Είναι μια από τις ατάκες που έγραψαν Ιστορία στον παγκόσμιο κινηματογράφο και περιέχει μια μεγάλη, διαχρονική αλήθεια. Η χαρισματική Τζούντι Γκάρλαντ, υποδυόμενη τη μικρή και αθώα Ντόροθι Γκέιλ, λέει ευτυχισμένη και ανακουφισμένη ότι «There’s no place like home», στο φινάλε του «Μάγου του Οζ», ένα φιλμ του 1939 που ψυχαγωγεί και συγκινεί μέχρι και σήμερα.
«Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από το σπίτι σου» είναι η (ελεύθερη) απόδοση της φράσης που πλημμυρίζει αυτές τις ημέρες όλο το «είναι» του Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Ζούνιορ, ο οποίος, σαν άλλη Ντόροθι, επιστρέφει στο Κάνσας (Σάντος) για να νιώσει, να αγαπήσει ξανά το ποδόσφαιρο.
Το ταξίδι του Βραζιλιάνου μακριά από το σπίτι δεν κράτησε μερικές ώρες, αλλά έμοιαζε λίγο σαν το όνειρο που είδε η Ντόροθι. Και, όπως και εκείνη, είχε φίλους σε αυτήν τη διαδρομή όπως το σκιάχτρο, ο τενεκεδένιος άνθρωπος και το λιοντάρι, αλλά και έναν μεγάλο εχθρό.
Οχι, δεν ήταν η κακιά μάγισσα της Δύσης, αλλά το χρήμα, το οποίο καθόρισε πολλές από τις (λανθασμένες, όπως αποδείχθηκε) αποφάσεις του χαρισματικού Βραζιλιάνου, επηρεασμένου πρωτίστως από το περιβάλλον του και τον πατέρα-μάνατζέρ του, Νεϊμάρ ντα Σίλβα (σκέτο).
Το 2017, η Παρί Σεν Ζερμέν τού έστρωσε χαλί εκατομμυρίων για να φύγει από την Μπαρτσελόνα, με την οποία δύο χρόνια πριν είχε κατακτήσει το τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Champions League) ως μέλος μιας εκ των κορυφαίων επιθετικών τριάδων στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μαζί με δύο φίλους του, όπως ο Λιονέλ Μέσι και ο Λουίς Σουάρες.
«Γιατί φεύγεις; Θέλεις να γίνεις ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο; Μπορώ εγώ να σε κάνω τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο», του είπε ο Λέο, ο οποίος καταλάβαινε ότι ο νεαρότερος Βραζιλιάνος ένιωθε ότι επισκιάζονταν από τον, κατά πολλούς, κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.
Ο «Νέι» υποστηρίζει μέχρι σήμερα ότι δεν έφυγε γι’ αυτό από την Μπάρτσα, ούτε για τα χρήματα, παρότι η Παρί τού έδωσε τριάντα εκατ. ευρώ τον χρόνο και τον έκανε την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία, αντί 222 εκατ. ευρώ, όσο ήταν και η ρήτρα αποδέσμευσής του.
Στο Παρίσι, ο Νεϊμάρ δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει ο «Μέσι» της Παρί, παρότι είχε στο πλευρό του τον κορυφαίο νεαρό ποδοσφαιριστή (Κιλιάν Εμπαπέ) και, στην πορεία, τον αντάμωσε στην Πόλη του Φωτός και ο καλός του φίλος, ο Λέο.
Και, όταν ο Αργεντινός επέλεξε να πάρει χρυσή… σύνταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες με την Ιντερ Μαϊάμι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν ήδη στη Σαουδική Αραβία για λογαριασμό της Αλ Νασρ, ο Νεϊμάρ αποφάσισε ότι δεν είχε το κουράγιο να μείνει στην Ευρώπη για να παλέψει μήπως μπορέσει να καλύψει την κενή θέση που είχαν αφήσει στον «θρόνο» οι δύο ζωντανοί θρύλοι.
Πάλι για ένα (πάρα πολύ) παχυλό συμβόλαιο, είπε «ναι» στην Αλ Χιλάλ, υπογράφοντας για δύο χρόνια με αμύθητες αποδοχές και πολυτέλειες που ταιριάζουν περισσότερο σε έναν βασιλιά παρά σε έναν επαγγελματία αθλητή.
Ενάμιση χρόνο μετά την υπογραφή του «χρυσού» συμβολαίου του, ο Νεϊμάρ το έλυσε και η Αλ Χιλάλ, που είχε επενδύσει τόσα επάνω του, ένιωσε ότι ξεφορτώθηκε ένα μεγάλο βαρίδιο. Γιατί;
Επειδή σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο, εξαιτίας και του σοβαρότερου τραυματισμού στην καριέρα του (ρήξη έξω χιαστού και μηνίσκου στο αριστερό γόνατο), ο Νεϊμάρ έδωσε μόλις επτά παιχνίδια (απολογισμός ένα γκολ – τρεις ασίστ) και φόρεσε την μπλε φανέλα της Αλ Χιλάλ για συνολικά 428 λεπτά.
Γι’ αυτόν τον ενάμιση χρόνο, ο Νεϊμάρ εισέπραξε περί τα 226 εκατ. ευρώ. Αν υπολογίσει κανείς ότι η Αλ Χιλάλ έδωσε άλλα 90 εκατ. στην Παρί για να τον αποκτήσει, η… λυπητερή φτάνει τα 316 εκατ. ευρώ, ήτοι 45 εκατ. ευρώ για κάθε ματς που έδωσε, 738.000 ευρώ για κάθε λεπτό συμμετοχής και, κατά προσέγγιση, πάνω από 1,5 εκατ. ευρώ για κάθε επαφή του με την μπάλα!
Ο πρίγκιπας που δεν θα γίνει ποτέ βασιλιάς γιατί έβαλε λάθος προτεραιότητες στην καριέρα του, δέχθηκε να μην πάρει όλο το υπόλοιπο του συμβολαίου του για να λυθεί αυτό και να επιστρέψει στη Σάντος, από την οποία έφυγε το 2013 σε ηλικία 21 ετών με όνειρα χίλια, τα οποία αναμφίβολα δεν τα εκπλήρωσε όλα.
Ο Νεϊμάρ θα υπογράψει συμβόλαιο πεντάμηνης διάρκειας, με τη Σάντος να μην του δίνει χρήματα, αλλά τον ποδοσφαιριστή να καρπώνεται ένα μεγάλο μέρος των εμπορικών εσόδων που θα πολλαπλασιαστούν για τον σύλλογο με την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη.
Η μικρή διάρκεια του συμβολαίου ίσως προμηνύει καλοκαιρινή επιστροφή στην Ευρώπη, αλλά αυτή φαντάζει προς το παρόν ένα μακρινό σενάριο. Ο «Νέι» θέλει απλώς στη συνέχεια να αποφασίσει αν θα μείνει στη Σάντος, της οποίας θα πάρει και πακέτο μετοχών για να τη στηρίξει οικονομικά, ή θα αναζητήσει αλλού την τύχη του.
Στο γήπεδο «Βίλα Μπελμίρο», το σπίτι του από τα έντεκά του χρόνια, θέλει να νιώσει ξανά ποδοσφαιριστής, να απολαύσει την μπάλα και να βρει εκ νέου τον καλό του εαυτό, ώστε να κερδίσει αξιοκρατικά και την επιστροφή του στην εθνική Βραζιλίας, της οποίας άλλωστε είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών (79 γκολ), μπροστά από τους θρυλικούς Πελέ, Ρονάλντο, Ρομάριο και Ζίκο.
Με εξαίρεση το «μαύρο διαμάντι», το οποίο έφυγε από τη Σάντος μόνο για να κλείσει την καριέρα του στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι άλλοι τρεις ήρθαν στην Ευρώπη και επέστρεψαν στη Βραζιλία για έναν τελευταίο… χορό, άλλοι υπέρβαροι, όπως το «φαινόμενο», άλλοι με διάθεση για γκολ και… ξύλο, όπως ο «κοντούλης» και άλλοι με άθικτη τη μαγεία τους, όπως ο «λευκός» Πελέ.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, στο οποίο ο Κριστιάνο θα είναι 41 ετών, ο Λέο 39 και ο ίδιος 34, είναι ο μεγάλος στόχος του Νεϊμάρ, ο οποίος στην Μπάρτσα έμεινε στη σκιά του Μέσι και δεν το άντεξε ο εγωισμός του, στην Παρί δεν κατέκτησε το Champions League και δεν το άντεξε ο πρόεδρος Νασέρ Αλ Κελαϊφί, και στην Αλ Χιλάλ απέτυχε παταγωδώς, γιατί δεν το άντεξε ο οργανισμός του.
Η Σάντος εξάντλησε τα εισιτήρια διαρκείας και κέρδισε 9.000 μέλη από τη στιγμή που άρχισε να «ψήνεται» η μεγάλη επιστροφή και ετοιμάζει μια εντυπωσιακή παρουσίαση, δίνοντας μάλιστα στον Βραζιλιάνο σταρ της τη δυνατότητα να επιλέξει τον αριθμό της φανέλας που θα φοράει στη δεύτερη θητεία του.
Το «11», με το οποίο έγινε επαγγελματίας και τράβηξε την προσοχή των ευρωπαϊκών συλλόγων, ή το «10» που φορούσε ο πραγματικός βασιλιάς της Σάντος και του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, ιδιότητα που δεν θα αποκτήσει ποτέ εκείνος…
