουδαία Αμερικανίδα μουσικός, η Αλισον Κράους, ανακοίνωσε ότι το καινούργιο της άλμπουμ θα λέγεται “Arcadia” και η κεντρική του ιδέα είναι «ιστορίες από το παρελθόν, για τις παλιές καλές οι μέρες όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά».
Η ιδέα της ουτοπίας είναι απολύτως απαραίτητη για τον άνθρωπο ανεξάρτητα σε ποια εποχή ζει ή ανεξάρτητα από το τι λέει το περιβάλλον του για τον τρόπο ζωής του. Για έναν μουσικό όμως η ιδέα μιας ουτοπίας είναι το καύσιμο που τροφοδοτεί την ελπίδα η οποία με τη σειρά της βοηθά στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Ιστορίες πίσω από τα τραγούδια του Ντίλαν
ΔΙΑΒΑΖΩ: Δεν ξέρω αν είναι πυρετός με την ονομασία Ντίλαν ή αν είναι ένας ποταμός με το ίδιο όνομα αλλά αυτές τις μέρες όλοι μοιάζουν να συζητάνε, με αφορμή την ταινία “A Complete Unknown“, ξανά για τον ίδιο, τα τραγούδια του, την εποχή του. Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος, που είναι ο σπουδαιότερος και ο απόλυτος κριτής, τον έχει δικαιώσει. Η γλώσσα του και οι λέξεις του, τα τραγούδια του, οι επιλογές του και η παρουσία του τον κάνουν να είναι ακόμα και σήμερα σημαντικός και απαραίτητος. Ενας γίγαντας που μάλλον θυσίασε τα πάντα για την τέχνη της αφήγησης και του τραγουδιού. Ο,τι είχε στο μυαλό του το πέτυχε αλλά δεν ξέρω αν επέστρεψε ακόμη στην Ιθάκη του.
Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει το 2016 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ο τίτλος του είναι “Bob Dylan 100 τραγούδια – Οι ιστορίες πίσω από αυτά και η σημασία τους” του Βύρωνα Κριτζά. Μέσα από τη μελέτη αλλά και από τη δική του προσωπική μάτια φωτίζει με αγάπη τις ηχογραφήσεις της εποχής, τα τραγούδια και τη σημασία τους. Αν θέλετε να είσαστε ακόμη περισσότερο στο κλίμα των ημερών, απλά ξεκινήστε να το διαβάζετε.
Αλλωστε κοιτώντας τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και το τι συνέβαινε από το 1961 μέχρι και το 1972, θα έλεγε κάνεις ότι, όπως και τότε, έτσι και σήμερα είμαστε στην αρχή ενός μεγάλου κύκλου αλλαγών.
The Blender Spotify List
Είχα πολύ καιρό να ακούσω καινούργια μουσική και τραγούδια και μου φαίνεται πως ξαφνιάστηκα ευχάριστα από την παραγωγή των τελευταίων 20 ημερών. Ο «μουσικός ήρωας» του 2024, Τέντι Σουίμς, έχει καινούργιο άλμπουμ και έναν πολύ μεστό, μείνστριμ 70s σόουλ ήχο. Απ’ αυτόν διαλέγω το “Guilty”. H Λούσι Ντέικους βάζει υποψηφιότητα για τον καλύτερο τίτλο της χρονιάς στα άλμπουμ με το “Forever is A feeling”, ενώ η δική μας Σtella φλερτάρει με την μποσανόβα στο υπέροχο κομμάτι της με τίτλο “Adagio”. Η Aλισον Κράους μας δίνει άλλο ένα διαμάντι με το “Looks Like The End Of The Road” και ο Ασάφ Αβιντάν επιστρέφει στον πιο ηλεκτρονικό ήχο με τον οποίο έκανε επιτυχία με το “Maybe You Are”.
Μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε από την εμπνευσμένη αλλά και συντηρητική ποπ ροκ ματιά των My Morning Jacket και πάντα περιμένω οτιδήποτε καινούργιο κυκλοφορεί η Sharon Van Etten.
